We zijn inmiddels twee jaar verder sinds Petra en haar vriend Sidney te horen kregen dat ze niet één maar twee zieke kinderen hebben. Twee jaar met talloze onderzoeken, verdriet, onduidelijkheid en daardoor soms ook wanhoop.
Het schooljaar is van start. En jaar met heel veel nieuw. Niet alleen een nieuwe klas, een nieuwe juf, een nieuwe sport voor onze dame en een nieuwe opleiding voor manlief, dit is ook het jaar waarin we naar een nieuw huis gaan verhuizen.
Toen Novah 1½ was ontdekte ik een fijn kledingmerk speciaal voor meisjes, genaamd O’Chill. Hoe leuk is het dat ik jullie vandaag aan dit merk mag voorstellen in combinatie met deze nazomerse giveaway!
Ineens kwam daar het besef: volgend schooljaar zit mijn kleine meisje gewoon in de bovenbouw. Hoe bizar! Soms lijkt het echt alsof de tijd mij inhaalt. Precies tien jaar geleden lag je voor de allereerste keer in mijn armen. Zag ik je donkere bos haar, je mooie teint en rook ik het typische ‘jij’ luchtje …
Een beetje moe van alle lange schooldagen dacht ik. Gewoon niets meer dan toe aan vakantie. Een klein kuchje, dat wel en oh nu je het zegt; hij voelt een klein beetje warm. Misschien toch iets van verhoging.
Ik ben er een paar jaar geleden mee begonnen; zelfonderzoek. Het geregeld checken van mijn borsten op veranderingen en knobbeltjes. Twee keer eerder voelde ik iets wat leek op een knobbel.
In de vorige column hebben jullie kunnen lezen dat de beslissing voor het voortgezet onderwijs nog wel een ‘dingetje’ was. Zoonlief had zijn zinnen gezet op het vmbo. Eerlijk gezegd leek me dat ook een erg leuke school, maar de overgang van het speciaal onderwijs naar het reguliere voortgezet onderwijs, baarde me nogal wat zorgen.
Een feestje vinden wij het; van het leven in de Vinex en de drukke gezinsplanning naar een weekend back to basic. Even heerlijk onderdompelen in de geur van mest en hooi en niets anders doen dan een vers eitje rapen, buitenspelen, dieren knuffelen, koken op een houtkachel en in het avondschemer olielampjes branden.
Op een gegeven moment sta je voor de keuze. Opa’s en oma’s kunnen niet op jouw kleintje passen, maar je wilt toch echt een avondje weg. Nu moet je wel een oppas regelen. Maar je hebt nog nooit iemand anders dan jouw vader en moeder op jouw kind laten passen.
Vorig jaar werden wij benaderd door Neeltje en Jurgen met de vraag of wij hen konden helpen bij het vinden van een eiceldonor. Al snel werd duidelijk hoe diep hun kinderwens zat en dat deze oproep echt hun allerlaatste kans was op een kindje van hen samen.