Wanneer je voor het eerst zwanger bent, is babyuitzetshopping toch wel het allerleukste als je het mij vraagt. Toen ik nog maar drie maanden zwanger was gingen wij al helemaal los in een van de grootste babywarenhuizen. Ik kan er nu nog uren rondlopen, heerlijk tussen al die mooie merken en producten.
Bij ons op school is dit echt een regelrechte hit. Er gaat geen verjaardagspartijtje voorbij of hij verschijnt op de groepsapp als grote wens voor een gezamenlijk cadeau van de vriendinnen.
Vandaag in ‘Mama is ondernemer’: Charlotte, moeder van twee jonge kinderen en onderneemster. Charlotte heeft haar eigen kinderen altijd met veel plezier gedragen en heeft een opleiding gevolgd waardoor ze zich nu draagconsulente mag noemen.
Yeah, het ziet er goed uit; over precies een week tikt de thermometer voor het eerst dit jaar 18 graden aan. De knapperd : )
Vandaag in ‘Mama is ondernemer’: Judith, vrouw van Edwin en mama van vier prachtige jonge kinderen waarvan twee een tweeling zijn. Een druk en gezellig gezin waarnaast Judith nog tijd vindt om zich bezig te houden als zelfstandig onderneemster.
Ik begon zojuist deze blog met het schrijven van een disclaimer. Het hele rataplan aan: ‘Dit is hoe ik het persoonlijk voel’, ‘Iedereen doet het op zijn eigen manier’, ‘Voel je alsjeblieft niet aangevallen door dit schrijven’. Maar eigenlijk is dat precies waar mijn blog over gaat.
Eens in de zoveel tijd lees je het in de krant of zie je een bericht op social media voorbij komen: ‘overleden na het gebruik van XTC’. Vaak zijn het jonge mensen die in de bloei van hun leven experimenteren met drugs en dat moeten bekopen met de dood.
We heten allemaal hetzelfde: ‘Mama’. De een noemt zich mama met één m de ander met twee. Dan ziet het er anders uit — ‘Mamma’ — maar we klinken hetzelfde. Lief, zorgzaam en trots.
In mijn gedachten heb ik alle items al drie keer omgetoverd tot compleet verschillende outfits. Ik heb er nu de tijd voor, dragen kunnen we het nog steeds niet … die fan-tas-tische nieuwe collecties die in de kast hangen te wachten. Straks zijn we erop uitgekeken nog voordat ze het zomerse daglicht hebben gezien.
Ik ben tot op de dag van vandaag boos en verdrietig. Mijn lijf liet mij en mijn baby voor een tweede keer keihard in de steek. Waarom kon het niet ‘gewoon’ zo gaan, zoals ik dat bij anderen lees of zie.