Ik vond je de afgelopen dagen niet zo mooi, wereld! Ik vond je beangstigend en je maakte mij ronduit kwetsbaar. Je zorgde voor een onbestemd gevoel bij mij. Een gevoel dat mij verdrietig, boos en bang tegelijk maakt. 

Vandaag is er opnieuw groot verdriet, diepe rouw en afschuwelijk onrecht aangedaan. Gino komt nooit meer thuis, hij heeft voor de laatste keer een potje voetbal gespeeld. Rust zacht kleine jongen. ♥ Terwijl ik mijn kinderen een kus op het voorhoofd geef wanneer ik bij ze ga kijken voor het slapen, vraag ik mij af: wordt de wereld ooit een veilige speeltuin waarin kinderen kunnen opgroeien en spelen?

Gitzwart

Vijf jaar geleden alweer, een gitzwart Pinksterweekend. Donderdag verschijnt er een bericht van vermissing op het schermpje van mijn telefoon. Ik lees het en deel het bericht op social media in de hoop later te mogen lezen dat dit mooie meisje weer herenigd is met haar familie. Meerdere malen lees ik die dag en de dag erna dat het meisje nog steeds gezocht wordt. De wanhopige oproepen van familieleden laten mij niet onberoerd, ze raken mij in mijn moederhart. Het leven tussen hoop en vrees is voelbaar.

clouds-194564_960_720

Romy en Savannah

Diezelfde vrijdag lees ik dat er een lichaam is gevonden. Op 20 kilometer afstand hier vandaan is een meisje van het leven beroofd en gedumpt in het water. Later lees ik dat dit meisje Romy heet. Een prachtige verschijning van slechts 14 jaar jong, ouder zal ze nooit worden. Die ochtend heeft ze nog gedag gezegd tegen haar dierbaren en een paar uur later is het een agent die de ouders vriendelijk groet en hen vervolgens het zwaarste nieuws ooit brengt.

Savannah is nog altijd niet gevonden. De uren gaan voorbij en heel Nederland heeft het erover. We hopen en vrezen mee, voelen het naderende verdriet. Savannah, een puber van slechts 14 lentes jong. Zondagnacht het vreselijke bericht: ook zij zal nooit meer haar verjaardag vieren.

Voor altijd verbonden

Het nieuws dat afgelopen week twee jonge meisjes uit het leven zijn weggerukt, raakt ons allemaal. Twee meisjes van wie velen nooit gehoord hadden tot een paar dagen geleden. Twee pubers, twee levens, twee gezinnen, twee families verbonden voor altijd. Hier én daar waar de meisjes nu zijn.

Wereld, het is aan jou om zachter, toleranter en menslievender te worden. Ik kan mijn kinderen niet genoeg beschermen, net zoals de ouders van Savannah en Romy dat niet konden. Het besef dat de dood van deze twee jonge meisjes waarschijnlijk willekeur is geweest, maakt mij angstig. In het leven probeer je je kinderen een veilige haven te bieden en te beschermen voor gevaar van buitenaf. Op een gegeven moment zijn ze groot genoeg, wijs genoeg om los te laten en vertrouw je op dat het wel goed komt. Het kwam niet goed …

Oud genoeg maar veel te jong

14 jaar nog maar maar oud genoeg voor hechte vriendschappen.
Slechts 14 jaar maar oud genoeg om onzeker te zijn over uiterlijk en prestaties.
14 jaar nog maar maar oud genoeg om idolen te hebben.
Slechts 14 jaar maar oud genoeg om geliefd te zijn bij familie en vrienden.
14 jaar nog maar maar oud genoeg om plannen te maken voor de toekomst.
Slechts 14 jaar maar oud genoeg om een verleden te hebben en mooie herinneringen.
14 jaar nog maar maar oud genoeg om verliefd te zijn.
Slechts 14 jaar maar oud genoeg om vol in het leven te staan en gelukkig te zijn.

14 jaar nog maar. Slechts 14 jaar. Veel te jong om vaarwel te zeggen. Rust zacht Romy en Savannah, op een plek waar jullie voor altijd veilig zijn. ♥♥