Ruim drie jaar geleden kwam ik in contact met mamaisthuis. Ik had een verdrietig verhaal over een prille zwangerschap die misliep en ik zocht een platform. Niet voor medelijden of steun. Maar omdat het voelde dat ik het moest delen. Omdat ik opgelucht was dat het op papier stond.
Het is bijna Pasen. Dat feest waarvan bijna niemand weet waarom we het vieren. En natuurlijk van de paaseieren. Het heerlijke ontbijt. De lente. En — als je naar schoolgaande kinderen hebt — van de paasdoos. Van de f*cking paasdoos!
Drie kinderen, een leuke jaren 30 tussenwoning in het gooi, kinderrijke straat, leuke tuin, stationwagen voor de deur. Dit burgerlijke plaatje lijkt nagenoeg compleet. Huisje, boompje, beestje. Oh nee. Het beestje. We missen nog een beestje thuis.
Ik heb drie geweldige dochters. Drie ja. En ik kan je vertellen, dat is best een boel vrouwelijke energie in huis. Veel roze, veel glitters, veel geklets en gekibbel en de moodswings vliegen je — als je niet uitkijkt — om de oren.
Slapen is — of beter gezegd was — één van mijn grootste talenten. Dat geen van mijn kinderen dit talent van nature heeft geërfd vind ik wonderlijk. Maar vooral nogal oneerlijk want in de afgelopen zes jaar moederschap heb ik dit talent volledig aan de kant moeten zetten.
Of ik het moederschap volledig heb geaccepteerd? Zo klonk laatst een vraag van een oud collega. Ik vond het een bijzondere vraag. Een mooie ook wel. Één met een lading en lekker direct, hou ik van. Hij bleef daarom denk ik hangen.
In mijn huis vol meiden zijn alle clichés waar. Alles is roze en zoet. Er zweeft altijd wel ergens wat glitter door het huis. En er is glamour, veel glamour.
Lucky me. Ik mocht dé buggy onder de buggy’s testen; de Nuna PEPP Next. Het kwam precies op het juiste moment want ik had nogal wat op- en aanmerkingen op het wagenpark dat we door de jaren heen hadden aangelegd. De Nuna PEPP Next biedt een mooie mix van wat écht belangrijk is in een …
Drie kinderen en in totaal ongeveer 31 maanden borstvoeding verder ben ik ongelofelijk trots op moeder natuur dat zij het mogelijk maakt om puur op eigen lichaamssappen (oké, dat klonk wat goor) een kind te laten groeien.
Zes weken zomervakantie. Zes hele weken. Ik heb nooit helemaal begrepen waarom ze dit niet wat evenrediger over het jaar heen verspreiden. Zo mag er van mij zo rond kerst wel een weekje bij zodat een zonvakantie in de winter ook ineens een optie wordt.