Tijdens onze zoektocht vorig jaar naar een fijne camping in Frankrijk, kwamen we op de website van vakantiepark Platus. We waren meteen gecharmeerd van wat we lazen alleen was er helaas geen accommodatie meer beschikbaar.
Januari was de maand waarin stoppen met alcohol hartstikke hip & happening was. Voor mij was dat een jaar geleden slechts het begin van een hele interessante reis.
Als we Piet Paulusma mogen geloven — dat doen we natuurlijk altijd en zeker nu het nog kan — kan de slee voorlopig weer de schuur in. Het belooft de aankomende tijd zacht weer te worden, hoe fijn!
Wie had ooit gedacht dat ik anderhalf jaar na de geboorte van Joas zou zeggen: “Een baby als Joas … daar kan ik er nog wel tien van hebben.”
Of ik het moederschap volledig heb geaccepteerd? Zo klonk laatst een vraag van een oud collega. Ik vond het een bijzondere vraag. Een mooie ook wel. Één met een lading en lekker direct, hou ik van. Hij bleef daarom denk ik hangen.
Zo aan het einde van iedere zomervakantie, vaak zelfs wanneer we nog bezig zijn aan onze terugreis, neem ik mijzelf voor om meteen de vakantie voor het jaar daarop vast te leggen.
Lieve papa en mama, Ik wil jullie iets heel persoonlijks vertellen en ik hoop dat jullie mij begrijpen. Soms voel ik mij anders dan de andere kinderen in de klas. Soms loopt mijn hoofd zo over, dat ik er heel erg onrustig van word en ik wil het allemaal zo goed doen.
Voor de buitenwereld lijkt het alsof ik iedere dag vol energie rondren met twee kleine kinderen. Wat niet veel mensen weten, is dat ik enorm word afgeremd door mijn gele stickertje oftewel epilepsie.
Vroeger toen in mijn middelbareschooltijd, was respect voor de juf of meester heel vanzelfsprekend. Tegen oudere mensen zei je u en vloeken was niet netjes.
Terwijl er al dagen met man en macht wordt gezocht naar peuter Julen die in een meters diepe put is gevallen, lees ik het ene na het andere heftige nieuwsbericht.