All posts by Esther

Letterlijk spugend rolstoelde ik, die donderdag in februari, het ziekenhuis uit. Wat was ik ziek na de operatie. In vergelijking met de vorige operatie was deze beleving anders en vervelender.  

Ineens kwam daar het besef: volgend schooljaar zit mijn kleine meisje gewoon op het voortgezet onderwijs. Hoe bizar! Soms lijkt het echt alsof de tijd mij inhaalt. Alweer bijna twaalf jaar geleden lag je voor de allereerste keer in mijn armen. Zag ik je donkere bos haar, je mooie teint en rook ik het typische …

Net na de aanrijding toen de prognose rondom mijn verbrijzelde knie/onderbeen niet positief was, kon ik – uitgaande van die wetenschap – niet goed overzien wat dat voor de toekomst zou betekenen.

Twee weken geleden was het zover. Na bijna anderhalf jaar kreeg ik eindelijk via het OM het politie-dossier onder ogen. Meer dan vijftien maanden heb ik erop moeten wachten. Lange maanden die voor mij in het teken stonden van revalidatie, pijn en een prangende onbeantwoorde vraag: ‘Ze zal toch niet ontkennen dat ze heeft zitten …

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Hoe deze niet eigen en onwerkelijke tijd van helden, strijders, volgers en verzet begon. 

‘Ik denk nog vaak aan je. Ik rijd nog vaak in privé tijd en tijdens de dienst langs de plek van het ongeval. De keuze die je hebt gemaakt respecteer ik nog iedere dag. Ondanks dat ik er vaak aan word herinnerd en ik je zo graag had willen helpen!’

Zoals ik vaak de laatste maanden een blog begon, begin ik hem nu ook. Niet wetende of ik hem zal plaatsen, mijn kwetsbaarheid openbaar durf te zetten, ga ik toch door met schrijven. Zoveel gedachten in mijn hoofd die een weg willen vinden via het papier alleen zijn ze vaak al gewist voordat ze ook …