Mama & gezin

Ik ben er een paar jaar geleden mee begonnen; zelfonderzoek. Het geregeld checken van mijn borsten op veranderingen en knobbeltjes. Twee keer eerder voelde ik iets wat leek op een knobbel.

Vorig jaar werden wij benaderd door Neeltje en Jurgen met de vraag of wij hen konden helpen bij het vinden van een eiceldonor. Al snel werd duidelijk hoe diep hun kinderwens zat en dat deze oproep echt hun allerlaatste kans was op een kindje van hen samen. 

Ken je dat, van die momenten waarop je niet bij je kind bent maar er o zo graag bij had willen zijn. Voor een beetje moederliefde, een knuffel recht uit het hart.

Ze waren er klaar voor; na de geboorte van twee prachtige zoons wilden Samantha en haar man graag een derde kindje krijgen. Een feest voor zoontje Jayden van 6 want die riep al lange tijd dat hij zo graag een zusje wilde.

Daar ging je dan, het grote nieuwe avontuur tegemoet. Nog snel een knuffel terwijl je vol enthousiasme je voet op het trapje van de touringcar zet en dan is het echt zover. 

Wat als je kind van de ene op de andere dag doodziek wordt. Van een energieke dochter verandert in een kwetsbaar, fragiel hoopje mens voor wie leven ineens overleven wordt. 

Als ik terug ga naar mijn eigen basisschooltijd dan denk ik met fijne gevoelens aan de activiteiten die we met school deden. Zo hadden we eens in het jaar een groot schoolfeest. Dan waren er allerlei activiteiten te doen rondom een bepaald thema en mochten we verkleed naar school. 

Inmiddels is er bijna een jaar voorbij dat ik voor mijn gevoel met één been buiten de deur sta. Mijn wens voor een ander fijn plekje voor ons gezin wordt groter, de timing is alleen behoorlijk onhandig gezien de huidige markt.