Een paar jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Het klonk vooral avontuurlijk en tegelijkertijd een beetje chique. Inmiddels weet ik wel beter en ben ik een absolute diehard fan. Voor mij nooit meer iets anders!
Iedere mama heeft wel eens van die gebeurtenissen waar je liever niet aan terugdenkt. Of ze zijn te pijnlijk, te bizar of te beschamend.
Lente 2018, wat ben je prachtig en wat een mooie aanloop naar de zomer die volgende week officieel begint.
Mijn dochter wil liever een jongen zijn. Achteraf had ik het eerder kunnen weten: Noëlle was nog maar twee jaar toen ze al zei: “Ik ben een jommetje.”
Het allerleukste van buitenspelen is toch wel kliederen. Kliederen met zand, kliederen met water, in elk geval jezelf heerlijk vies of nat maken.
Naarmate ik ouder word merk ik dat ik ‘onzekerheid’ en ‘slecht nieuws’ berichten minder goed kan handelen. Het lijkt ook wel of het zich steeds vaker opvolgt.
Nadat ik mij voor de zoveelste keer verbaas over het gemak waarmee kleding een tijdelijke opslag krijgt op de vloer, ben ik bij mijzelf eens gaan nadenken.
Er wordt een hoop geschreven over het loslaten van je opgroeiende kind. Eerlijk gezegd vond ik het altijd een beetje overdreven en een dooddoener.
Begin dit jaar nam ik mij voor: 2018 wordt het jaar waarin ik alles ga doen wat ik altijd al een keer wilde doen. Of tenminste, ik ga dat nastreven. Ik heb namelijk echt geen bizar lange of extreme bucketlist.
Tot vier jaar geleden wist ik niet waar hij het over had. Ik vond het eerlijk gezegd maar gezeur; een loopneus, tranende ogen en de hele dag niezen. Is dat nou echt zo erg, hooikoorts?