Het leven met kinderen is een aaneenschakeling van bijzondere momenten. Wanneer je baby geboren is begint het eigenlijk al meteen met het vastleggen van de eerste mijlpalen.
Het allerleukste van buitenspelen is toch wel kliederen. Kliederen met zand, kliederen met water, in elk geval jezelf heerlijk vies of nat maken.
Er wordt een hoop geschreven over het loslaten van je opgroeiende kind. Eerlijk gezegd vond ik het altijd een beetje overdreven en een dooddoener.
Tot vier jaar geleden wist ik niet waar hij het over had. Ik vond het eerlijk gezegd maar gezeur; een loopneus, tranende ogen en de hele dag niezen. Is dat nou echt zo erg, hooikoorts?
Mijn moeder had vroeger een tweede verjaardag. Ze was niet één maar twee keer per jaar jarig, tenminste zo voelde het voor mij. Hoewel zij steevast riep geen waarde te hechten aan Moederdag, vond ik het als klein kind een feestelijke dag.
Echt de tijd nemen voor jezelf, even niets anders dan alleen maar jij; wie doet dat zo af en toe? We roepen het allemaal, we moeten meer me-time inplannen maar uiteindelijk laten we ons leiden door de plichten en zorgtaken die er liggen.
Wanneer je voor het eerst zwanger bent, is babyuitzetshopping toch wel het allerleukste als je het mij vraagt. Toen ik nog maar drie maanden zwanger was gingen wij al helemaal los in een van de grootste babywarenhuizen. Ik kan er nu nog uren rondlopen, heerlijk tussen al die mooie merken en producten.
Bij ons op school is dit echt een regelrechte hit. Er gaat geen verjaardagspartijtje voorbij of hij verschijnt op de groepsapp als grote wens voor een gezamenlijk cadeau van de vriendinnen.
Toen ik net moeder was van de tweede nam ik onze dame vaak als voorbeeld. Een makkelijk kindje dat alle fases in haar ontwikkeling zonder al te veel problemen doorliep.
De laatste jaren kreeg ik steeds meer interesse in tatoeages. Vooral de kleinere afbeeldingen op een onderarm of pols spraken mij aan. Dat wilde ik ook ooit; een versiering op mijn lichaam met een speciale betekenis.