Ik heb drie geweldige dochters. Drie ja. En ik kan je vertellen, dat is best een boel vrouwelijke energie in huis. Veel roze, veel glitters, veel geklets en gekibbel en de moodswings vliegen je — als je niet uitkijkt — om de oren. 

De genderneutrale trend slaat hier volledig de plank mis. Het zijn echte meisjes meisjes.

moederschap meisjesmoeder opvoeden sterrenkind

De titel meisjesmoeder

De Man krijgt dan ook regelmatig een blik vol medelijden van zijn omgeving. Die hij overigens met veel trots in ontvangst neemt. Want hé, zijn vrouwen! Ook ik vang blikken. Sommige van lichte jaloezie; vaak van vrouwen die alleen maar jongens hebben gekregen. Sommige van respect; vaak van moeders met twee meiden. Sommige ook met lichte medelijden; vaak van moeders met (meiden)pubers. En hier en daar vang ik een eyeroll van de bewust kinderloze. Met welke blik dan ook, de omgeving ziet mij als een echte meisjesmoeder. Dat snap ik. Afgaande op het plaatje ben ik dat ook echt. Gehuld in mijn roze bontjas (nep hoor mensen, nep) draag ik die titel dan ook met trots.

Onzichtbare zoon

Toch klopt hij niet helemaal. Want altijd als ik mezelf een ‘meisjesmoeder’ noem krijg ik een lichte steek. Wie mij goed kent weet namelijk dat mijn derde kindje eigenlijk een jongetje was. Het was alleen niet zijn bestemming om in ons glitterhuis een kamer in te nemen. Zijn bestemming was om — zonder aardse omweg — een plek in mijn hart te confisqueren. En daar zit hij. Veilig en geliefd.

Midden in mijn roze moederhart zit een blauwe plek. Letterlijk, want het blijft toch altijd een beetje gevoelig. Soms mis ik hem, of althans het concept van hem, want iemand missen die je nooit hebt gekend is missen met een andere lading. Een fantasie met een rouwrandje. Mijn onzichtbare zoon. En die laat altijd even van zich horen als ik de typische meisjesmoeder uithang. Als ik aan mensen trots vertel dat ik drie dochters heb. Maar ook als ik kleine jongetjes zie voetballen op straat. Dan voelt het een beetje beurs daar in dat roze hart. Hoe zou het zijn als … ?

Veelzijdiger

Het klinkt misschien gek, maar ik kan ik me eigenlijk helemaal niet voorstellen hoe het zou zijn om een zoon te hebben. Soms denk ik zelfs dat ik er minder goed in zou zijn, ik snap ze minder goed. Maar met die gedachte doe ik hem tekort. Want ik had dat kleine ventje natuurlijk maar wat graag leren kennen. En zijn wereld leren begrijpen. Ik had met hem willen voetballen op straat. Ik had met alle liefde een bak dino’s tussen de barbies gezet of superheldenuitnodigingen voor zijn feestje geknutseld. Hij had me een ander soort moeder gemaakt, veelzijdiger misschien wel.

moederschap meisjesmoeder opvoeden sterrenkind

Oh boy

Maar dat deed hij niet, in plaats daarvan maakte hij de weg vrij voor een ander kindje in ons huis. Een meisje. Een heerlijk mensje die zonder hem er nooit was geweest. Dat vind ik iedere dag weer een gek en ook bijzonder idee. Hij bepaalde, zo moest het zijn. Hij maakte mij een meisjesmoeder en, oh boy, wat ben ik trots. En dankbaar. Om een echte meisjesmoeder te zijn. Mede mogelijk gemaakt door dat slimme piepkleine ventje. Niet aanwezig tussen al het vrouwengeweld maar veilig in mijn roze hart.