Vandaag ben je 14 jaar geworden. 14 jaar, waar blijft de tijd? Dat betekent dat ik jou al ruim elf jaar ken. Ik heb je zien groot worden en veranderen van een peuter in een verstandige puber.
We hebben al veel herinneringen samen en zullen daar hopelijk nog een heleboel dierbare aan toevoegen.
Ineens een stiefmoeder
Van de ene op de andere dag werd ik stiefmoeder. Een rol waar ik nooit over nagedacht had, ook niet eerder mee te maken had in mijn omgeving. Ineens was ik een stiefmoeder, tenminste dat dacht ik omdat ik die naam kreeg. Maar hoe doet een stiefmoeder en wat hoor je dan te voelen? Je was nog maar klein, een schattig meisje met een poppengezichtje, 2½ jaar oud. Wat de scheiding en de nieuw gevormde gezinnen allemaal voor jou zouden gaan betekenen kon je toen nog niet overzien. Net zoals je niet kon overzien dat ik niet slechts voor een paar weken of maanden in jouw leven zou blijven.
Dwalen in een wereld van emoties en feiten
De eerste jaren waren lastig voor mij, dit had niets met jou te maken als persoon maar alles met een rol die ik als vanzelfsprekend en natuurlijk aannam, maar die dit verre van was. Stiefmoeder dat ben je niet, dat word je! Meestal niet meteen maar na een tijd … en soms zelfs na een hele lange tijd. Toen ik na een aantal jaren mijn eigen kinderen kreeg, werd dat steeds duidelijker.
Bij beide kinderen was daar direct die natuurlijke oerband. De band die vertrouwen, veiligheid en zekerheid gaf. Bij jou en mij ontbrak die band vanaf de allereerste dag. Er was nog niets om op te vertrouwen, geen intuïtie, geen oergevoel en geen onvoorwaardelijkheid. Het ontbreken van dit alles maakte mij jarenlang zoekende. Ik dwaalde rond in een wereld van emoties en feiten. Ik was een moeder die in haar rol als stiefmoeder onzeker was, moest groeien en constant te hoge verwachtingen had van zichzelf, van jou én de omgeving.
Lees ook: Lief kind van mij in die andere wereld.
Zoeken naar dat onvoorwaardelijke gevoel
Vanaf dag één was ik dol op je, kon ook niet anders want je was een plaatje om te zien; jij met je lieve, zachte karakter!
Een klein lief peutermeisje op zoek naar handvatten om te wennen aan de nieuwe situatie die ook voor haar uiterst onzeker en verdrietig was. In plaats van er altijd onvoorwaardelijk voor je te zijn, heb ik vaak gezocht naar dat onvoorwaardelijke gevoel. Het was er niet altijd en ik heb het daar moeilijk mee gehad.
Soms was ik zelfs jaloers op andere niet-samengestelde gezinnen; ons leven was zoveel complexer en we stonden ieder keer weer voor nieuwe uitdagingen. Ik heb geleerd om niet te verwachten dat mensen zich positief uitspreken over je rol als stiefmoeder. Deze mindset geeft mij rust en maakt mijn rol natuurlijker.
Goed is goed genoeg
Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en heb ik je echt leren kennen. Toen ik begreep dat ik niet direct een stiefmoeder was toen jij in mijn leven kwam, maar dat eerst moest willen worden, viel er een ballast van mijn schouders. Goed is goed genoeg! Ik ben geen perfecte moeder en dus ook geen perfecte stiefmoeder. Ik heb geleerd om van je te houden, om je lief te hebben als mijn eigen kinderen. Om je als gelijke te behandelen, om je te willen zien opgroeien en wanneer je bij ons bent vooral te kijken naar ons gezin.
Ik heb jou van een verlegen peutermeisje zien opgroeien tot een beeldschone tiener. Ik heb gevochten in mijzelf en met mijn gevoelens om te komen tot waar ik nu sta. Het was een hobbelige weg die we hebben bewandeld maar ik ben dankbaar en blij dat niemand een andere afslag heeft genomen tijdens deze reis. Het pad ligt er strakker bij en ik weet zeker dat de stenen die we ervoor hebben gelegd, ons nu verder zullen brengen dan we ruim elf jaar geleden hadden kunnen bedenken.
Dat speciale plekje naast dat van mijn eigen kinderen
Lief liefkind van mij, je bent een fantastische dochter voor jouw papa, je bent onmisbaar als grote zus voor mijn twee kinderen en je bent in alles wat je bent en doet mijn lieve liefdochter. Jij hoort bij ons en we zijn als als gezin nog completer wanneer jij er bent. Ik ben trots op je en ik wandel graag met je verder op het pad dat wij samen hebben weten te leggen. Jou zien opgroeien als puber, als jonge vrouw en wie weet later als moeder.
Jij maakte van mij een liefmoeder; een complexe en uitdagende rol die ik nu omarm met beide armen. Dat speciale plekje in mijn hart is voor jou. Dat plekje naast die van mijn eigen kinderen … gereserveerd voor altijd!
-X-
Comments
Vero
23/01/2019
Wauw! Heel goed omschreven. Ik ben nu 4,5 jaar bonusmoeder van 2 kids. Samen hebben we een dochter van 2. Ik hoop dit wat jij beschrijft ooit ook te kunnen zeggen over mijn bonuskindjes. Op dit moment sta ik er heel negatief tegenover. Het eerste 1,5 jaar was alles goed. Respect voor alle stiefouders!
Vertrouwen op dat het wel goed komt – Mama is thuis!
8/03/2018
[…] Lees ook: Voor mijn lieve liefkind […]
De namen van onze kinderen zijn niet zomaar gekozen – Mama is thuis!
15/11/2017
[…] Lees ook: Voor mijn lieve liefkind […]
Magazine STIEF m/v, eerlijk en open over het stiefouderschap – Mama is thuis!
8/09/2017
[…] Lees ook: Voor mijn lieve liefkind […]
Omdat je genoeg bent mama, meer dan genoeg! – Mama is thuis!
2/09/2017
[…] Lees ook: Voor mijn lieve liefkind! […]
Lees mee 33: mijn favoriete blogs van afgelopen week – Lotus Writings
10/06/2017
[…] te hebben en dat het best weleens wennen kan zijn. Deze ontroerende, open brief aan haar ‘liefdochter’ van Esther raakte me. Zij verwoordt wat Ro me soms probeert uit te leggen: hoe […]
Bonsje Kraaij-van den Berg
6/06/2017
Wat ontzettend mooi en herkenbaar geschreven! Ik ben zelf nu bijna 6 jaar stiefmoeder en wat heb ik het zwaar gevonden, en vind ik dat soms nog steeds! Vooral het ‘moeten’ voldoen tegenover de buitenwereld die alles wat je doet als stiefmoeder met argusogen in de gaten houd… Nu hebben wij eindelijk een evenwicht wat voor ons als gezin werkt…hopelijk krijgen ‘di papa’ en ik samen nog een kleine. Het volmaakte gezin bestaat niet en stiefmoeders moeten hard werken…de liefde is er zeker maar het oergevoel ontbreekt nog wel eens en dan voel je je nooit goed genoeg….
TessaC
4/06/2017
Liefmoeder, ik vind dat een prachtig woord. Wat mooi om het zo eens te lezen, eerlijk en oprecht, in plaats van al die gewenste verhalen. Knap dat je het zo op ‘papier’ hebt kunnen zetten.
Maaike
4/06/2017
Wat mooi en liefdevol geschreven. Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders en ik heb net beide stiefouders een fijne band. Ze zijn zo belangrijk in mijn leven ook.
Marijke
3/06/2017
Dat lijkt me idd ook best lastig. Ineens ben je dan mama, maar niet de echte mama.
Kan me wel voorstellen dat dat een proces is wat tijd kost.
Sandra
3/06/2017
Mooi omschreven. Ik kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk het geweest moet zijn.
Vlijtig Liesje
3/06/2017
Wat mooi om te lezen hoe je stiefmoeder moet wórden. Ik kan me voorstellen dat dit besef rust gaf en ruimte om in je rol te groeien. Je dochter boft met jou als ik dat zo lees.
Marieke
3/06/2017
Prachtig en herkenbaar geschreven! Hier dezelfde ervaring..
Amylia De Schepper
3/06/2017
Wat heeft ze geluk met zo’n liefmama.
Judith
3/06/2017
Toevallig had ik het hier met mijn man over vanmorgen, want mijn oudste dochter is zijn stiefdochter. Zij woont natuurlijk wel bij ons, dat maakt dus dat hij dus totaal geen verschil ook voelt, en echt zijn dochter is. Mij zou het best een opgave lijken hoor.
Miranda de Jong
3/06/2017
Wat een orachtig geschreven stuk!