Het is amper te bevatten in wat voor tijd we momenteel leven. Tenminste als je eenmaal echt beseft waar je je in bevindt. Wanneer je dat beeld helder hebt en je je laat omringen door feiten dan is deze nieuwe wereld op zijn minst surrealistisch te noemen.
Samenwerken en verbinden
Eerlijk: toen Corona zich in december openbaarde in China was mijn eerste gedachte ‘Azië, dat is enorm ver weg’. ‘Dat virus heeft vast niets te maken met Europa, het komt wel goed’. Maar het kwam niet goed en het komt niet goed. Niet nu tenminste. Daarvoor is het te vroeg. Daarvoor moeten we nog een boel doorstaan en als mensheid samenwerken en verbinden. Deels door opgelegde maatregelen maar meer nog door logisch na te denken. Door ons gezonde verstand te gebruiken. Even niet alleen ik, ik en ik. Maar vooral veel, heel veel wij, jij en zij.
Gesteund door wij, jij en zij-denkers
Aan de ander denken is gelukkig voor velen een natuurlijke proces. Een tweede natuur waarbij ze zich prettig voelen en waarmee ze anderen gelukkig maken of inspireren. Deze mensen hamsteren niet maar denken eerst aan al die mensen die — met een kwetsbare gezondheid — toch de gang naar de supermarkt durven maken. Het zijn de mensen die bij ieder artikel — waarvan ze er twee stuks op hun lijstje hebben staan — de verpleegkundige in het achterhoofd houden die na een lange dag uitgeput de supermarkt binnenstrompelt na het draaien van dubbele uren. Die mensen hebben we nodig. Nu, morgen en de komende tijd. De frontlinie gesteund door de wij, jij en zij-denkers!
Dan is er geen tijd meer
Normaal denderen veel mensen maar voort, denken eerst aan zichzelf en pas aan die ander als daar om gevraagd wordt of als het niet meer anders kan. Mijn aanrijding is daar een ‘mooi’ voorbeeld van. Pas toen de auto tot stilstand was gekomen tegen mijn lichaam, werd er aan mij gedacht. Te laat, veel te laat. Tot een seconde daarvoor dacht zij alleen aan zichzelf. En zo is het met dit virus ook. Pas als het virus echt in je eigen leven is doorgedrongen, als het je met zijn genadeloze ogen aankijkt, sta je stil. En tegelijkertijd machteloos. Dan is er geen tijd meer, geen ik, ik en ik.
Wanneer de tijd stil staat, lijkt de tijd oneindig. Maar in werkelijkheid is het dan de tijd die bepaalt. Er is niets meer te weten of te overdenken. We kennen de feiten. Lezen over ons voorland wanneer we naar het buitenland kijken. We moeten de tijd niet stil laten staan maar in plaats daarvan de tijd die we hebben goed benutten. En dat is vooral met niet doen wat we niet moeten doen. Niet!
Twee totaal verschillende werelden
Wanneer ik vanmiddag met mijn kindjes buiten wandel op krukken om wat weerstand op te bouwen, verbaas ik mij over het beeld van de speeltuinen en voetbalvelden. Grote groepen komen samen. Hier lijkt de tijd letterlijk stil te staan. Het is alsof we in een andere wereld leven. Ik zoals vele anderen, samen met mijn gezin in een sociaal isolement waarbij we ons goed voelen en waarbinnen we onze verantwoordelijkheid nemen. En zij die doen wat ze gisteren, vorige week, en een half jaar geleden deden. Het enige verschil; hun kennis over de wereld is veranderd. Kennis waarmee ze iets kunnen doen, iets moeten doen! Jong en oud, niemand uitgesloten. Buiten lijkt het op sommige plekken alsof Corona niet bestaat, maar in werkelijkheid huist het virus ook in die kwetsbare lijfjes daar op het veld. Zonder van zich te laten horen, stilletjes, in afwachting tot het verder kan gaan om zo zijn macht en impact te vergroten.
Er is geen simpel of onschuldig
Want dat zal hij doen zodra het kan. En wij voeden dit proces door juist te doen wat we NIET moeten doen. Datgene wat zo simpel lijkt en zo onschuldig. Maar de werkelijkheid is dat er vandaag geen ‘simpel’ meer bestaat en geen ‘onschuldig. Het is niet makkelijk om afstand te houden tot mensen die je graag ziet, mensen waarin je geïnteresseerd bent of mensen die voor jou groei betekenen op welk gebied dan ook. Wanneer we sociale afstand zien als een onmogelijkheid, een straf terwijl het uiteindelijk juist onze overwinning kan betekenen. Wanneer we de maatregelen niet tijdelijk kunnen opbrengen voor een gezonde toekomst voor onze kinderen, voor al die ouderen en kwetsbaren die zich wel aan al deze nieuwe leefregels houden, dan wint Corona. Dan staat de tijd stil en blijft deze situatie voorlopig oneindig …
Zorg goed voor elkaar, houd afstand en moed ♥♥
Geef een reactie