“Mama, moest jij toen ook opgenomen worden in een kliniek?” Het was de eerste serieuze vraag en de eerste keer dat mijn meisje meer wilde weten over mijn eetstoornis verleden.
Ineens was daar de vraag
Hoewel ik er heel open over ben naar anderen, kwam deze vraag van mijn eigen kind wel totaal onverwachts. We fietsten op straat en hadden het een seconde hiervoor nog over hoe het op school geweest was. Ineens was daar de vraag, een inleiding naar een goed gesprek met mijn dochter over … tja, hoe het eigenlijk niet moet. That’s for sure!
Het laatste stukje masker
Een aantal jaar geleden besloot ik mijn verhaal te delen. Online. Zonder schaamte of spijt. Gewoon zoals het was. De kern. De eetstoornis. Om anderen te informeren en voor mijzelf het laatste stukje masker te laten vallen. Echte blijdschap heb ik in die jaren niet veel gekend, ik was aan het overleven. Zo jong en klein als ik was. Een verleden dat verdriet en blokkades heeft achtergelaten maar bovenal sterker en trotser heeft gemaakt. Mijn verhaal werd gedeeld in verschillende media en dat was goed. Openheid over dit onderwerp zal de jongste generatie sterker maken.
Lees ook het verhaal over mijn eetstoornis: Ik was jarenlang mijn eetstoornis, nu ben ik ik!
Noodgedwongen overgeslagen
Ik leefde qua emoties en gevoelens het leven van een volwassene alleen dan in alles hoe een volwassene het liever zelf ook niet leeft. Het echte puber, jongvolwassene en twintiger zijn heb ik overgeslagen. Noodgedwongen. Ik heb er dan ook alles voor over om mijn kinderen dit wel te gunnen. Zonder angst of disbalans het leven leven zoals het bedoeld is. Genieten, iedere dag opnieuw blij zijn met jezelf en blij zijn met het leven!
Mijn verleden is een harde leerschool geweest maar ik ben er van overtuigd dat ik met mijn kennis en ervaring mijn kinderen kan behoeden voor een hoop leed. En dus is het goed.
Geen gekke vraag
Dat mijn dochter al eens gehoord heeft over een eetstoornis is niet zo gek. Ze kijkt geregeld vlogs van bekende
YouTubers. Haar vraag of ik ook opgenomen ben geweest, kwam naar aanleiding van een vlog van Dionne van OnneDi. Dat bekende en minder bekende mensen eerlijk over eetstoornissen praten en schrijven kan ik alleen maar toejuichen. Hoe minder spannend des te beter kinderen en jongvolwassenen hierover geïnformeerd worden.
Eetstoornis is een mindfuck!
En dat is erg nodig want zoals Scarlet van Ik Vrouw van Jou zegt: een eetstoornis is een mindfuck! En dat is het ook echt. Ik ben er van overtuigd dat je altijd een stukje van je eetstoornis met je meedraagt. Het is alleen de kunst om er niet naar te handelen. Met het stemmetje in je hoofd en de kennis die je hebt, steeds weer gezondere en verstandige keuzes te maken. De andere kant op. Het kan!
Hetzelfde als iedere andere vrouw
Hoewel ik geen last meer heb van mijn eetstoornis, vroeg mijn meisje laatst of ik nooit meer zo ziek zal worden. Ik vertelde haar dat ik zeker weet dat dat nooit zal gebeuren maar dat ook ik wel eens periodes van ‘letten op mijn voeding’ heb. Dat heeft niets met een eetstoornis te maken. Ik ben daarin hetzelfde als iedere andere vrouw van 40 jaar met rondingen. Dat het hier wat gevoeliger ligt, dat begrijp ik.
Een betere oplossing dan mijn verleden
Terug naar haar serieuze vraag over of ik opgenomen moest worden. Omdat ik ‘op straat’ niet echt de juiste setting vond ; ) heb ik met haar afgesproken dat ik binnenkort een keer haar vragen over mijn eetstoornis zal beantwoorden. Uiteraard vertel ik haar niet alle ins en outs, maar wel wat het is, hoe het kan ontstaan en waarom het niets oplost. Ik vertel het haar liever zelf dan dat ze verkeerde informatie of propaganda op internet tegenkomt. Want dat bestaat en dat meisjes daar gevoelig voor zijn, weten we allemaal!
Ik hoop dat ze hierdoor goed geïnformeerd de rest van de stappen in haar jonge leven kan gaan zetten. Een leven dat gekenmerkt zal zijn door kleine en grote uitdagingen maar waar altijd een betere en gezondere oplossing voor zal zijn dan kiezen voor mijn verleden. Dat gun ik haar met alle liefde die ik voor haar voel!
Comments
Ik was jarenlang mijn eetstoornis, nu ben ik ik. – Mama is thuis!
30/01/2021
[…] Lees ook: Mama, moest jij ook opgenomen worden voor je eetstoornis? […]
Lieve Amalia, laat het je niet gebeuren … – Mama is thuis!
27/07/2020
[…] ervaring — omdat ik ook ooit zestien jaar ben geweest, kwetsbaar was en gebukt ging onder een jarenlange eetstoornis — wat de mening van een ander met je kan doen. Plussize noemen volwassenen zich wanneer ze […]
Judith Jasper
31/05/2018
Wat goed dat je het haar zo uitlegt. helemaal met haar modellenwerk zal ze dit later zelf ook vaker tegenkomen
Kaylee
30/05/2018
Jeetje! Wat ben jij sterk! Ik herken het verhaal.. ben zelf ook opgenomen geweest. Lijkt me vet lastig om het te moet/willen/kunnen uitleggen aan je dochter. Zo krachtig dat je dit hebt gedaan!
Amylia De Schepper
29/05/2018
helemaal niet simpel allemaal, maar anderzijds fijn dat ze er naar vraagt … Komt allemaal wel goed!
Merel
29/05/2018
Lijkt me niet makkelijk om het gesprek aan te gaan maar wel verstandig. Liever dat ze het van jou hoort idd dan van een bron op internet.
íngrid
28/05/2018
wauw wat lijkt me dat lastig om met je kind te bespreken. maar heel goed dat je dat doet. denk dat het heel belangrijk is en haar een stukje vertrouwen geeft dat je dit met haar deelt
Mariëlle
28/05/2018
Mooi dat je dit zo met ons deelt en dat je je dochter graag wilt betrekken en informeren over wat je hebt meegemaakt. Goed dat je de info die je haar geeft filtert en op een manier probeert te brengen die zij begrijpt. Ik snap dat het dichtbij komt, maar des te sterker van jou om het gesprek gewoon aan te gaan.
Ik moest er 37 voor worden, maar nu ben ik ook zo'n patiënt! – Mama is thuis!
28/05/2018
[…] Lees ook: Mama, moest jij ook opgenomen worden? […]
Linda
17/05/2018
Wat lief, dapper en sterk van jou dat je hier zo open over bent met je dochter. Ik kan mij wel voorstellen dat het extra dichtbij komt als je zo’n vraag van haar krijg. Maar eerlijkheid (ook al is dat een beetje gefilterd) duurt inderdaad het langst. Wil jou veel succes toewensen voor jullie gesprekje! Wat ben je toch sterk 😉
Hippiemeisje
15/05/2018
Hey,
Dit spreekt me nu heel hard aan…
Onder andere ook een eetstoornis gehad… Eigenlijk ben ik zulke vragen al gewoon, dan niet van mijn eigen kinderen natuurlijk maar wel van de kinderen van van vrienden, familie, …
ik heb ook littekens bv, kinderen stellen mij dus wel zeer snel vragen. Kinderen zijn ook heel eerlijk daaarin, vind ik. Zo van “oke dan” soms trekken ze nog een gezicht van “wat deed jij nu vroeger” en mijn nichtje zei toen ze 9 was “dat ga ik nooit doen” op het gegeven van de vinger in de keel steken (Houden zo, antwoordde ik! 😉 ) en ze gaan weer verder, tot ze in de pubertijd komen, maar dan weten alle kinderen het rond mij het dus al wel en vinden ze het “normaal”, Als er dan nog vragen komen, is het eerder omdat ze zelf worstelen…
Ik vind openheid belangrijk, ik ken andere mensen die dat niet verkiezen… Openheid draagt toe bij taboedoorbreknng denk ik… Dit geheel ter zijde, dat moet ook ieder voor zich uitmaken.
Ik weet niet hoe oud je dochter is, goed dat je er met haar over wil praten. Echt! <3
Jessica – Foodie Feest
14/05/2018
Ahh dat is heftig ja! Heel goed om over te praten lijkt me
Priscilla
14/05/2018
Wat heftig zeg. Kan me voorstellen dat zo’n vraag best even slikken is.
Mieke | mieksmind
14/05/2018
Zo’n vraag kan je inderdaad erg overvallen en ik vind het goed van je dat je er bij haar op terug kan komen. Beide kunnen dan goed nadenken wat te zeggen/vragen
Blog & Beauty
14/05/2018
Wat heftig om te lezen, en goed dat je dit allemaal deelt. Maar ik snap best dat als je dochter hiernaar vraagt, dat het dan ineens wel heel dichtbij komt. Wij hebben zelf een dochtertje met een eetstoornis, ik kan niet zeggen wat jij voelt of mee hebt gemaakt, maar ik kan wel zeggen dat zo’n situatie heel erg moeilijk is.
Laura / fitfunfab.nl
14/05/2018
Kan me voorstellen dat zo’n vraag je ineens kan overvallen… maar ik ben het echt met je eens dat het heel fijn is dat mensen open zijn hierover. Praten is het allerbelangrijkste en als jij haar nu de juiste informatie kan geven, is dat alleen maar goed ipv dat het wordt doodgezwegen en ze informatie moet gaan zoeken denk ik…