‘Ik denk nog vaak aan je. Ik rijd nog vaak in privé tijd en tijdens de dienst langs de plek van het ongeval. De keuze die je hebt gemaakt respecteer ik nog iedere dag. Ondanks dat ik er vaak aan word herinnerd en ik je zo graag had willen helpen!’

Een bijzondere melding

‘Het is een zonnige woensdagochtend en ik draai een late solo dienst op de motor. Ik krijg een bijzondere melding van de meldkamer.
Iemand belt via het alarmnummer naar de meldkamer. Er zou een persoon ergens op hoogte zitten, de melder vertrouwde dit niet. Ik rijd naar de locatie waar het zou moeten zijn. Ik zoek, maar zie niemand. De meldkamer krijgt de melder daarna niet meer te pakken.

Ik wil dat je je veilig voelt

Na een paar minuten zoeken hoor ik via de meldkamer dat het om een andere locatie gaat. Ik rijd naar de andere locatie en als ik er bijna ben zie ik je. Ik schrik en voel de spanning in mijn lichaam. Het enige wat ik op dat moment denk is: niet doen! Je zit hoog, heel hoog. Ik ben als eerste ter plaatse. Wat moet ik doen? Ik praat mijn collega’s bij via de portofoon, zodat zij weten waar de exacte locatie is. Ook roep ik iets naar je om je gerust te stellen. Ik twijfel wat ik tegen je moet zeggen. Alles in mij wil dat je je veilig voelt bij ons. Ik hoop zo dat je rustig en veilig bij me komt.

Er gaan vele minuten voorbij

Terwijl jij daar zit komen alle hulpdiensten ter plaatse. Voor jou. We willen je helpen. Je roept dat je niet gelooft dat we er voor jou zijn. Maar we waren er voor jou, écht! We vinden je rugzak in het gras. Er zit een boekje in. In dit boekje staan veel persoonlijke dingen. Door jouw verhaal te lezen wordt het persoonlijk en krijg ik nog meer motivatie om je te helpen. Dan komen er twee onderhandelaren ter plaatse. Een van hen probeert contact met je te zoeken. Hij wil je helpen. Hij heeft een megafoon bij zich om zich verstaanbaar te maken. Er gaan ontzettend veel minuten voorbij. Je ouders zitten inmiddels al op het politiebureau in afwachting van het verlossende nieuws: Dat je veilig naast me staat.

Op dat moment zie ik je bewegen

Dan vraagt de onderhandelaar aan jou of hij naar je toe mag komen. Je geeft toestemming en hij gaat samen met iemand van het arrestatieteam naar je toe. De man van het arrestatieteam gaat mee, omdat hij getraind is om je op hoogte in veiligheid te brengen. Dan krijg ik te horen dat ik de megafoon én het contact met jou over moet laten nemen. Ik merk dat ik dat moeilijk vind. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat jij iets doet, wat ik juist niet wil. De tweede onderhandelaar blijft bij mij staan en geeft me aanwijzingen. Hij neemt de megafoon niet over, omdat een vrouwenstem misschien vertrouwd voor je is.
Net als ik mijn laatste zin naar je uitspreek is de onderhandelaar bij je. Op dat moment zie ik je bewegen, het enige wat ik denk is: niet doen!

Ik wil je gewoon even vasthouden

Vervolgens ben je in gesprek met de onderhandelaar en hij praat je naar hem toe. Ook hier gaat heel veel tijd over heen.
Even denk ik dat jij je veilig voelt en naar mij toe wil komen. Ik zie dat je de onderhandelaar een hand geeft. Ik voel me opgelucht, je bent veilig. Voor een moment ga ik even op de grond zitten. Door de spanning voel ik even niets meer. Ik kan het gesprek tussen jou en de onderhandelaar niet helemaal volgen. Ik zie dat de onderhandelaar naar beneden komt en een collega van het arrestatieteam naar boven gaat. Samen gaan zij zorgen dat jij veilig naar beneden kunt komen. Dat wist ik zeker! Ik sta weer op. Ik wil je zien en gewoon even vasthouden. Je laten voelen dat je een prachtige meid bent.

Een verschrikkelijke beslissing

Dan besluit jij dat je het anders voor ogen hebt dan wij. Je neemt een verschrikkelijke beslissing. Ik kan me niet voorstellen hoe jij je op dit moment gevoeld moet hebben. Ineens is het muisstil. Ik weet niet eens meer wat ik toen schreeuwde. Ik draai me snel om, het geluid wat ik hoorde zal ik nooit meer vergeten. Toen ik mij weer in jouw richting draaide zag ik je stil op de grond liggen. Ik rijd naar het bureau op de motor. Ik huil en moet mijn motor aan de kant zetten. Even een moment alleen. Ik ben helemaal leeg in mijn hoofd. Je was een mooie meid! We hadden je zoveel hulp kunnen bieden.

‘Even een moment alleen’ is geschreven door hoofdagent Marjolein van Politie Zwolle. Deze vreselijke gebeurtenis is met toestemming van de nabestaanden geplaatst. 

In deze bizarre tijd waarin mensen, jongeren nog meer risico hebben op vereenzaming en soms door alle maatregelen geen perspectief meer zien, is het belangrijk om aan dit onderwerp extra aandacht te geven. Door het delen van een verhaal, over het verlies van iemands dierbare die er eigenlijk nog had moeten zijn. Depressiviteit en suïcide is een groeiend probleem binnen –onder andere – onze jongste generatie. Voor wie het nodig heeft: de mensen van 113.nl zitten 24 uur per dag voor je klaar. Telefoonnummer: 0800-0113.

Ze luisteren naar jou, omdat jij het waard bent! ♥ 

#zelfmoordpreventie

Lees ook:  Aan het wanhopige meisje op het spoor