“Mama, ik geloof dat jouw buikje mij niet helemaal goed gemaakt heeft”, zei Collin ongeveer een jaar geleden tegen zijn moeder. Als moeder is het misschien je angst maar je kunt je er waarschijnlijk niks bij voorstellen hoe het is om een kindje te hebben wat zich niet veilig voelt in het lichaam waarin het is geboren.
Sharon is moeder van 3 prachtige kindjes, Eran van 9 jaar en de tweeling Senna en Maaike van 5 jaar! Senna en Maaike werden geboren als broer (Collin) en zus. Al toen Collin nog maar heel klein was, was al duidelijk dat hij zich veel meer interesseerde voor het typische meidenspeelgoed. Speelgoed voor jongens keek hij niet naar om, auto’s en ballen deden hem helemaal niks. Collin werd vooral enthousiast van poppen, barbies, mooie jurkjes en vlechten maken in het haar. “Aanvankelijk dachten we nog dat het een fase was, we lieten hem spelen waar hij mee wilde en dachten dat het wel over zou waaien maar het werd steeds duidelijker dat Collin er echt mee worstelde. Hij had nachtmerries, sliep slecht en wist niet hoe hij zich als jongen moest gedragen en thuis moest voelen in zijn eigen lichaam. We zagen dat Collin ongelukkig was en dat hij één hele grote wens had: een meisje zijn! De papa van Collin was erg verrast door deze wens maar voor mij vielen de puzzelstukjes steeds meer op zijn plek. We hadden al veel langer het idee dat er iets aan de hand was met Collin, vooral door de vragen die hij stelde en een kindje van 4 jaar hoort niet zo slecht in zijn vel te zitten. Ook heeft Collin altijd al qua karakter en uiterlijk veel weg gehad van een jong meisje; gillen, een echte tuttebel en ijdeltuit.”
Vanaf het eerste moment dat duidelijk werd dat Collin een meisje wilde zijn, hebben Sharon en haar man Paul op één lijn gezeten wat betreft de acceptatie van hun transgender kindje en laten ze vooral Collin bepalen wat of wie hij wil zijn. “Ik ben niet eens zo heel erg geschrokken toen Collin zijn wens uitsprak maar ik voelde wel ontzettend veel verdriet. Het deed zo’n pijn om elke avond bij mijn lieve kindje aan bed te moeten zitten omdat hij zo huilde en maar niet kon zeggen wat er aan de hand was. Dat je kind zo aan het knokken is tegen zijn gevoelens dat breekt echt je hart! Ergens was er dus ook opluchting toen duidelijk werd wat er aan de hand was, nu konden we hem echt gaan helpen en vooral helpen zichzelf te zijn.”
In februari 2014 gaf Collin aan dat hij wel eens een jurkje aan zou willen trekken maar dat niet zo goed durfde. Met Valentijnsdag heeft Sharon voor haar 3 kindjes een kaartje geschreven met daarop voor iedereen een hele persoonlijke boodschap. Op het kaartje van Collin schreef zij: “Wees wie je in je hartje wilt zijn en wees vooral gelukkig. Of je nu een broek, rok, jurk of de zak van Sinterklaas draagt. We houden van je!” En zo gebeurde het, Collin trok voor het eerst een jurkje aan en had de mooiste glimlach op zijn gezicht die je je als moeder kan voorstellen. “Het geluk wat ik toen in zijn ogen zag, is het mooiste wat ik ooit bij hem had gezien.” Tijdens de voorjaarsvakantie die daarop volgde trok Collin elke dag een jurkje of rokje aan uit de kast van zijn zusje Senna. Hij bloeide op en hij genoot zichtbaar van het meisje zijn! In deze periode gaf Collin aan dat hij niet meer Collin wilde zijn maar wilde verder leven als een meisje.
“Toen bleek dat Collin echt geen jongen meer wilde zijn en geen jongenskleding meer wilde dragen hebben wij hulp gezocht. We hebben eerst met de huisarts en een kinderarts gesproken en inmiddels staan we op een wachtlijst voor het genderteam (wachtlijst van 5 maanden) bij het VUmc.” Sharon en haar man hebben met Collin besproken hoe hij als meisje genoemd wilde worden en dat werd Maaike. Een prachtige naam voor een mensje, dat sinds ze mag zijn wie ze het liefste wil zijn, helemaal opgebloeid is!
“Je hoort in documentaires over genderkindjes ouders wel eens zeggen: ineens was ik mijn zoontje kwijt, wij voelen en zien dat absoluut niet zo! Haar hart, haar ziel en haar karakter zijn nog altijd hetzelfde. Alleen haar naam en kleertjes zijn veranderd zodat het plaatje beter klopt en haar hoofd en lijfje beter bij elkaar passen.” Maaike wilde geen jongenskleding meer in haar kast hebben hangen, alleen nog echte meidenkleding en het liefste gaat ze elke dag als meisje door het leven. “We hebben met Maaike afgesproken dat ze elke dag mag kiezen of ze die dag Collin of Maaike wil zijn, beide mensjes zijn even welkom in het gezin! En dat ze voor ons niet een jongetje of meisje hoeft te zijn op dit moment maar vooral een mensje dat zich gelukkig voelt met wie en hoe ze is. Deze ruimte die we Maaike bieden doet haar goed en dwingt haar momenteel ook niet om te kiezen, ze is nog zo jong, het kan nog alle kanten op gaan.”
Sinds vorig jaar gaat Maaike naar de basisschool. Aanvankelijk nog als Collin in wat stoerdere meisjeskleding maar sinds begin dit schooljaar als meisje die luistert naar de naam Maaike. Dit proces is heel geleidelijk gegaan. Maaike is zich steeds meer als meisje gaan kleden en ook op school is hier aandacht aan besteed door de juffen. Toen Maaike ongelukkig bleef omdat ze zich wel steeds meer als meisje ging kleden maar op school nog steeds Collin genoemd werd, hebben Sharon en haar man hierover een gesprek gehad op school. Tijdens een kringgesprek heeft de juf van Maaike toen de situatie aan de kindjes uitgelegd en na deze korte inleiding heeft Maaike verder verteld over hoe zij zich voelt. Toen Sharon haar uit school kwam halen straalde ze van oor tot oor, dolgelukkig. Vanaf dat moment was het Maaike die elke dag in een jurkje in de klas plaatsnam en de kindjes hebben er weinig moeite mee gehad. Waarschijnlijk komt dit ook doordat Maaike al een meisje was in gedrag, karakter en spel en het dus voor de leerlingen ook vanzelfsprekend was dat ze ook een meisjesnaam zou krijgen.
Sharon en haar man steunen Maaike in dit soms ingewikkelde proces en weten en zien aan Maaike dat de manier waarop zij dat doen, goed is. “Als Maaike later fysiek ook een vrouw wil worden dan is dat bespreekbaar en zullen we haar daar altijd in begeleiden. Maaike heeft het er wel eens over dat ze misschien later alleen borstjes wil maar voor ons geldt; alles mag en alles kan zolang het mogelijk is en je er gelukkig van wordt.”
Voor Maaike haar geluk is het belangrijk dat ze vooral zichzelf kan zijn en mensen haar accepteren zoals ze is. Om deze openheid en dit begrip ook in de omgeving te creëren hebben Sharon en Paul op Facebook een filmpje geplaatst waarin meteen duidelijk wordt dat de wereld een heel gelukkig mensje rijker is.
“De directe omgeving reageerde heel positief en een aantal van de mensen die dichtbij ons staan hadden ook wel iets vermoed. Ze accepteren Maaike en zijn blij dat ze nu eindelijk gelukkig is. Er zijn helaas ook mensen die vinden dat we veel te ver gaan wat betreft Maaike haar wens om een meisje te zijn. Maar deze mensen kennen niet de strijd die Maaike en óók wij hebben gehad en willen niet het geluk zien wat het Maaike brengt nu ze kan zijn wie ze eigenlijk is. Ook was er iemand die zei dat het belachelijk is dat we Collin als Maaike op Facebook zetten: wat moet Collin daar later wel niet van vinden, zei deze persoon. Waarop ik toen zei: wat moet hij er later wel niet van denken als alleen zijn broer en zusje op foto’s staan, moet hij dan het gevoel krijgen dat dat gedeelte van zijn leven niet oké was, dat deze periode er niet had mogen zijn?”
Maaike is een lief meisje, heeft altijd grapjes, is een uitgesproken diva en gek op mode ontwerpen. Ze kent naast de vele ups ook downs maar Sharon en haar man maken zich geen grote zorgen voor de toekomst. Zolang zij zichzelf kan accepteren, weet wie ze wil zijn en daar gelukkig mee is dan zal de maatschappij haar ook accepteren.
Sharon en Paul willen graag het verhaal van Maaike delen om meer openheid en aandacht aan het onderwerp ‘transgender kindjes’ te geven. Wat we vooral willen meegeven: maak en houd het onderwerp bespreekbaar binnen het gezin, blijf gevoelens uiten en bespreken en zoek hulp als je informatie of begeleiding nodig hebt. Accepteer je kind zoals het is en wijst het niet af. De worsteling met zichzelf is al erg genoeg voor je kind. Voor ons was het belangrijkste: wij zijn niet een zoon kwijt maar een gelukkig mensje rijker.
Benieuwd hoe het verder gaat met Maaike, klik dan hier.
Comments
Genderdysforie; meevaren op de golven van haar zee – Mama is thuis!
15/11/2018
[…] Lees ook: Collin werd op 5 jarige leeftijd Maaike […]
Marit
19/01/2017
Wat een prachtig verhaal. Zelf was ik als kind altijd bezig met jongensdingen. Klom in bomen, bouwde hutten, met de blaaspijp spelen en samen met mijn vader naar vliegtuigen kijken. Nu ben ik een vrouw met soms mannengedachtes. Toen ik elf was kwam ik er achter dat ik gevoelens had voor een vrouw. Na jaren gedacht te hebben dat het een fase was kwam ik achter het feit dat biseksualiteit bestond. Dit proces heb ik allemaal zelf doorgemaakt en ontdekt. Het is dus heel mooi om te zien hoe jullie dit aanpakken. Wie weet is het een fase, maar als dat niet zo is dan is dit toch de mooiste manier om daar als gezin mee om te gaan. Alles draait om accepteren en communiceren! Geniet van elkaar.
-x-
Marit
Linda
18/01/2017
Wat een mooi verhaal en wat goed dat je er zo open over bent, wat lijkt het mij verschrikkelijk als je kind zo met zichzelf in de knoop zit, maar wat fijn dat ze zichzelf kan zijn
Marion
18/01/2017
Wat is dit mooi geschreven. Ik heb een vraagje…ik.heb hier een mooi mannetje van 4, die regelmatig vraagt mama als.ik groot ben, word ik.dan een meisje? Hij is gek van Frozen, speelt het liefst met poppen en roze is de mooiste kleur.
Nu moet ik zeggen dat mijn zoontje de diagnose ass heeft. Hij wisselt wel en de ene keer accepteert hij dat hij een jongetje is en de andere keer is hij de weg kwijt… was Maaike ook.wisselend hierin?
Liefs en diep respect naar jullie als ouders.
Sharon
20/01/2017
Jazeker was ze erg wisselend tot het moment dat ze snapte dat het ons niets uitmaakte broek jurkje of zal van sinterklaas zolang ze maar niet in haar onderbroek op straat ging. Op dat mement begon te twijfel weg te zakken maar kwam te twijfel van ben ik wel normaal ben ik andere en zelfs ik ben gek! Dankzij hij is een zij waarin ze kon zien dat er meer waren zoals zij en de diagnose bij het gender team heeft ze kunnen accepteren dat het zo is en voelt ze zich veel vrijer. Mijn tip is laat het hem op zijn eigen tijd ontdekken wil hij een jurk (thuis) dan laat je hem een jurk aan doen wil hij een auto dan geef je bij wijze van een auto. Door te spelen en bijde kanten helemaal te kunnen ontdekken komt hij vanzelf op een punt dat hij het zeker weet. Zolang hij weet dat het bij jullie mag en kan en dat het absoluut oke is zal hij zich veilig genoeg voelen om het helemaal te ontdekken. Xx
Chantal
14/11/2016
He hallo!
Ik las jullie mooie en openhartige verhaal met tranen in mijn ogen.
Is er een manier waarop ik contact kan krijgen met jou? Ik heb een zoon van bijna 4 die ook regelmatig echt een meid is. Vroeg toevallig net nog of hij een mooie prinsessen pop mocht. Huilt om zijn korte haar en weet mij nu al in tranen te vertellen dat al die dingen echt niet alleen voor meisjes zijn. Laatst kreeg ik van een leeftijdsgenootje de opmerking “D heeft geen piemel toch?” Ik wil er niet meteen wat mee doen. Maar ii weet ook helemaal niet wat ik kan toelaten en wanneer het een normaal iets wordt. Snap je wat ik bedoel? Ik wil hem t niet verbieden maar ik wil ook weer niet dat hij denkt dat het zo hoort. Alles wat ik normaliseer zal voor hem ook gewoon worden. Verder zal de tijd het leren. Ik hoop dat je me kunt vertellen hoe jullie dat hebben gedaan tot het allemaal duidelijk werd. Dit is bij ons al zo vanaf zijn 2e jaar. Liefs!
Sharon
20/11/2016
Hallo lieve chantal, je mag mama is thuis wel een pb sturen dan kan zij je ons mail adres geven dan kunnen we er samen over praten. Liefs sharon
Astrid
14/11/2016
Wat een mooi verhaal. Heel inspirerend om te lezen hoe respectvol deze ouders omgaan met hun kindje…
Sabine
14/11/2016
Wat een mooi verhaal!! Zo mooi om te zien hoe de ouders hiermee omgaan. Het verhaal is ook heel helder en duidelijk opgeschreven dus ik hoop dat hiermee meer begrip komt voor transgender kinderen.
Jessica
13/11/2016
Wat een ontzettend mooi verhaal, en wat mooi dat jullie dit met de buitenwereld delen. Maaike zal jullie heel dankbaar zijn dat ze mag zijn wie ze is.
Vanessa
13/11/2016
Wat een herkenning!
Dank je voor het delen van jullie verhaal
Kelly
13/11/2016
Wauw wat een geweldige ouders zijn jullie! Als ouder wil je altijd het beste voor je kind maar is dit niet altijd even makkelijk. Hoe doe je goed? Ben er van overtuigd dat een groot deel ook is om te luisteren naar je kind, en te stimuleren om te zijn wie hij/ zij is. Denk niet dat het voor collin/ Maaike altijd even makkelijk zal gaan en voor jullie zeker ook niet maar samen komen jullie er vast en zeker!
Ons zoontje met iets te lang haar… – Mama is thuis!
15/05/2016
[…] Lees hier het mooie en openhartige verhaal van Maaike. Haar moeder Sharon vertelt hoe het is om een … […]
Jodi – liefthuis
13/12/2015
Toevallig vroeg ik vorige week aan een leerling van mij +- 15 vanaf hoe oud zij wist dat ze eigenlijk een meisje was en hoe ze dat dan wist. Ik wilde een soort van voorbereid zijn, voor het geval dat.
Mocht mijn lieve mannetje ooit bij mij komen met dezelfde ontroerende mededeling als Maaike. Dan hoop ik net zo met hem om te gaan als jullie.
Marianne
10/12/2015
Heel aangrijpend verhaal! Wat afschuwelijk als een kind zo met zichzelf moest worstelen op die leeftijd. Alle respect voor de ouders hoe zij ermee om zijn gegaan! Ook voor de mensen er omheen, juffen, vrienden ed.
Veel geluk Maaike!
Suzanne
10/12/2015
Wauw. Zo herkenbaar verhaal. Goed te lezen dat jullie er ook open mee omgaan en alles doen voor het geluk van Maaike. Hier een dochter van 7 jaar die al jaren als jongen door het leven gaat.
Ik wens jullie al het moois van de wereld toe.
Liefs Suzanne
Gerda Hendriks
9/12/2015
Alleen maar diep respect!
Collin zat bij onze Merel in gr.1/2 en Merel vertelde het op een dag dat Collin nu Maaike ging heten en dat vond Merel maar heel normaal.
Geweldig!
Jullie eigen oordeel hierover is de enige die telt.
Als jullie Maaike later zouden vragen; ”Hebben we het goed gedaan?,,
Weet ik wel zeker dat ze altijd blij en dankbaar zal zijn dat jullie haar ‘VRIJ’ hebben gelaten.
Ongeacht hoe ze zich verder zal ontwikkelen.
Sharon
9/12/2015
Dank je wel Gea!
Sonja
9/12/2015
Respect! Ontroerend, wat gaan jullie er geweldig mee om, Maaike heeft het maar getroffen met ie.dereen om haar heen. Ik had een jongetje in mijn schoolbus met hetzelfde verhaal. Inmiddels is ze een geweldig en Gelukkige jonge vrouw die de wereld amandelen.aan kan.
Ragna
9/12/2015
Wij hebben hier het zelfde onze dochter Sophya wilde een jongen.zijnde sinds ze kan praten zegt ze dat ze een jongen is.inmiddels is ryan 6 en gaat geheel als jongen door het leven,hij loopt bij het herlaarhof die samen werken met het vu in Amsterdam. Ryan is gelukkig zit lekker in zijn vel en wij ook alle puzzel stukjes vallen in elkaar,en ik zie hier veel herkenningspunten in terug komen.
Sharon
9/12/2015
Hoi Ragna,
Wat fijn dat jullie ventje nu gelukkig is. Het Haarlof had ik bog nooit van gehoord alleen het vu. Zijn jullie daar erg tevreden over?
jitske veenstra
9/12/2015
Wat een prachtig verhaal. Jullie mogen als ouders heel trots zijn. Jullie gaan hier zo goed mee om om collin als maaike te accepteren en te kijken wat jullie haar nog meer kunnen bieden voor de toekomst. Geweldige ouders heb je maaike.
Marleen
9/12/2015
Wat een mooi en emotioneel verhaal. Vreselijk moet het zijn je kind zo met zichzelf in de knoop te zien zitten op zo’n jonge leeftijd. En geweldig hoe jullie er mee om gaan. Trek jullie niks aan van de domme onwetende mensen in de wereld, ze weten niet beter.
Babs
9/12/2015
Respect voor jullie Hoe dat jullie hier mee omgaan. Het is en blijft je kind en als je kind maar gelukkig is.
Sandra
9/12/2015
Wat een zegen voor dit kindje dat ze in jullie gezin mag opgroeien. Vol respect voor haar ziel. Wens jullie veel liefde, warmte, wijsheid maar bovenal steun toe.
Anita prins
8/12/2015
Wauw!! Kippenvel bij het lezen, diep respect hiervoor! Wat hebben jullie dit super opgepakt. Heel heel veel geluk!! Dikke tût Anita
emilie
8/12/2015
wow, wat bijzonder dat een kindje hoe klein ook, zo al zelf dit kan laten merken/vertellen..
Dubbel, want vind het heel mooi, maar ook ‘apart’ (positief bedoeld)
lijkt mij erg moeilijk, maar ja als je kindje zo gelukkig is, dan kan ik mij voorstellen dat jullie dit ook zijn.
knap dat jullie er zo mee omgaan 🙂
veel geluk toegewenst voor Maaike
Nathalie
8/12/2015
Wat een bijzonder verhaal om te lezen, fijn dat jullie er zo goed mee om gaan!