Mijn naam is Sharon Hofstra en ik ben de trotse mama van Maaike. Maaike werd in mei 2010 geboren als Collin maar al heel jong werd duidelijk dat hij niet gelukkig was met het lichaam waarin hij werd geboren.
Niet thuis voelen in het eigen lichaam
Een paar jaar geleden zei Collin tegen mij dat mijn buikje hem niet goed gemaakt had. Mijn hart brak, wat had hij een pijn en wat was het moeilijk om die constante strijd met zijn gevoelens en lichaam te zien. We hebben Collin vanaf het allereerste moment de ruimte gegeven om te praten over zijn gevoelens en moeilijkheden. Toen in het voorjaar van 2015 bleek dat het als jongetje door het leven gaan echt niet meer ging, hebben wij besloten dat Collin als meisje verder mag. Zolang als nodig is, zolang als het goed voelt voor ons kind, zolang als zij dat wil.
Onvoorwaardelijke liefde en steun
Sinds het begin van schooljaar 2015 hebben we een kindje dat niet meer in strijd is met zichzelf maar elke dag gelukkig is met haar meisjes uiterlijk en die zich op een natuurlijke manier kan gedragen die bij haar past. Ze wil niet meer Collin zijn, geen jongenskleding, geen jongensstreken en geen jongensnaam meer. Ze mocht van ons zelf een naam kiezen en dat werd Maaike!
We hebben niet van de ene op de andere dag besloten dat het goed was om Collin als Maaike verder te laten leven maar we hebben vanaf het eerste moment ons kind wel gesteund. We hadden eigenlijk al vanaf dat Maaike nog maar een dreumes was door dat er iets anders was aan ons kindje. Toen Maaike groter werd kreeg ze steeds meer nachtmerries en werd ze steeds ongelukkiger met zichzelf. Het was voor ons heel vanzelfsprekend om haar te steunen, haar de ruimte te geven om zelf te ontdekken wat voor mensje ze eigenlijk is en haar vanaf dit jaar ook professionele hulp aan te reiken.
Natuurlijk hebben we tranen gelaten, ons afgevraagd of wij het allemaal anders hadden moeten doen maar we zien ook dat het plaatje nu wel klopt. Dat ons kindje opbloeit, gelukkig is en er van geniet een meisje te zijn. Dat is waar wij het voor doen, dat is waarom we haar onvoorwaardelijk steunen. Is zij gelukkig dan zijn wij dat ook, als Collin óf als Maaike, dat maakt ons niet uit!
Ons verhaal op mamaisthuis
Omdat we inmiddels weten hoe moeilijk het kan zijn om een transgender kindje te hebben en hoeveel daarbij komt kijken, delen we ons verhaal op mamaishuis. Ook Maaike wil graag dat we ons verhaal vertellen, zodat papa’s en mama’s misschien inzien dat ze geen nee hoeven te zeggen tegen het geluk van hun kindje. Het erkennen en steunen van je transgender kindje is de eerste stap maar daarna zijn er nog vele stappen te nemen, onder andere op het gebied van lichamelijke en geestelijke ondersteuning. Dit traject is bij ons inmiddels begonnen. Na ruim 5 maanden wachtlijst zijn we nu gestart met een reeks van onderzoeken en gesprekken. Maaike is slechts één van de vele kindjes in Nederland die in het verkeerde lichaam geboren is. Juist omdat er zoveel gezinnen in dezelfde situatie zitten delen wij ons verhaal én dit traject om zo informatie te kunnen geven en mee te strijden voor meer begrip en erkenning.
Telefonisch consult
Eindelijk, na maanden wachten is het zover; onze afspraak bij het gender team van het VUmc. Wat hebben we hier met zijn allen naar uitgekeken. Ruim een maand geleden werd ik gebeld door een assistent van het genderteam die ons meldde dat wij in aanmerking kwamen voor een telefonisch consult. Dit consult was het begin van het traject maar helaas verliep het niet heel soepel; de psycholoog die belde had totaal geen begrip voor onze situatie. Anders dan je zou verwachten van iemand die voor het gender team werkt, viel deze dame tegen mij uit en kreeg ik de volle laag; we hadden volgens haar geen dochter maar een zoon en hadden HEM nooit zo vrij mogen laten. Wij moeten regie houden over ZIJN leven en we blokkeren HEM volledig om zich gelukkig te kunnen voelen als jongen. Na 10 minuten van verwijten, eindigde ze met “zo dat ben ik kwijt, vertel eens waarom moest ik bellen?”
Ik was met stomheid geslagen, terwijl ik mijn kindje dolgelukkig in een prinsessenjurk een modeshow zag weggeven, dreunden de zinnen van deze arts keihard door in mijn hoofd! Alsof wij ons niet talloze keren hebben afgevraagd of wij HEM niet te vrij lieten, of het niet gewoon een fase was of we juist niet beter tegen ZIJN wens om een meisje te kunnen zijn, in hadden kunnen gaan. Deze beste arts moest eens weten hoeveel ruzies wij hebben gehad met ons kind omdat de kleertjes die klaarlagen voor de volgende dag te jongensachtig waren. Deze arts moest eens weten hoe slecht ons kind slaapt, hoe vaak ze wakker wordt van nachtmerries en hoe druk het steeds weer is in haar hoofd. Deze arts heeft totaal geen weet van het feit dat ons kindje, ook al heet ZE nu Maaike, vaak momenten heeft waarop ze veel dieper nadenkt over alles dan een ander kind van haar leeftijd. Nee, wij komen hier niet zomaar voor de gezelligheid, er is wel degelijk iets aan de hand en wij willen begeleiding, dat verdient ons kind!
Na het gesprek heb ik flink uitgehuild bij mijn man; doen we het echt zo verkeerd als ouders? Iedereen zegt ons dat we het zo goed doen en nu is er een arts die ons juist zou moeten begrijpen, die zegt dat wij van HAAR maar weer een HEM moeten maken?? Ik loop geschrokken en bleek naar Maaike toe en vraag haar; “ben je gelukkig Maaike?, je weet toch dat als je liever weer eens Collin wil zijn, dat dat altijd kan, dat de kleertjes gewoon klaar liggen onder in je kast.” Maar zoals we eigenlijk ook wel konden bedenken reageerde Maaike met bevestigende taal; “ik ben Maaike en dat blijf ik.”
Zusje Senna en broer Eran
Het is soms best lastig voor onze andere kinderen dat er zoveel aandacht uitgaat naar Maaike. Ze hebben er zeker begrip voor en worden ook betrokken bij het hele proces maar als er binnen een gezin één kindje meer aandacht nodig heeft, gaat dat vaak ten koste van de aandacht voor de andere kinderen. Zo blijft het elke keer weer pijnlijk voor Senna maar ook voor ons als bekenden op straat op Maaike af stappen en haar een complimentje geven over haar mooie jurk. Daarnaast staat dan een meisje wat net zo mooi is maar dat wordt vergeten, onze prachtige dochter Senna. Die eerst een tweeling broertje had en nu een zusje. Senna kan prachtig tekenen en die creativiteit stimuleren we ook bij haar, we geven haar vaak complimentjes zodat ze merkt dat ze gezien wordt binnen het gezin en net zo geliefd is.
Eran is de grote broer van de meiden, en stille jongen, heel gevoelig en lief. De zusjes zijn dol op hem. De enige keer dat we merkten dat hij het lastig vond dat Maaike een transgender kindje is, was toen Maaike nog Collin heette maar wel in een jurkje naar school ging. Daar kreeg hij veel vragen en opmerkingen over. In de klas is hier toen uitleg over gegeven en daarna was het voor iedereen duidelijk en geen issue meer.
10 februari 2016 – het intakegesprek
Omdat de afstand Friesland-Amsterdam lastig te doen is met alle ochtend files, hebben we de nacht voor de afspraak in het logeerhuis geslapen. Maaike was enorm opgetogen omdat het traject eindelijk ging beginnen, ze had heerlijk geslapen, was helemaal klaar om het gesprek te voeren en zichzelf als meisje voor te stellen aan de artsen. Het intake gesprek was vooral bedoeld om een goed beeld van Maaike te krijgen. Er werden algemene vragen gesteld, niet specifiek gericht op het meisje willen zijn. Ik heb Maaike van te voren geprobeerd uit te leggen wat ze kon verwachten en dat de arts vooral wil ontdekken wat er in haar hoofdje speelt. Ik zei; “de arts zal geen streepje of krulletje zetten en ook geen sticker geven voor het antwoord dat jij geeft. Er zijn geen goede of foute antwoorden lieverd, je moet eerlijk vanuit je hartje praten en dan is het altijd goed!”
Toen we in het VUmc aankwamen zagen we in de hal van het gender team allemaal jongeren formulieren en vragenlijsten invullen. Het was voor ons meteen een hele geruststelling dat om ons heen allemaal kinderen en jong volwassenen zaten die niet anders waren dan Maaike, we waren hier op het goede adres. Nadat we ons hadden ingeschreven mochten we naar een wachtkamer speciaal voor de allerkleinsten. Wat een fijne plek was dit, ik kreeg er helemaal een warm en liefdevol gevoel van! De wachtkamer zat vol met trotse papa’s en mama’s en hun kinderen. De arts riep het volgende kindje en de vader van het kindje wat voorheen een meisje was, stond op en zei trots; ‘Ja, dat is die jongen van mij.’
Na een tijdje riep iemand Maaike haar naam en mochten we naar binnen. Een vriendelijke arts met een open gezicht en een zachte blik zat voor ons. Ze legde ons de procedure uit en Maaike begon enthousiast te vertellen. Ze vertelde over school en over hoe de juf haar heeft geholpen om als Maaike geaccepteerd te worden in de klas. De arts genoot zichtbaar van Maaike haar enthousiasme en openheid. Na bijna een uur met en over Maaike in gesprek te zijn geweest, zei de arts; “Waarom zijn jullie hier eigenlijk? Jullie pakken het ontzettend goed aan met Maaike en ik zie dat ze gelukkig is als meisje.” Ik vertelde dat wij ondersteuning en handvatten zoeken voor hoe we met Maaike om moeten gaan als het even minder gaat en hoe we het straks in de pubertijd moeten aanpakken.
De agenda
Het intake gesprek zit er op en we zijn allemaal heel blij met hoe dat verlopen is. In april gaan we weer verder met het traject; wij ouders hebben dan een gesprek zonder Maaike en Maaike heeft een gesprek met een psychiater. Daarna staat een drie uur durend psychologisch onderzoek voor Maaike op de agenda, dit zal in mei plaatsvinden. Het doel hiervan is bepalen op welk niveau ze zit om hierop de gesprekken en de uitleg van de artsen af te kunnen stemmen. Ook zal Maaike nog twee keer alleen met een psycholoog in gesprek gaan. Als het goed is hebben we dan in juni het eindgesprek en zullen wij tijdens dit gesprek alle bevindingen en adviezen horen. Een lang en intensief traject maar wat zijn we blij en opgelucht dat het nu eindelijk begonnen is.
Tot de volgende keer!
Liefs Sharon en Maaike
Hoe het met mooie Maaike is gegaan na het intake gesprek, lees je hier!
Comments
Taya Aranka van delft
23/11/2017
Wat een ontzettend mooi verhaal! Wij zitten met onze jongste genderdochter in precies hetzelfde traject, we hebben op 6 December een gesprek met het VU. Tijdens de telefonische intake hebben we wel iemand aan de lijn gehad die het niet met ons eens was, maar die gelukkig niet heel erg doorging op het feit dat we al ze en zij zeiden tegen ons transgender dochter. Ik hoop dat we ook een fijne psycholoog hebben als we in December teruggaan.
Ik wilde nog even zeggen: ik heb een blog over ons genderkind op http://www.rainbowinmysky.nl.
Maar ik vind het enorm fijn om hier te kunnen lezen hoe de gesprekken gingen bij het VU, het maakt toch dat je je een beetje een beeld kan vormen hoe dat soort gesprekken gaan. Ik vind dat jullie het prima doen met je hele gezin!!
groetjes
Taya
Jolien
14/06/2017
Wauw, wat ontzettend knap hoe jullie hiermee omgaan! Zo mooi om te zien en horen hoe gelukkig ze is als meisje. Topouders als je het mij vraagt!
Kreanimo
12/06/2017
Wauw… zo mooi hoe jullie dit doen.
Daantje
25/04/2017
Wow wat een heftig maar vooral ontroerend verhaal. Wat zijn jullie prachtige en krachtige ouders! Alle respect voor jullie en jullie gezin!
Yolanda Thiele
24/04/2017
Hoi Sharon,
Wat fijn dat jullie ondanks het niet prettige gesprek toch verder zijn gegaan. Overigens was ons eerste telefonisch gesprek ook niet prettig. Ik was dan ook heel blij toen in het VU bleek dat we een andere psycholoog hadden om de gesprekken mee te voeren.Een hele lieve betrokken vrouw.
Wij hebben dit traject inmiddels doorlopen, vorig jaar zomer. En wij hebben er echt veel aan gehad. Heel veel succes maar dat gaat vast helemaal goedkomen.
Groetjes Yolanda mama van Kick- Sofie
Jack
18/01/2017
Prachtig jullie kind kan zich ontplooien wat een liefde volle ouders fijn dat ze in jullie nest is geboren.
Anja Mantjes
18/01/2017
Dit kindje is in het juiste wiegje geboren gelukkig maar Jullie gaan het wel redden en Maaike ook. Respect hoor
Collin werd op 5 jarige leeftijd Maaike – Mama is thuis!
18/01/2017
[…] Benieuwd hoe het verder gaat met Maaike, klik dan hier. […]
Suzanne
10/06/2016
Wat een herkenbaar verhaal. Fijn te lezen hoe goed jullie dit oppakken en zo fijn hoe blij jullie dochter nu is!
Dat telefoongesprek komt mij bekent voor. Ik heb hetzelfde gehad met waarschijnlijk dezelfde psycholoog… erg jammer.
Na de zomer ga ik weer bellen voor onze jongste (8) die al 4 jaar aangeeft een jongen te zijn en er ook als jongen uitziet.
Ik wens jullie het beste en blijf jullie verhaal volgen!
Liefs Suzanne
Sharon
26/06/2016
Wat fijn om dit te lezen. Ook Fijn en vervelend dat meerderen die nare ervaring hebben met het telefoongesprek. Hebben jullie inmiddels alweer een gesprek gehad? Ik kan je mevrouw Peeters aanraden ze is psycholoog bij het Vumc. Erg prettig open en begripvol. Geeft goede adviezen en is heel toegankelijk.
Succes met jullie jongste. Het enige advies dat ik kan geven is blijf kijken en luisteren met je hart.
Liefs sharon
Esmy
24/02/2016
Wauw! Wat super knap en super tof. Ik heb diep respect voor jullie en ook de broertjes en zusjes. Ik wordt helemaal blij van jullie verhaal. Ik wens jullie ontzettend veel goeds toe! Dat zal zeker lukken.
Sharon
26/06/2016
Dank je Esmy we doen ons best.
Wietske
24/02/2016
Wat een mooi artikel en wat goed geschreven, mijn complimenten. Dat een psycholoog zo kort door de bocht kan reageren, begrijp ik niet. Iedereen met kinderen snapt denk ik wel dat als je kind zo hardnekkig volhoudt iets anders te zijn dan wat hij of zij op papier is, zal ergens wel serieus genomen moeten worden. De kop indrukken, heeft totaal geen zin?! Maar fijn dat jullie uiteindelijk een hoop anderen om je een gehad hebben die bevestigd hebben dat jullie het heel goed gedaan hebben en nog steeds doen. Ik hoop dat Maaike gelukkig wordt en zich helemaal ontwikkelt tot wat ze is, met de liefdevolle steun van haar ouders, broer en zus.
de hoestende avonturier
23/02/2016
Jeetje wat bijzonder om te lezen, en wat heb je het mooi, teder en liefdevol opgeschreven! Wat klinken jullie als een fijne ouders voor Maaike. Ik weet zeker dat anderen veel hebben aan jouw verhaal!
Bianca
23/02/2016
Wow, wat gaaf dat jullie haar zo respecteren, erkennen en ondersteunen! Dit is wat liefde voor je kind is. Respect! Dat Maaike maar een mooie gelukkige vrouw mag worden.
Linda
23/02/2016
Alle respect voor jullie! Ik vind het onwijs mooi om te lezen hoe jullie achter jullie dochter staan! Bijzonder verhaal en heel erg bedankt voor ’t delen!
Lori (Mama’s Jungle)
23/02/2016
Heel veel respect voor jullie dat jullie Maaike zo steunen. Mooi om te lezen. Het lijkt mij een lastige situatie, zeker. Maar hoe jullie er zo in staan, wat fijn dat jullie dochter zulke ouders heeft getroffen. Liefs x
Marjorie Vlaar
23/02/2016
Lieve Sharon. Wat mooi dat jullie dit verhaal delen zodat meer ouders kunnen zien hoe gelukkig je je kind kunt maken door echt te luisteren en door je kind echt te zien. Heel veel succes verder met het traject!
Esther
23/02/2016
Wat mooi Sharon, recht uit je hart. Je hebt 3 prachtige kinderen en een geweldige man/papa. Ik zie Eran nog wel eens voorbijkomen op zijn school, een leuke mooie jongen om te zien. En papa staat dan trots voor de school.
Krijgen Senna en Eran ook ondersteuning?
Sharon
23/02/2016
Dank je wel Esther, voor nu proberen we Eran en Senna gelijke aandacht te geven en open te zijn voor gesprekken als ze dat willen. Ze mogen best zeggen dat ze het soms niet leuk vinden. Vooralsnog is hulp van buitenaf nog niet nodig geweest maar word in het vumc wel besproken.
Marieke
23/02/2016
Jeetje wat moet dit ontzettend moeilijk zijn voor jullie allen. Wat fijn dat jullie Maaike Maaike kunnen laten zijn. Ik neem mijn petje af.
Ik hoop voor jullie dat er nog een excuus vanuit de eerste psycholoog is gekomen. Zij zit duidelijk niet op haar plek.
Veel sterkte en geluk met alles wat nog komen gaat.
Sharon
23/02/2016
Dank je wel Marieke