“Mama, ik geloof dat jouw buikje mij niet helemaal goed gemaakt heeft”, zei Collin ongeveer een jaar geleden tegen zijn moeder. Als moeder is het misschien je angst maar je kunt je er waarschijnlijk niks bij voorstellen hoe het is om een kindje te hebben wat zich niet veilig voelt in het lichaam waarin het is geboren. 

Sharon is moeder van 3 prachtige kindjes, Eran van 9 jaar en de tweeling Senna en Maaike van 5 jaar! Senna en Maaike werden geboren als broer (Collin) en zus. Al toen Collin nog maar heel klein was, was al duidelijk dat hij zich veel meer interesseerde voor het typische meidenspeelgoed. Speelgoed voor jongens keek hij niet naar om, auto’s en ballen deden hem helemaal niks. Collin werd vooral enthousiast van poppen, barbies, mooie jurkjes en vlechten maken in het haar. “Aanvankelijk dachten we nog dat het een fase was, we lieten hem spelen waar hij mee wilde en dachten dat het wel over zou waaien maar het werd steeds duidelijker dat Collin er echt mee worstelde. Hij had nachtmerries, sliep slecht en wist niet hoe hij zich als jongen moest gedragen en thuis moest voelen in zijn eigen lichaam. We zagen dat Collin ongelukkig was en dat hij één hele grote wens had: een meisje zijn! De papa van Collin was erg verrast door deze wens maar voor mij vielen de puzzelstukjes steeds meer op zijn plek. We hadden al veel langer het idee dat er iets aan de hand was met Collin, vooral door de vragen die hij stelde en een kindje van 4 jaar hoort niet zo slecht in zijn vel te zitten. Ook heeft Collin altijd al qua karakter en uiterlijk veel weg gehad van een jong meisje; gillen, een echte tuttebel en ijdeltuit.”

Eran, Maaike en Senna

Eran, Maaike en Senna

 

Vanaf het eerste moment dat duidelijk werd dat Collin een meisje wilde zijn, hebben Sharon en haar man Paul op één lijn gezeten wat betreft de acceptatie van hun transgender kindje en laten ze vooral Collin bepalen wat of wie hij wil zijn. “Ik ben niet eens zo heel erg geschrokken toen Collin zijn wens uitsprak maar ik voelde wel ontzettend veel verdriet. Het deed zo’n pijn om elke avond bij mijn lieve kindje aan bed te moeten zitten omdat hij zo huilde en maar niet kon zeggen wat er aan de hand was. Dat je kind zo aan het knokken is tegen zijn gevoelens dat breekt echt je hart! Ergens was er dus ook opluchting toen duidelijk werd wat er aan de hand was, nu konden we hem echt gaan helpen en vooral helpen zichzelf te zijn.”

In februari 2014 gaf Collin aan dat hij wel eens een jurkje aan zou willen trekken maar dat niet zo goed durfde. Met Valentijnsdag heeft Sharon voor haar 3 kindjes een kaartje geschreven met daarop voor iedereen een hele persoonlijke boodschap. Op het kaartje van Collin schreef zij: “Wees wie je in je hartje wilt zijn en wees vooral gelukkig. Of je nu een broek, rok, jurk of de zak van Sinterklaas draagt. We houden van je!” En zo gebeurde het, Collin trok voor het eerst een jurkje aan en had de mooiste glimlach op zijn gezicht die je je als moeder kan voorstellen. “Het geluk wat ik toen in zijn ogen zag, is het mooiste wat ik ooit bij hem had gezien.” Tijdens de voorjaarsvakantie die daarop volgde trok Collin elke dag een jurkje of rokje aan uit de kast van zijn zusje Senna. Hij bloeide op en hij genoot zichtbaar van het meisje zijn! In deze periode gaf Collin aan dat hij niet meer Collin wilde zijn maar wilde verder leven als een meisje.

links Collin rechts Maaike

 

“Toen bleek dat Collin echt geen jongen meer wilde zijn en geen jongenskleding meer wilde dragen hebben wij hulp gezocht. We hebben eerst met de huisarts en een kinderarts gesproken en inmiddels staan we op een wachtlijst voor het genderteam (wachtlijst van 5 maanden) bij het VUmc.” Sharon en haar man hebben met Collin besproken hoe hij als meisje genoemd wilde worden en dat werd Maaike. Een prachtige naam voor een mensje, dat sinds ze mag zijn wie ze het liefste wil zijn, helemaal opgebloeid is!

“Je hoort in documentaires over genderkindjes ouders wel eens zeggen: ineens was ik mijn zoontje kwijt, wij voelen en zien dat absoluut niet zo! Haar hart, haar ziel en haar karakter zijn nog altijd hetzelfde. Alleen haar naam en kleertjes zijn veranderd zodat het plaatje beter klopt en haar hoofd en lijfje beter bij elkaar passen.” Maaike wilde geen jongenskleding meer in haar kast hebben hangen, alleen nog echte meidenkleding en het liefste gaat ze elke dag als meisje door het leven. “We hebben met Maaike afgesproken dat ze elke dag mag kiezen of ze die dag Collin of Maaike wil zijn, beide mensjes zijn even welkom in het gezin! En dat ze voor ons niet een jongetje of meisje hoeft te zijn op dit moment maar vooral een mensje dat zich gelukkig voelt met wie en hoe ze is. Deze ruimte die we Maaike bieden doet haar goed en dwingt haar momenteel ook niet om te kiezen, ze is nog zo jong, het kan nog alle kanten op gaan.”

Sinds vorig jaar gaat Maaike naar de basisschool. Aanvankelijk nog als Collin in wat stoerdere meisjeskleding maar sinds begin dit schooljaar als meisje die luistert naar de naam Maaike. Dit proces is heel geleidelijk gegaan. Maaike is zich steeds meer als meisje gaan kleden en ook op school is hier aandacht aan besteed door de juffen. Toen Maaike ongelukkig bleef omdat ze zich wel steeds meer als meisje ging kleden maar op school nog steeds Collin genoemd werd, hebben Sharon en haar man hierover een gesprek gehad op school. Tijdens een kringgesprek heeft de juf van Maaike toen de situatie aan de kindjes uitgelegd en na deze korte inleiding heeft Maaike verder verteld over hoe zij zich voelt. Toen Sharon haar uit school kwam halen straalde ze van oor tot oor, dolgelukkig. Vanaf dat moment was het Maaike die elke dag in een jurkje in de klas plaatsnam en de kindjes hebben er weinig moeite mee gehad. Waarschijnlijk komt dit ook doordat Maaike al een meisje was in gedrag, karakter en spel en het dus voor de leerlingen ook vanzelfsprekend was dat ze ook een meisjesnaam zou krijgen.

Tekening en tekst uit Maaike haar rapport

Tekening en tekst uit Maaike haar rapport

 

Sharon en haar man steunen Maaike in dit soms ingewikkelde proces en weten en zien aan Maaike dat de manier waarop zij dat doen, goed is. “Als Maaike later fysiek ook een vrouw wil worden dan is dat bespreekbaar en zullen we haar daar altijd in begeleiden. Maaike heeft het er wel eens over dat ze misschien later alleen borstjes wil maar voor ons geldt; alles mag en alles kan zolang het mogelijk is en je er gelukkig van wordt.”

Voor Maaike haar geluk is het belangrijk dat ze vooral zichzelf kan zijn en mensen haar accepteren zoals ze is. Om deze openheid en dit begrip ook in de omgeving te creëren hebben Sharon en Paul op Facebook een filmpje geplaatst waarin meteen duidelijk wordt dat de wereld een heel gelukkig mensje rijker is.

“De directe omgeving reageerde heel positief en een aantal van de mensen die dichtbij ons staan hadden ook wel iets vermoed. Ze accepteren Maaike en zijn blij dat ze nu eindelijk gelukkig is. Er zijn helaas ook mensen die vinden dat we veel te ver gaan wat betreft Maaike haar wens om een meisje te zijn. Maar deze mensen kennen niet de strijd die Maaike en óók wij hebben gehad en willen niet het geluk zien wat het Maaike brengt nu ze kan zijn wie ze eigenlijk is. Ook was er iemand die zei dat het belachelijk is dat we Collin als Maaike op Facebook zetten: wat moet Collin daar later wel niet van vinden, zei deze persoon. Waarop ik toen zei: wat moet hij er later wel niet van denken als alleen zijn broer en zusje op foto’s staan, moet hij dan het gevoel krijgen dat dat gedeelte van zijn leven niet oké was, dat deze periode er niet had mogen zijn?”

Maaike is een lief meisje, heeft altijd grapjes, is een uitgesproken diva en gek op mode ontwerpen. Ze kent naast de vele ups ook downs maar Sharon en haar man maken zich geen grote zorgen voor de toekomst. Zolang zij zichzelf kan accepteren, weet wie ze wil zijn en daar gelukkig mee is dan zal de maatschappij haar ook accepteren.

Sharon en Paul willen graag het verhaal van Maaike delen om meer openheid en aandacht aan het onderwerp ‘transgender kindjes’ te geven. Wat we vooral willen meegeven: maak en houd het onderwerp bespreekbaar binnen het gezin, blijf gevoelens uiten en bespreken en zoek hulp als je informatie of begeleiding nodig hebt. Accepteer je kind zoals het is en wijst het niet af. De worsteling met zichzelf is al erg genoeg voor je kind. Voor ons was het belangrijkste: wij zijn niet een zoon kwijt maar een gelukkig mensje rijker.

Benieuwd hoe het verder gaat met Maaike, klik dan hier.