Morgen is het een hele speciale dag. Zo’n dag die je nooit meer vergeet. Waar je later over praat met hoogstwaarschijnlijk de openingszin: ‘Weet je nog?’ Oh boy, wat heeft ze er naar toe geleefd en wat zit ze vol spanning en enthousiasme. Al weken prijkt er hier een zelfgeknutselde kalender op de deur.

Ik weet niet hoe dat bij jullie thuis gaat maar als er hier in het gezin iets bijzonders staat te gebeuren dan maakt onze dame altijd een aftelkalender. Zo is het voor haar te overzien want wat duurt dat soms lang als je een half jaar van tevoren al weet dat die ene speciale dag ergens in juli gepland staat.

Dáág puppyvet

Kleine meisjes worden groot en dat is een fantastisch proces om mee te maken. Met vallen en opstaan hoor, want kleine opgroeiende blagen willen vaak een hele hoop en accepteren soms maar lastig dat dat niet altijd kan of past bij de leeftijd. Bloem is bijna 8, 13 juli is het zover! We merken in alles dat ze groter wordt. Sowieso haar lengte: waar is mijn kleine frummel gebleven? Vaak kruipt ze nu stiekem even bij ons in bed als ze niet kan slapen en leggen we haar als we zelf gaan slapen terug in haar eigen bed. Heerlijk om dan nog even met haar te kroelen maar hoe bijzonder voelt dat de laatste tijd om die lange benen en armen naast mij te zien liggen. Een gezond meisje dat — van de ene op de andere dag, zo voelt het — haar puppyvet is kwijtgeraakt en zowel fysiek als mentaal een hele dame is geworden.

Foto Claudia Kooy van Rijen

 

Een hele dame die ook steeds meer een eigen mening en smaak begint te ontwikkelen. Zo moet deze mama tegenwoordig eerst vergaderen over de kleding die gedragen zal worden. Niets mag meer zonder overleg klaargelegd worden voor de volgende dag. Termen als ‘kinderachtig’, ‘tuttig’ en ‘saai’ vliegen je hier soms om de oren. Tel daarbij nog even op dat opgroeiende meisjes vaak net zo veranderlijk zijn als het Nederlandse weer en je hebt een mama die soms heel even 10 tellen diep naar haar onderbuik moet ademen : ) ‘Nee hoor schatje, alles goed … wat jij wilt. Ben alleen even de kluts kwijt omdat je eergisteren nog dat zei, gisteren zo deed en vandaag dit wilt.’ Heerlijk. Meebuigen, zelf laten ontdekken en bevestigd krijgen dat ze in alles maar dan ook echt alles op jou lijkt. Mijn spiegel!

Een mooie leeftijd

Juist omdat ze soms nog zo veranderlijk kan zijn — zeker toen ze wat jonger was — hebben we met deze speciale, hele bijzondere dag gewacht. Ze wilde het al langer. Sinds haar 6e verjaardag zegt ze met enige regelmaat ‘Ik wil ze ook zo graag, die heeft het ook en die ook en die ook … ah mag het, please?’ We hebben heel bewust gewacht, de tijd genomen om te kijken of ze het echt zelf wil en gewacht tot we haar daar oud genoeg voor vonden. Ik was zelf ongeveer even oud als Bloem nu toen bij mijn ouders het stoplicht op groen stond. Voor Bloem was het soms wel even slikken dat papa lange tijd volhield dat hij de middelbare schoolleeftijd een goed moment vond, maar gelukkig draaide hij de laatste jaren bij en zag hij ook in dat ze echt heel graag wil en er inmiddels ook een mooie leeftijd voor heeft. Goed over nagedacht en helemaal overtuigd is ze. En zeg nu zelf: een echte dame houdt toch gewoon van bling bling.

Het allerlaatste hokje op de kalender

Vanochtend is heel driftig het allerlaatste hokje ingekleurd en een hele grote krul door de kalender gezet. Het is zover, morgen is het D-day! We hebben er allemaal naar toegeleefd en het is al weken het gesprek van de dag. Ook is ze goed geïnformeerd over de mogelijke pijn die ze kan ervaren en heeft ze een filmpje bekeken van een vriendinnetje die eerder al deze stap zette. Niets lijkt dit grote moment nog in de weg te staan. Onze bikkel, onze stoere dame krijgt morgen gaatjes in haar oren!! Ze heeft twee jaar moeten wachten en is helemaal overtuigd en blij dat het nu eindelijk mag en gaat gebeuren. Superleuk, heel benieuwd hoe het haar zal staan en of ze de vriendelijke dames met hun gemene pistooltjes daarna nog even enthousiast groet als ze de winkel uitloopt. Dat ik mij — gek genoeg — de pijn van het gaatjes schieten beter kan herinneren dan de pijn tijdens de bevallingen, heb ik haar maar niet gezegd. Indrukwekkend zal het zeker zijn maar gelukkig hoeft het maar één keer … tenminste … dat mag ik hopen.

Heeft jouw meisje ook oorbellen? En hoe oud was zij toen ze die kreeg? 

Lees ook: Lief kind van mij in die andere wereld