The word is out! Leek het er vorig jaar nog op dat het jaren kon gaan duren … ineens was alles anders. Vooraf had ik mij wel eens zorgen gemaakt of het allemaal niet te ingrijpend zou zijn; het opbiechten van het jarenlange liegen. Maar niets is minder waar: het viel honderd procent mee!

Heilig geloven

Ik werd door de juf aangesproken dat er in de klas verhalen de ronde deden over ‘Het grote geheim van Sinterklaas’. Een kindje had ‘gedreigd’ dit aan onze dame op te biechten en hoe een ander klasgenootje daar helemaal door ontdaan was. Hoe lief is dat! Toen ik bij mijn dochter navraag deed hoe dat gegaan was en of ze inmiddels wist wat het grote geheim is, zei ze: “Ja ik weet het inderdaad mama, maar dat mag jij dan ook tegen niemand zeggen he!” Prima natuurlijk want ik wist het allang. Tenminste, dat dacht ik. “Nou, het grote geheim is toch dat hij nog elke avond met een teddybeer slaapt, mama?” Oh boy, ik piste bijna in mijn broek van het lachen maar tegelijkertijd was er een soort van lichte paniek: nu moest ik nog langer liegen!

Een stevig fundament

Ik beaamde dat Sinterklaas iedere avond met zijn liefste beer slaapt en we aten weer verder van onze net gesmeerde boterhammetjes. Nadat de laatste hap appelstroop was weggelikt kwam daar toch weer de vraag: “Mama, er is toch niet nog een geheim? Ja dat hij in zijn blote billen op het paard zit maar verder toch niets? Is dit echt waar iedereen zo geheimzinnig overdoet?” Slik, nu begonnen de grondvesten onder Sinterklaas toch een beetje te schudden en ontstonden er kleine scheurtjes in de speculaaspoppen. Er kwam ineens een enorme twijfel in mij opzetten; moet ik nu echt doorgaan met liegen of is het hebben van al deze vragen — ook al zijn ze niet heel gericht — voldoende aanleiding om haar uit deze grote pepernoten-droom te helpen.

Ik besloot om het te laten rusten en zo makkelijk als dat gaat, zei ze alweer dat Sinterklaas waarschijnlijk druk bezig was met het kopen van alle cadeautjes en de boot een onderhoudsbeurt kreeg voor de lange reis naar Nederland. Ja ze geloofde na al die jaren nog hartstikke heilig! Blijkbaar hebben wij in al die jaren zo’n stevig ‘appeltjes van oranje’ fundament gelegd, dat kon nog zeker een aantal seizoenen ‘regenboog- en roetpietenjournaal’ mee, fijn! ; )

Ineens was daar het moment

Toen haar grote zus die middag kwam en het — again — over Sinterklaas ging, kon ze het niet loslaten dat haar zus wél en zij niet op de hoogte was van het Allergrootste Geheim. Ze werd ineens reuze nieuwsgierig en beet zich helemaal vast in het onderwerp. Niet te doen want we waren van plan om Sinterklaas nog even buiten de schoorsteen te houden maar het zag er niet naar uit dat dat ging lukken. We besloten dat dit geen ontspannen pepernotensfeer zou zijn. Het mysterie op deze leeftijd ontrafelen zou veel goeds kunnen brengen, in elk geval een ontspannen herfst en daar valt ook iets voor te zeggen.

Daarnaast waren we bang dat ze het echte verhaal van klasgenootjes of vriendinnetjes zou horen; haar zus vertelde dat ze dat heel erg heeft gevonden toentertijd. Dat ze het veel liever van mama of papa had gehoord. Dat was voor ons voldoende overtuiging. Helemaal toen haar zus aangaf dat ze het heel speciaal zou vinden om bij het grote moment te mogen zijn. Ineens viel alles op zijn plek. Dit was hét moment, een belangrijk moment weliswaar waar we vooraf heel veel ideeën over hadden maar in niets daarop leek. Het diende zich gewoon aan, zonder gedoe, heel natuurlijk. Een liefdevol moment.

Ontspannen en met een knipoog

Toen onze kleine peuter lekker lag te dromen over pieten die door de schoorsteen kruipen en Sinterklaas die alles maar dan ook álles over iedereen weet, ontwaakte ons grote kleine meisje uit een droom waar ze al die jaren zo graag in geloofd had. Zittend bij haar grote zus op schoot, vertelden we haar uitgebreid en rustig hoe het zat. Dat wij uit liefde haar hebben laten geloven in een mooi ‘sprookje’ maar dat het nu ook heel goed voelde om haar uit liefde deelgenoot te maken van realiteit.

Ze begreep het meteen, de puzzelstukjes vielen. ‘Ik vond het ook al zo raar’ en na een flinke huilbui was daar een enorme opluchting. Ze vond het direct geweldig dat ze het hele verhaal wist, dat ze samen met haar zus cadeautjes kon gaan shoppen voor haar broertje en deze ’s avonds in zijn schoentje mag leggen. Dat ze vanaf nu ook een beetje Sinterklaas mag spelen. Van de week gaf ze mij al een knipoog toen het over Sinterklaas ging. Een blik vol trots over het nieuwe avontuur dat aangebroken is.

Voor het eerst Sinterklaas met een knipoog, ze kijkt er naar uit en lijkt veel ontspannender dan de afgelopen jaren. Zelfs Sinterklaasfilmpjes op Youtube worden niet meer bekeken — win-winsituatie — en wij hebben haar mooi kunnen influisteren om bij het maken van het verlanglijstje even rekening te houden met de portemonnee van die goede ‘knipoog’ Sint!

Hoe reageerde jouw kindje toen het het grote geheim te horen kreeg? Opluchting, boosheid of verdriet … We zijn benieuwd!