The word is out! Leek het er vorig jaar nog op dat het jaren kon gaan duren … ineens was alles anders. Vooraf had ik mij wel eens zorgen gemaakt of het allemaal niet te ingrijpend zou zijn; het opbiechten van het jarenlange liegen. Maar niets is minder waar: het viel honderd procent mee!
Heilig geloven
Ik werd door de juf aangesproken dat er in de klas verhalen de ronde deden over ‘Het grote geheim van Sinterklaas’. Een kindje had ‘gedreigd’ dit aan onze dame op te biechten en hoe een ander klasgenootje daar helemaal door ontdaan was. Hoe lief is dat! Toen ik bij mijn dochter navraag deed hoe dat gegaan was en of ze inmiddels wist wat het grote geheim is, zei ze: “Ja ik weet het inderdaad mama, maar dat mag jij dan ook tegen niemand zeggen he!” Prima natuurlijk want ik wist het allang. Tenminste, dat dacht ik. “Nou, het grote geheim is toch dat hij nog elke avond met een teddybeer slaapt, mama?” Oh boy, ik piste bijna in mijn broek van het lachen maar tegelijkertijd was er een soort van lichte paniek: nu moest ik nog langer liegen!
Een stevig fundament
Ik beaamde dat Sinterklaas iedere avond met zijn liefste beer slaapt en we aten weer verder van onze net gesmeerde boterhammetjes. Nadat de laatste hap appelstroop was weggelikt kwam daar toch weer de vraag: “Mama, er is toch niet nog een geheim? Ja dat hij in zijn blote billen op het paard zit maar verder toch niets? Is dit echt waar iedereen zo geheimzinnig overdoet?” Slik, nu begonnen de grondvesten onder Sinterklaas toch een beetje te schudden en ontstonden er kleine scheurtjes in de speculaaspoppen. Er kwam ineens een enorme twijfel in mij opzetten; moet ik nu echt doorgaan met liegen of is het hebben van al deze vragen — ook al zijn ze niet heel gericht — voldoende aanleiding om haar uit deze grote pepernoten-droom te helpen.
Ik besloot om het te laten rusten en zo makkelijk als dat gaat, zei ze alweer dat Sinterklaas waarschijnlijk druk bezig was met het kopen van alle cadeautjes en de boot een onderhoudsbeurt kreeg voor de lange reis naar Nederland. Ja ze geloofde na al die jaren nog hartstikke heilig! Blijkbaar hebben wij in al die jaren zo’n stevig ‘appeltjes van oranje’ fundament gelegd, dat kon nog zeker een aantal seizoenen ‘regenboog- en roetpietenjournaal’ mee, fijn! ; )
Ineens was daar het moment
Toen haar grote zus die middag kwam en het — again — over Sinterklaas ging, kon ze het niet loslaten dat haar zus wél en zij niet op de hoogte was van het Allergrootste Geheim. Ze werd ineens reuze nieuwsgierig en beet zich helemaal vast in het onderwerp. Niet te doen want we waren van plan om Sinterklaas nog even buiten de schoorsteen te houden maar het zag er niet naar uit dat dat ging lukken. We besloten dat dit geen ontspannen pepernotensfeer zou zijn. Het mysterie op deze leeftijd ontrafelen zou veel goeds kunnen brengen, in elk geval een ontspannen herfst en daar valt ook iets voor te zeggen.
Daarnaast waren we bang dat ze het echte verhaal van klasgenootjes of vriendinnetjes zou horen; haar zus vertelde dat ze dat heel erg heeft gevonden toentertijd. Dat ze het veel liever van mama of papa had gehoord. Dat was voor ons voldoende overtuiging. Helemaal toen haar zus aangaf dat ze het heel speciaal zou vinden om bij het grote moment te mogen zijn. Ineens viel alles op zijn plek. Dit was hét moment, een belangrijk moment weliswaar waar we vooraf heel veel ideeën over hadden maar in niets daarop leek. Het diende zich gewoon aan, zonder gedoe, heel natuurlijk. Een liefdevol moment.
Ontspannen en met een knipoog
Toen onze kleine peuter lekker lag te dromen over pieten die door de schoorsteen kruipen en Sinterklaas die alles maar dan ook álles over iedereen weet, ontwaakte ons grote kleine meisje uit een droom waar ze al die jaren zo graag in geloofd had. Zittend bij haar grote zus op schoot, vertelden we haar uitgebreid en rustig hoe het zat. Dat wij uit liefde haar hebben laten geloven in een mooi ‘sprookje’ maar dat het nu ook heel goed voelde om haar uit liefde deelgenoot te maken van realiteit.
Ze begreep het meteen, de puzzelstukjes vielen. ‘Ik vond het ook al zo raar’ en na een flinke huilbui was daar een enorme opluchting. Ze vond het direct geweldig dat ze het hele verhaal wist, dat ze samen met haar zus cadeautjes kon gaan shoppen voor haar broertje en deze ’s avonds in zijn schoentje mag leggen. Dat ze vanaf nu ook een beetje Sinterklaas mag spelen. Van de week gaf ze mij al een knipoog toen het over Sinterklaas ging. Een blik vol trots over het nieuwe avontuur dat aangebroken is.
Voor het eerst Sinterklaas met een knipoog, ze kijkt er naar uit en lijkt veel ontspannender dan de afgelopen jaren. Zelfs Sinterklaasfilmpjes op Youtube worden niet meer bekeken — win-winsituatie — en wij hebben haar mooi kunnen influisteren om bij het maken van het verlanglijstje even rekening te houden met de portemonnee van die goede ‘knipoog’ Sint!
Hoe reageerde jouw kindje toen het het grote geheim te horen kreeg? Opluchting, boosheid of verdriet … We zijn benieuwd!
Comments
Thomas
12/11/2018
Mooi dat het zo goed gevallen is, hier begint het grote avontuur van Sinterklaas dit jaar pas echt met een dochter van 3…
Er gaat hier iets helemaal fout: de Kerstman bestaat. Hoe dan? – Mama is thuis!
17/12/2017
[…] Dáág Sinterklaasje, het was fijn, enerverend en bovenal heel zoet — de pepernoten plakken nog a…Vooral onze peuter vond het af en toe spannend en sliep slecht sommige avonden. Het was dan ook niet voor niets dat we heel even gewacht hebben met ‘De Boom’. […]
Making memories: voor het eerst een surprise maken – Mama is thuis!
5/12/2017
[…] Toen we haar net het ‘grote geheim’ vertelt hadden, was het best even slikken voor ons allemaal. Want wat blijft er nu nog over van het hele magische rondom Sinterklaas? En hoe gaat ze dat vinden ‘Sinterklaas helpen’ door een surprise te maken voor een klasgenootje? We zijn inmiddels een paar weken verder, zwaaien vandaag met gepaste blijdschap Sinterklaas uit ; ) en hebben ervaren dat niet meer geloven bijna geen afbreuk doet aan de beleving. […]
Making memories: voor het eerst een surprise maken! – Mama is thuis!
5/12/2017
[…] Toen we haar net het ‘grote geheim’ vertelt hadden, was het best even slikken voor ons allemaal. Want wat blijft er nu nog over van het hele magische rondom Sinterklaas? En hoe gaat ze dat vinden ‘Sinterklaas helpen’ door een surprise te maken voor een klasgenootje? We zijn inmiddels een paar weken verder, zwaaien vandaag met gepaste blijdschap Sinterklaas uit ; ) en hebben ervaren dat niet meer geloven bijna geen afbreuk doet aan de beleving. […]
Joandi Loes Tholen
28/09/2017
Bij ons werd het verteld door een kind waarvan de ouders getuigen van Jehova waren. Die mensen vonden het blijkbaar belachelijk dat wij hierin geloofden dus vonden ze het nodig hun kind op te steken zodat ze het in de klas toen heeft verklapt. Ik was toen nog maar 6 jaar. Niet zo leuk eigenlijk.
Bianca
26/09/2017
Vorig jaar (of dat jaar er voor?) is mijn dochter achter het grote geheim gekomen, en ze vond het wel prima. Nu pakken we met kerst wat groter uit en doen we met Sinterklaar vooral gezellige spelletjes x
MC Kleuver
25/09/2017
Ik weet nog wel toen het tegen mij werd verdeeld. Ik was heel erg boos! Maar ik ben nog net zo zenuwachtig als Sinterklaas zie staan hoor!
Laura Martens
25/09/2017
Ik weet eigenlijk helemaal niet eens meer hoe ik van dat geloof af ben gekomen. Volgens mij door mijn zus. Ik wist het al vrij snel. Ik miste toen die grote juten zak met cadeautjes ook wel! Nu gaan die feestdagen gewoon meer om gezelligheid. Leuk!
Carrieremamma
25/09/2017
Mijn zoon is nog geen 1 maar kan niet wachten om weer in de echte sinterklaas stemming te komen. Volgens mij doen wij als volwassenen dit ons stand houden ondat we het zelf vroeger zo leuk vonden.
Els
25/09/2017
Goh, ik heb zelf nog geen kinderen. Zelf kwam ik er achter op mijn 7 jaar en 3 maanden. Sinterklaas was net geweest en ik liep heel zenuwachtig rond onze schouw. Die was met een gaskachel. Eerder had ik mijn vader al gevraagd hoe zwarte Piet daar nu door kon komen. Er zat glas in. Mijn vader legde uit dat hij al die kleine glaasjes er uit haalde. So far, so goed, paar dagen later liep ik daar weer, erachter te kijken. Wat ben je aan het doen vroeg mijn vader. En toen zei ik half kwaad: sinterklaas bestaat toch niet! Nu was me dat ingefluisterd door een klasgenootje die ik oorspronkelijk niet wilde geloven. Maar toen ik zag dat het buisje naar de gaskachel zo smal was dat zelfs zwarte Piet er niet door kon komen, was de puzzel wel volledig. Mijn zus was jonger en ik moest nog zwijgen… Maar toen mijn moeder me appartement nam en zei dat hij echt niet bestond, was ik toch vooral diep teleurgesteld….
Renata Feyen
24/09/2017
Ik herinner wel dat ik zelf heel boos was toen mijn grote zus het verklapte 🙂
Ana Rita
24/09/2017
Mijn ouders vertelden mij de waarheid over Sinterklaas en de kerstman toen ik 8 was.. Voor mij was de magie van deze feestdagen ook meteen afgelopen, wij deden verder thuis ook niet aan surprises (Portugese ouders dus voor ons was t geen traditie). Er viel zeg maar niet echt wat te vieren meer 😛
esther perfors
20/09/2017
Snap je helemaal. Zelf ook vaak moeite gehad met het liegen en getwijfeld. Helemaal toen de volwassenen zich met het feest gingen bemoeien en er een zwarte pieten discussie ontstond.
Kool Family
20/09/2017
Prachtig aangepakt, echt waar.
Ik herinner me ook dat ik het grote geheim van de klasgenootjes hoorde en hoe stom ik me daarbij voelde. Alsof iedereen het al jaren wist en zelf had gevonden, alleen ik niet. Ik ben weken boos geweest op mijn mama.
Over enkele jaren (nu nog niet, de kindjes zijn amper 4 en 2) hoop ik dat zich helemaal zo’n moment aandient als jullie hadden en dan wil ik het helemaal zo vertellen!
esther perfors
20/09/2017
Dankjewel! Ook echt zo opgelucht nu, helemaal prima zo. Bloem voelt zich nu heel stoer en daar gaat het om! Jullie nog lekker even genieten van de kleintjes! 🙂
Froukje
19/09/2017
Hier alle kinderen van kleine af verteld dat sinterklaas vroeger (voor dat opa en om waren geboren)had geleefd. En dat we zijn verjaardag vieren. Hij gaf vroeger kadootje aan kinderen. En nu wij aan de onze.
Het heeft nooit af gedaan aan het feest. Ze hebben er altijd van genoten. Maar het was nu minder spannend . En toen onze jongste ook nog op 2 dec werd geboren was dit allemaal wel handiger en minder stressvol.
Bente
19/09/2017
Mooi moment en mooi dat jullie er zo bewust van zijn hoe groots het is voor zo’n kleine maar al grote meid. Een voorbeeld
esther perfors
19/09/2017
Het was inderdaad mooi en helemaal goed. Zo fijn om later terug te kunnen kijken op hoe dit gegaan is. Ik vond het vroeger echt traumatisch. Was echt boos en wilde het liefst gewoon weer verder gaan met geloven … 🙂