Mamaisthuis is nu ruim een jaar online, een jaar waarin we met name het laatste halfjaar explosief gegroeid zijn en uiteraard zijn we daar enorm trots op en dankbaar voor. Sinds eind vorig jaar hebben we een fantastisch team enthousiaste bloggers die allemaal met dezelfde liefde en passie schrijven.
Wanneer er inspiratie en tijd voor is; want naast deze rol op mamaisthuis heeft iedereen een jong gezin en daarnaast ook nog een betaalde baan.
Dat laatste is iets wat ik zelf met verdriet achter mij heb moeten laten. Zoals jullie misschien al ergens op de blog gelezen hebben, heb ik twee jaar geleden eindelijk een diagnose gekregen voor alle lichamelijke pijnen en extreme vermoeidheid die ik al jaren ervaar. Iets waar ik voor de diagnose altijd van dacht dat het gewoon bij mij hoorde, een restant ziekte van pfeiffer was. ME/CVS is een ziekte die steeds vaker voorkomt en waar ook steeds meer onderzoek naar gedaan wordt. Gelukkig, want inmiddels is bekend dat het absoluut niet tussen de oren zit. Mensen die chronisch vermoeid zijn zitten gevangen in een lichaam dat niet functioneert zoals het zou moeten. Een immuunsysteem dat niet goed werkt en een lichaam dat al bij de geringste inspanning uitgeput raakt en zich ook niet laat herstellen maar vaak reageert met allemaal vervelende pijnen.
Wat mamaisthuis voor mij betekent
Ik schrijf weinig over mijn ME/CVS, dat komt ook doordat ik zelfs in mijn eigen omgeving merk dat mensen er weinig van af weten, ook niet willen weten wat het nu echt inhoudt en soms zelfs negeren dat deze ziekte daadwerkelijk bestaat. Ondanks dat ik het niet kan negeren omdat het iedere dag grote invloed heeft op mij en mijn gezin, negeer ik het wel wanneer het over de blog gaat. Ik ben namelijk mamaisthuis begonnen omdat ik noodgedwongen thuismoeder werd — mijn ideale baan is nog steeds een parttime baan in combinatie met mamaisthuis — en het miste om iets te kunnen betekenen voor de samenleving. In mijn vorige functies sprak en zag ik de hele dag mensen, mensen interviewen en daarbij een stukje commercie gaven mij veel voldoening en dat miste ik enorm toen werken niet meer ging. Mijn wereld werd ineens heel erg klein, te klein! Misschien is dat anders wanneer je er zelf voor kiest om bij de kinderen thuis te blijven maar dit was nooit mijn ambitie geweest. Ik had altijd voor ogen gehad om een mooie baan te combineren met de zorg voor onze kinderen. Dat past bij mij. En toen ik voor mijzelf moest erkennen dat dat niet ging … was dat een moeilijke beslissing.
Na een aantal maanden merkte ik wel dat ik lucht kreeg en dat mijn lijf en mijn energie beter aanvoelden nu ik meer in balans was. Hoewel het natuurlijk ontzettend pijnlijk bleef dat ik als moeder niet altijd kan wat andere moeders wel kunnen, maakte de blog mij vanaf het allereerste moment een blijere mama. Een mama die weer kon zeggen dat ze niet alleen maar mama was maar ook nog iets voor zich zelf had en deed. Mamaisthuis paste in het begin goed bij dat energieniveau, ook omdat ik enorm gesteund werd door mijn lief die vanaf het allereerste moment gelooft in mijn passie en drive om mamaisthuis tot een waardevol platform uit te bouwen. Maar de blog groeide hard en daarmee kostte het ook steeds meer energie en tijd om de groei in goede banen te leiden om dit te kunnen vasthouden. Ineens zag ik eind vorig jaar de potentie; ik had altijd gezegd dat ik het een jaar wilde proberen en als de blog dan nog veel gelezen werd dan zou ik ermee doorgaan. En dat deed ik, met veel plezier, enorm veel passie en energie die ik niet altijd heb …
ME/CVS, erkennen dat het niet gaat
Met enorm veel trots heb ik meegelezen met alle mooie reacties op interviews die ik met veel liefde heb geschreven, enorm blij ben ik met ons fantastische team en enorm dankbaar ben ik voor iedereen die in mamaisthuis gelooft en met plezier terugkomt naar de blog. Ik heb twee weken getwijfeld of ik jullie deelgenoot wilde maken van mijn huidige situatie maar ik denk dat het goed is. Ik weet dat er een hoop trouwe lezers zijn die ervaren dat er momenteel minder op de blog gebeurt en ik vind het wel zo fair en ook passend bij mamaisthuis om open te zijn over de reden daarvan. Sinds een paar weken is de groei mij iets te snel gegaan. Wat veel mensen niet weten is dat er ontzettend veel komt kijken bij bloggen: bedenken van onderwerpen, schrijven van vermakelijke stukjes of mooie en openhartige interviews, bedrijven acquireren om mooie acties op te kunnen tuigen, contact met gastbloggers en uitwerken artikelen, heel veel mailverkeer, onderhouden van je netwerk en alle bezigheden omtrent je website. Dat veel hobby-bloggers er uiteindelijk hun werk van maken is niet zo gek: wil je het goed doen dan kost het eigenlijk evenveel tijd en inspanning als een parttime job. En juist die energie heb ik niet en die inspanning kan ik momenteel niet leveren. Hoewel ik had gehoopt dat mijn lijf en hoofd mee zouden kunnen rennen met deze waanzinnige groei, heb ik ervaren dat dat niet gaat en dat ik dat voor nu ook even niet moet willen. : ( Gezondheid is een belangrijk goed, zeker wanneer je moeder bent. Door de vermoeidheid en lichamelijke klachten van de laatste periode is mij duidelijk geworden dat ik de juiste balans moet terugvinden. Ik vind het moeilijk om mij hierover kwetsbaar op te stellen maar ik hoop dat het voor jullie zo duidelijk wordt waarom het wat rustiger is en met name de belangrijke en openhartige interviews momenteel minder geplaatst worden. Juist deze verhalen, verhalen van jullie die belangrijk zijn om te delen, kosten energie om te schrijven. Dit doe ik namelijk altijd met veel zorg en passie maar doordat de laatste tijd de energie ontbreekt, heb ik mij vooral gestort op luchtigere artikelen en winacties. De balans op de blog is mijn inziens een beetje zoek, want juist die mooie interviews geven mij zoveel voldoening en maken mamaisthuis tot wat het is. Dat het mij niet meer lukte om deze één keer in de zoveel tijd te schrijven en plaatsten was voor mij de eye-opener; even gas terug om de kracht van mamaisthuis niet te verliezen!
Mamaisthuis heeft mij ontzettend veel gegeven en zal dat in de toekomst ook absoluut weer gaan doen maar om dat te kunnen voelen, is het belangrijk even een stapje terug te doen. Mijzelf niet te veel opleggen maar schrijven wanneer de energie, tijd en inspiratie er is. Gelukkig ontbreekt het aan dat laatste nooit en vertrouw ik er op dat ook de eerste twee belangrijke ingrediënten op de juiste plaats zullen vallen. De aankomende weken verschijnen er iets minder posts zodat ik even kan bijtanken en mijn gedachten kan ordenen. Hierdoor is er wel ruimte om meer balans te creëren in winacties, luchtige artikelen en openhartige interviews. Hopelijk waarderen jullie deze openhartigheid en blijven jullie ons met veel plezier en enthousiasme volgen!
Veel liefs,
Esther
Comments
Patricia
22/02/2017
Haai!!
Stoer dat je aangeeft iets rustiger aan te doen. Zeker wanneer mensen in deze tijd zo gehaast, druk en gestresst zijn. Je verhaal is erg herkenbaar, ik heb al 25 jaar (ik ben 36) last van CVS en heb veel baat bij ritme en regelmaat. Luister naar je lichaam en af en toe een stapje terug doen is niet erg, maar fijn. Laad jezelf weer op en doe dan ook een stapje naar voren en geen twee! Sterkte <3
Esther Perfors
6/03/2017
lief, dank voor je reactie en jij ook sterkte!
Kim – MBK76 Originals
21/02/2017
Lieve Esther,
Je bent een enorm sterke vrouw en het is juist enorm goed van je dat je je grenzen aangeeft en even pas op de plaats maakt Onlangs heb ik natuurlijk helaas hetzelfde moeten doen met mijn bedrijf en al was dat om heel andere redenen, het was/is voor mij ook heel moeilijk en verdrietig. Iets waar je zo lekker je ei in kwijt kunt, je ontspanning in kunt vinden, wordt ineens een druk die meer spanning dan rust en plezier oplevert… Ik begrijp dus in dat opzicht heel goed hoe je je voelt vrouw ☹️️ Neem je tijd en we blijven hier op je wachten tot jij er weer klaar voor bent en je enrgie weer wat terug hebt!!! Sterkte lieverd
Esther Perfors
6/03/2017
Dank lieve Kim, ik wil zo graag maar het kan niet altijd zoals ik wil. Accepteren en doorgaan. Liefs!
Diana
20/02/2017
Jij kent jezelf het beste en wanneer je je balans weer hebt komt er weer tijd voor je interviews…! Dankjewel voor je openhartigheid…!
Esther Perfors
6/03/2017
Dank Diana! 🙂
Angela
20/02/2017
Esther, mooie sterke vrouw! Wat een ontroerende en openhartige blog. Ik vind het zo knap van je dat je op de rem durft te stappen. Ik snap dat je niet anders kunt maar de manier waarop je jouw lezers hierbij betrekt. Heel goed van je!
Esther Perfors
6/03/2017
Wat lief, doet mij goed om te horen. Nee het kan niet anders, maar ja dat is heel jammer. Iets minder hard groeien maar wel in balans blijven en de energie die er wel is heel goed verdelen. Bedankt <3
Esmée
20/02/2017
Even stapje terug om daarna weer met nieuwe energie verder te gaan. Als je lijf, hart en hoofd dit tegen je zeggen, moet je luisteren. Sterkte. En als je wilt sparren… je weet me te vinden. XX
Esther Perfors
6/03/2017
Bedankt Esmee, lief <3
Kool Family
20/02/2017
Dag Esther,
Bedankt om zo eerlijk te zijn. Neem maar gerust een beetje gas terug. Je gezondheid is inderdaad een hoog goed. Ik denk dat ik voor al jouw lezers en volgers mag spreken als ik zeg dat we je allemaal het allerbeste wensen en hopen dat je de balans terug vindt.
Veel liefs
Kris, mama van de Kool Family
Esther Perfors
6/03/2017
Dank Kris, heel lief!
Esther
20/02/2017
Hoi Esther,
Zo herkenbaar! Zelf diagnose fibromyalgie, al 14 jaar en ook hier (nog steeds) een omgeving die het negeerd en/of ontkent. Ach, het went. Zelfs nu na al die tijd nog tijden dat het niet goed gaat, dat je lijf niet goed hersteld na een wat zwaardere periode. Het blijft schipperen. Goed dat je hierover schrijft, het uitlegt…….. sterkte de komende tijd, lekker aansterken en op een rijtje zetten!
Esther Perfors
6/03/2017
Ha naamgenoot en leedgenoot 😉 Dank je wel voor je woorden en ook veel sterkte voor jou!
Jannette
20/02/2017
Hallo Esther,
Hoe bizar. Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik sukkel al zoooolang. Diagnose CVS en fibro en had al chronische migraine. Baan kwijt en ben me op bloggen gaan storten. En hoe belangrijk is balans. Echt zooooo belangrijk! Luister naar het fluisteren van je lichaam,zodat het niet hoeft te schreeuwen. Ik hoop dat je je balans en rust vindt. Ik lees je blogs graag. Liefs Jannet
Esther Perfors
6/03/2017
Wat lief dat je hier graag leest, heel fijn! Jij ook veel sterkte, geniet van wat wel kan! x
Yvonne
20/02/2017
Lieve Ester,
Heel herkenbaar. Wat ben je toch een powervrouw en wat goed dat je voor jezelf kiest. Uiteindelijk draait t om jou en je gezin en dan komt de blog vanzelf weer.
Esther Perfors
6/03/2017
Lieve woorden, fijn…thanx! x
Laurie
20/02/2017
Lieve Esther,
Jouw openhartigheid waardeer en begrijp ik juist enorm! Het geeft mij juist kracht te weten dat ik niet de enige ben die keuzes moet maken en soms stapjes terug moet doen…
Geef jezelf even de tijd om weer de rust en balans te vinden en tot die tijd stop je je energie in dat wat het allerbelangrijkste is, je gezin!
Zie dit niet, never, nooit als falen…dit zegt juist hóe sterk je bent!
Ik ben trots op je! Liefs Laurie
Esther Perfors
6/03/2017
Dank Laurie, doet mij goed en idd jij weet hoe het is. De niet altijd begripvolle reacties van mensen in de omgeving zijn het moeilijkst! Knuf!
Adrie
20/02/2017
Lieve lieve Esther,
Ik vind je zo’n krachtige vrouw, jouw passie waarmee je schrijft lees ik helemaal terug.
Neem jouw tijd, de die hards blijven je volgen en zullen iets meer geduld moeten opbrengen om jouw blogs te lezen, met liefde doe ik dat. Denk aan jezelf en aan je mooie knappe dochter(s) en schattige boy.
Dikke kus en knuffel
Esther Perfors
6/03/2017
Adrie, je maakt mij verlegen, wat een enorm lieve woorden. Doet mij heel goed, dank daarvoor!! Tot hier of op school 😉 x