Lieve papa en mama, Ik wil jullie iets heel persoonlijks vertellen en ik hoop dat jullie mij begrijpen. Soms voel ik mij anders dan de andere kinderen in de klas. Soms loopt mijn hoofd zo over, dat ik er heel erg onrustig van word en ik wil het allemaal zo goed doen.
Ik voel het als andere kinderen verdrietig zijn of niet lekker in hun vel zitten. Ik vind het heel moeilijk om mij daar voor af te sluiten en ik wil dat kindje zo graag helpen en troosten.
Het is ook heel erg druk in de klas en op school, met zoveel geluiden, dat ik er moe van word en er soms van moet huilen of vervelend door word.
Ik doe altijd heel erg mijn best op school en wil graag dingen goed doen. Als ik dingen niet goed doe, dan ben ik erg teleurgesteld in mijzelf. We moeten zoveel dingen leren en goed kunnen, dat dat teveel voor mij wordt, omdat ik alles heel goed wil doen. Rekenen vind ik bijvoorbeeld toch zo moeilijk!
Ik kan moeite hebben met slapen doordat ik de indrukken van de dag niet kan verwerken of ergens mee zit.
Ik voel heel goed aan wat de juf of meester van mij verwacht en ik wil daar graag aan voldoen en mij goed gedragen.
Ik heb liever dat andere kinderen zich fijn en blij voelen dan ikzelf. Ik vind het niet zo erg om mezelf naar achteren te plaatsen. Voor mezelf opkomen vind ik best wel lastig. Ik heb liever dat er geen ruzie is want dat vind ik heel erg, maar voor andere kindjes opkomen of als iets heel oneerlijk is, dat kan ik heel goed. En als er ruzie op school is geweest en de sfeer is niet goed in de klas, dan heb ik daar echt last van en kan ik er een tijdje van slag van zijn. Dan gaat het minder goed met mij en gaan mijn cijfers achteruit.
Maar als ik dan thuiskom en mij de hele dag heb gedragen zoals van mij verwacht wordt, me heb aangepast en heel veel informatie heb gekregen, dan wil ik ook mijn ei kwijt. En dan ben ik thuis weleens drammerig, huilerig, driftig of vervelend. Dat doe ik niet om jullie te pesten, maar omdat ik het ook kwijt moet en moet ontladen van de spanning van de dag. Ik voel mij vaak onbegrepen hierin, omdat jullie niet zien waarom ik mij zo gedraag en dat ik dat zelf ook liever niet wil. Maar ik moet ook mijn spanning kwijt van de dag als ik mij de hele dag heel goed heb gedragen.
Als ik ergens mee zit dan vind ik dat moeilijk om aan te geven. Ik wil jullie ook niet teveel belasten.
Ik wil vaak gewoon even mijn verhaal kwijt van de dag, mij ontladen en een plek hebben waar ik mij veilig voel en mezelf kan zijn.
Schreeuwen en boos worden tegen mij werkt niet zo goed, want daar word ik heel erg bang van en moet ik erg hard van huilen. Ik schaam mij er ook voor als ik mij niet goed gedraag en jullie dan ook boos worden. Dan voel ik mij heel naar, want ik weet het zelf ook wel als ik fout zit en ik heb mijzelf er dan ook al een standje voor gegeven. Ik denk namelijk heel goed na over dingen en kan goed op mezelf reflecteren, het kan lang aan mij blijven knagen als ik iets fout heb gedaan.
Af en toe maak ik ook hele wijze opmerkingen voor mijn leeftijd.
Als jullie zelf niet lekker in je vel zitten, gespannen zijn, ongelukkig zijn of ruzie hebben met elkaar dan voel ik dat heel erg aan en als ik er naar vraag en jullie doen of er niks aan de hand is dan voel ik mij niet gehoord en ga ik aan mezelf twijfelen of ik dingen wel goed aanvoel. Dat voel en weet ik toch gewoon? Doen of er niks aan de hand is, vind ik nog veel erger.
Ik voel mij vaak angstig, dan kruip ik het liefste in jullie weg. Vooral als ik niet weet wat er gaat gebeuren, bij veranderingen of als ik uit mijn vertrouwde omgeving weg ben of word gehaald.
Als ik een enge film heb gezien met veel geweld, dan kan ik ’s nachts niet goed slapen. Ik kijk gewoon liever naar vrolijke dingen. Er is al zoveel ellende in de wereld, kindjes die honger hebben daar snap ik helemaal niks van, dat dat kan en dat niemand ze helpt terwijl wij het hier zo goed hebben.
En dat kriebelige wollen truitje dat vond ik zo vervelend! Het kriebelde de hele dag en ik had de hele tijd maar jeuk! En van die stomme diadeem had ik heel de dag hoofdpijn.
Ik wil net zo zijn als de andere kinderen en dat voel ik ook al wel, maar wat ik lastig vind is dat ik soms anders reageer op dingen en mensen niet mijn behoefte aanvoelen.
En ik wil niet horen dat ik anders ben, of raar, of dat er iets mis met mij is en ik wil zeker niemand tot last zijn. Wat ik wel voel is dat ik vaak niet gehoord of begrepen wordt, daar kan ik erg verdrietig of boos om worden als dat gebeurt. Ik bedoel het altijd goed en probeer altijd met iedereen rekening te houden. Ik heb een paar keer op een dag wel even tijd voor mezelf nodig om mij even terug te trekken van alle drukte en indrukken, zodat ik mij ook even kan opladen en tot mezelf kan komen, anders raak ik totaal overprikkeld.
Ik vind het ook niet leuk als ik bij de eerste keer zwemmen heel hard moet huilen of bij het afzwemmen. En als ik getoetst word dan ben ik zo bang dat ik het niet kan, niet goed doe of niet haal.
Ik vind nieuwe dingen, grote veranderingen, toetsmomenten, optredens gewoon zo spannend dat ik er dagen van tevoren niet van kan slapen. Maar vaak is het zo dat als ik mijn emoties en verhaal bij jullie kwijt kan, en als die er ook mogen zijn, dat dat dan al heel erg oplucht. Zonder dat er iets opgelost hoeft te worden. Dat ik even mijn zorgen met jullie kan delen en ik er gewoon even mag zijn, dat zou ik zo fijn vinden!
En ik weet echt wel wanneer ik ergens klaar voor ben, maar ik heb wat meer de tijd nodig om te wennen aan een nieuwe situatie.
Als iemand mij dan gaat dwingen omdat het sneller moet, dan raak ik nog meer overstuur. Woordjes zoals stel je eens niet zo aan, niet huilen, doe niet zo overgevoelig, je kan het wel, de andere kindjes doen het toch ook gewoon, dan voel ik mij echt nog verdrietiger en voel ik mij zo alleen.
Mama en papa moeten mij toch beschermen, ik kan dat niet zo goed tegen de volwassenen.
Mama en papa kunnen jullie mij hiermee helpen?
-Willen jullie naast mij gaan staan, voor mij klaar staan en mij ondersteunen waar nodig?
-Willen jullie mezelf laten zijn en dingen op mijn eigen tempo laten doen?
-Kunnen jullie mij zelfvertrouwen en kracht geven en rekening met mij houden waar dat kan?
-Willen jullie mij leren hoe ik met mijn emoties om kan gaan?
-Kunnen jullie mij laten zien hoe je obstakels kan overwinnen en ik dingen zelf kan oplossen?
-Kunnen jullie het voorbeeld zijn in hoe ik dingen moet doen?
-Willen jullie mij in contact brengen met dezelfde kindjes of met iemand die zelf ook zo is en ons hiermee kan helpen, die mij echt begrijpt en ook zo gevoelig is.
-Willen jullie mij het gevoel geven dat ik goed ben zoals ik ben en al deze dingen bij mij horen en dat dat niet weg moet.
Maar vooral willen jullie mij accepteren en van mij houden zoals ik volledig ben? Dan kan ik ook leren om dat bij mijzelf toe te passen.
Oh ja en ik ben ook heel creatief! Dat hoor ik heel vaak van mensen en daar kan ik uren mee zoet zijn.
Dankjewel papa en mama voor het luisteren naar mijn verhaal.
Lees ook: De avond die mijn leven en dat van ons gezin heeft veranderd…
Over de schrijfster
Jessica was als kind al anders dan de meeste kindjes; de emoties van anderen, de sfeer in een groep, alles voelde ze en kwam bij haar binnen. Al die informatie maakte haar erg moe en soms in de war. Na heel veel therapieën en misdiagnoses waardoor Jessica steeds verder van zichzelf kwam te staan, is zij zelf op zoek gegaan naar antwoorden. Uiteindelijk kwam zij erachter dat zij hooggevoelig is. Alles viel op zijn plek en ze begon zichzelf te begrijpen: dit ben ik! Ze gebruikt nu haar kennis en ervaring om anderen te helpen rust in zichzelf te vinden en zo een gelukkig en gebalanceerd leven te leiden. Met haar openhartige brief hoopt ze mensen te laten ‘voelen’ wat hooggevoelig zijn betekent.
Comments
trudie vd graaf
15/02/2020
pffff zo herkenbaar in ons meisje
zijn al jaren bezig ook met school meisje is 6 en komt zo veel op haar af
ze geeft zelf zo goed aan dat het te veel wordt en houd het ook niet vol op school nog hele dagen 2 dagen achter elkaar op blijven is te veel.
wordt zo verdietig van ze slaapt ook zo slecht al met terug leg fase gedaan boos worden van alles maar momenteel niks helpt
ze is zo onzeker of ze zich zelf dat dat uit in dingen van slecht slapen wat kan je dan met de rug tegen de muur staan als moeder en vader hopelijk begrijpen anderen het meer
Nicci
1/09/2019
Herkenbaar. Dit is ook hoe een vorm van autisme voelt… Lastig om aan te wijzen wat nu eigenlijk het verschil is. Soms zijn er veel antwoorden als er getest wordt op ASS.
Brief van een hoogsensitief kind. – Blog By Jenn
11/02/2019
[…] deze brief hier […]
M. P
3/02/2019
Zou ik deze per e-mail mogen ontvangen?
Loedermoeder
2/02/2019
Ik moet opeens huilen… ik zie me zoontje 100% in deze brief…
Maar ik zie niet me zelf in de brief. Ik heb veel moeite er mee om te gaan in deze oh zo harde wereld… iedere avond met naar bed 10x naar beneden komen… mam ik heb nog een vraag… mam.ik heb nog een vraag… me geduld raakt dan op… waarom kan ik hem niet 100% met zijn hoog gevoeligheid mee gaan.. ik ben verdrietig om zijn verdriet… ik wil hem helpen… maar al die kriebels als doe inpulsen… als die jaren zwemmen voor zijn A diploma. Na jaren nog noet de dagen van de week kunnen herken… dan denk ik pleas vriend… kom op… hup doe je best je kan het… ik ben te streng en raar ik de knoop van al zijn knopen…
Snik.
T
3/02/2019
Hoi ,
Ik herken het ook het verhaald, ook herken ik heel erg in de slapen gaan punt.. wij geven hem nu 2 pilletjes melatonine en we hebben echt wel 80 procent minder strijd ook geeft hij zelf aan het prettig te vinden. Misschien een tip…
Jannemiek
2/02/2019
Zo… die komt weer binnen. Zit voor de zoveelste keer met tranen in m’n ogen omdat m’n lieve moppie zo met zichzelf in de knoop zit. Vandaag is het mij gewoon even teveel en dag komt voort uit de frustratie die zij de afgelopen dagen weer voelt. Telkens loopt ze tegen teleurstellingen en onbegrip op. Gelukkig weet ze dat ze bij mij terecht kan en zegt ze ook “jij begrijpt mij” maar het is zo ontzettend lastig haar te zien struggelen. Inderdaad ze is creatief en heel lief, anderen merken vaak niks aan haar omdat ze zich aanpast maar jeetje wat kan ze zich soms druk maken om “niks”, zichzelf leuke dingen ontnemen uit angst voor het onbekende, grenzen niet durven verleggen uit angst om te falen en ga zo maar door.
Kon ik haar zorgen maar overnemen en haar zorgeloos laten zijn. En tsja… aan de andere kant vormt het haar ook en neemt ze heel veel kennis en wijsheid mee voor in de rest van haar leven.
Johanna
28/11/2018
Wat mooi beschreven
Ik zit hier gewoon te huilen.
sahar
18/03/2018
Jouw verhaal raakt mij erg aan .prachtig gevoelens en mooie indruk
Ik wil weten wat er van je overblijft als al het andere wegvalt – Mama is thuis!
8/02/2018
[…] Lees ook: Brief voor iedere ouder met een hooggevoelig kind […]
Sophie
2/02/2018
Wij weten inmiddels wat langer dat onze oudste dochter van 14 dit ook heeft maar toch heel verbaasd als je dit leest dan lijkt het of het door haar is geschreven…zo herkenbaar!
Het mavo-meisje – Mama is thuis!
18/01/2018
[…] Lees ook: Brief voor iedere ouder met een hooggevoelig kind […]
Aletta
24/12/2017
Inmiddels ben ik een vrouw van 63 jaar en heb er nog dagelijks last van. Tranen…na het lezen. Wat een herkenning. Wat een mooie eigenschappen en…..wat kost het veel energie. Dank voor het delen.
rose
26/02/2018
Ik ben 62, en huil als ik eraan denk hoe ik misbegrepen werd. Vooral thuis, door mijn moeder in een groot gezin. Mijn moeder is er niet meer, en dat vind ik zo jammer, omdat ze nooit heeft geweten dat er hsp bestaat.
Voor haar was ik het rotkind, de moeilijke, het slechte kind, de egoïst.
Mijn broers en zussen zijn gewoon verder gegaan met die idee. Voor hen bestaat hoogevoeligheid niet en wordt er steving mee gelachen.
Bedankt voor iedereen die erover praat en deelt. Ik ben niet meer alleen, en voel me eindelijk begrepen.
Julvana
24/11/2017
Jeetje zeg.
Wij hebben 2 kinderen die ook hetzelfde hebben. 7 en 2 jaar. Maar wat helpt deze brief. Ik kan er bijna om janken.
Linda
19/11/2017
Ja dit ken ik, zo fijn om te lezen dat er mensen zijn die zich ook zo voelen. Heel mooi geschreven!!❤
Eva
28/09/2017
Kun je mij dit artikel per email toesturen? Ik wil het graag aan de leraar op school laten lezen.
Ik hoor het graag of dit mogelijk is. Bvd
Cindy
26/09/2017
Zeer goed geschreven! Heel herkenbaar… Wel jammer dat hoogsensitiviteit (hetgeen wordt bedoeld) wordt verward met hooggevoeligheid. Voor de rest knap gedaan.
rob
25/09/2017
Grotendeels achteraf , zo herkenbaar.
Bianca
18/09/2017
Jeetje… dit is precies mijn oudste dochter!
Sonja
4/06/2017
Wow heel erg mooi en herkenbaar!
Renate
23/05/2017
Wauw wat een mooi geschreven verhaal en zo heb ik mijn jeugd ook zeker ervaren. Ik heb een zoontje van 3 jaar oud die net zo gevoelig is als ik… Gelukkig heb ik nu de kennis om hem met alles te steunen waar hij dat nodig heeft. Ook al loop ik zelf nog altijd vaak tegen dingen aan.
Astrid
22/05/2017
Wat een prachtige brief. Ontroerend en zo herkenbaar. Ik leer steeds meer over mijn zoontje. Samen komen we eruit. Het kost veel energie en we begrijpen elkaar niet altijd, maar het gaat steeds beter en beter. Dank je wel voor deze brief.
Nicole
3/05/2017
Dank je wel voor het delen van deze prachtige brief, het geeft me vertrouwen en bevestiging dat ik elke dag rustig blijf en elke dag de dag bespreek en tips geef aan mijn dochtertje, elke dag weer de energie vind om haar te helpen. Elke dag achter haar sta en elke dag zeg dat anders zijn zo prachtig is, elke dag mag ik als moeder weer van haar leren! Elke dag mag ik horen hoe prachtig en liefdevol ze is! Heftig? Nee! Ik mag haar dragen
Hester
3/05/2017
Jouw mooie woorden ontroeren mij Nicole!
Sandra van der Wel
2/05/2017
Dag Elise,
Hoe bijzonder dat je dit geschreven hebt. Zo herkenbaar! Ik wil dit graag gebruiken voor ouders van hoogsensitieve kinderen. Dit kan vele mensen de ogen openen.
Bedankt dat je dit hebt opgeschreven!
Sandra
Elise
1/05/2017
Bedankt voor het delen van deze mooie brief. Dit is precies hoe ik me voel en altijd gevoeld heb. Mijn ouders begrijpen mij niet altijd even goed. Ik heb ze deze brief gestuurd en ontvang hele fijne reacties. Deze brief helpt mij om met name de band met mijn vader te versterken. Enorm bedankt!
Jowaba
1/05/2017
Heel herkenbaar.
Mijn dochter heeft door alles wat er bij haar ‘binnenkwam’ een burnout gekregen. Ze probeert zich hieruit te vechten, vreselijk moeilijk.
José Bosma
1/05/2017
Héél herkenbaar.
Steun deze mooie en kwetsbare delicate zielen. het mag en kan in deze tijd. In mijn tijd was dat wel anders en vroeg men mij vaak waar ik het allemaal vandaan haalde en of ik weer niet iets bijzonders had.
Nee …. Ik had iets héél gewoons ik was super gevoel…. en ben dat nog steeds. Ik deel graag mijn ervaringen met kinderen en met volwassenen en probeer helder te krijgen wat voor hen versluiert is.
Deze Omie van bijna 67 is een héél blij mens juist door alle ervaringen en het delen van… Geef deze zielen het begrip en de ruimte die ze nodig hebben in het dagelijkse leven op deze planeet nodig hebben
.
Warme harte groet van José
Cymbaline
1/05/2017
Wow zo herkenbaar.
Jolanda
27/04/2017
Beautiful story!
Ed van Leeuwen
27/04/2017
Wat ervaar ik een gevoel van thuiskomen na dit verhaal ! Hier hebben ouders van Sensitieve Kinderen heel veel aan. Vanuit begrip, kunnen ze delen, en elkaar veel beter begrijpen. Dank je