Mariska van Stiefwijs wil met haar ervaring als stiefmoeder andere gezinnen helpen meer rust en verbinding te creëren binnen het stiefgezin. Eerder schreef ze al het boek ‘Mijn eerste is niet zijn eerste’. Boordevol handige tips om je situatie als stiefouder te vergemakkelijken.
De open brief ‘Aan alle gescheiden ouders’ van Villa Pinedo inspireerde Mariska om ook een open brief te schrijven, aan iedereen die een stiefouder kent.
Haar doel met deze brief is om iedereen die een stiefouder kent een inkijkje te geven in wat veel stiefouders denken en voelen. Om handvatten te bieden de stiefouder constructief te steunen. Want ook al zijn het volwassenen, stiefouders vinden het soms nog knap lastig om eerlijk te zeggen hoe ze zich voelen en helder te verwoorden wat ze nodig hebben.
Brief aan iedereen die een stiefouder kent
Beste lezer,
Wist je dat zestig procent van de samengestelde gezinnen binnen vijf jaar weer uit elkaar valt? Dat geeft aan hoe groot de uitdagingen zijn voor partners met kinderen uit een vorige relatie. Wij, stiefouders, kozen voor een partner die al kinderen had uit een vorige relatie. Wij konden toen echter totaal niet weten waar we aan begonnen. Pas nu we stiefouder zijn, weten we hoe het is om stiefouder te zijn.
Met deze brief willen we je laten weten hoe wij ons voelen en wat we nodig hebben om onze rol als stiefouder zo goed mogelijk te kunnen vervullen.
Wist je dat wij onze stinkende best doen om van ons gezin een harmonieuze liefdevolle plek te maken voor onze kinderen en stiefkinderen? Dat we bereid zijn om onszelf aan te passen om dat te bereiken? Wist je dat we ons inspannen om onze partner de best mogelijke ouder te laten zijn voor de kinderen en daarbij zelf een stapje achteruit doen als het moet? En dat we voor onze rol nauwelijks begrip en waardering ontvangen?
Wist je dat het opbouwen van een band met onze stiefkinderen heel hoog op onze prioriteitenlijst staat? Maar dat dat soms lastig is in de paar dagen per maand dat we onze stiefkinderen zien? Dat het ons soms onmogelijk wordt gemaakt door een kwaadsprekende ex-partner of loyaliteitsconflicten bij de kinderen? Dat we ons schuldig voelen als we niet van onze stiefkinderen houden alsof het onze eigen kinderen zijn? Dat als we boos of geïrriteerd zijn, we ons inhouden en dit zo min mogelijk laten blijken, uit angst om de band met onze stiefkinderen te schaden? Dat onze stiefkinderen ons soms negeren omdat ze zo gericht zijn op hun biologische ouder? Dat onze stiefkinderen soms hechtingsproblemen of andere gedragsproblemen hebben waardoor het opbouwen van een warme band best lastig is? Wist je dat we dolgelukkig worden van ieder klein gebaar van onze stiefkinderen, al was het maar een tekening of een knipoog?
Wist je dat we soms best onzeker kunnen worden van het contact tussen onze partner en diens ex-partner? Wist je dat de ex-partner soms een grotere invloed op ons leven heeft dan we zouden willen?
Wist je dat wij ons afvragen wat nou precies onze rol en onze plek in het gezin is? Dat we weten dat we geen ouderlijk gezag hebben, maar wel in opvoedsituaties terecht komen, waardoor we niet weten wat we wel of niet mogen zeggen? Dat we, voordat we iets zeggen tegen onze stiefkinderen, eerst duizend gedachten hebben of dat wel kan of mag en of dat mogelijk schade toebrengt aan onze band met de stiefkinderen? Wist je dat we ons geregeld minder op ons gemak voelen in ons eigen huis zodra onze stiefkinderen er zijn? Wist je dat, voor sommigen onder ons, onze stiefkinderen nog steeds als vreemden aanvoelen, ook al maken we al jaren deel uit van hetzelfde samengestelde gezin?
Natuurlijk is niet alles van wat hierboven beschreven staat van toepassing voor alle stiefouders. Toch hopen we dat dit je een inkijkje geeft in de gevoelens en gedachten die wij als stiefouders kunnen hebben.
Dus, mogen we je een paar dingen vragen?
- Behandel ons alsjeblieft niet als een kerngezin of als biologische ouder van onze stiefkinderen. Want dat zijn we niet.
- Respecteer het als we ons even terugtrekken of opvoedtaken overlaten aan de biologische ouders.
- Zeg nooit dat we wisten waar we aan begonnen, dat we hier zelf voor gekozen hebben of dat we niet moeten zeuren.
- Als we ons verhaal of onze worstelingen met je delen, wil je dan alsjeblieft gewoon luisteren? En je inleven in onze gevoelens en verlangens?
- Wil je alsjeblieft alleen tips of advies geven als we erom vragen?
- Wil je eens een boek of een artikel lezen over stiefouderschap, zodat je leest hoe het voor ons is?
- Wil je ons alsjeblieft af en toe een hart onder de riem steken door te zeggen dat je ziet wat we allemaal doen voor ons gezin?
Kiezen voor een partner met kinderen uit een vorige relatie, is niet altijd de makkelijkste weg. Maar onze liefde voor onze partner beweegt ons ertoe om toch die weg te kiezen. Tijdens onze route naar een harmonieus en warm samengesteld gezin, verlangen wij naar begrip en steun. De ingrediënten daarvoor heb je net gekregen.
Dank je wel.
Comments
De liefde zal voor altijd een beetje pijn doen – Mama is thuis!
9/04/2019
[…] Lees ook: Brief aan iedereen die een stiefouder kent […]
Antoinette
4/10/2018
Hier goed genoeg om een arts te zoeken en deze zo vaak bezocht dat het eindigde in een operatie (moeder is niet een keer mee geweest totdat het zo ver was), moeder bezocht geen tandarts met de kinderen dus ook een tandarts gezocht, totdat moeder een keer mee moest ivm het slechte gebit van de zoon. Kinderen zijn niet weer geweest daarna.
De zoon zijn verjaardag enz geregeld en gevierd omdat moeder in het ziekenhuis lag.
Overal goed genoeg voor totdat mijn man stopte zijn ex extra geld toe te stoppen.
Kinderen werden brutaal en gingen onmogelijke eisen stellen totdat er op een dag uit kwam dat de kinderen van mijn man en mij geen broertje en zusje waren en wij voor hun niet bestonden.
De nieuwste eis van de zoon werd (de dochter kwam al niet meer) dat hij vader wel wilde bezoeken, maar dan ook alleen vader. Ik moest met de kinderen die dag dan maar weg gaan en ook mijn schoonouders mochten niet langs komen.
Dat was voor mijn man de druppel en heeft zijn zoon thuis gebracht en aangegeven dat hij maar even goed moest nadenken.
1.5 jaar later nog weer een gesprek met zijn kinderen gehad, ze wilden alleen contact met mijn man en verder niemand van de familie, mijn man heeft toen gezegd de rest niet dan bedank ik ook.
Sindsdien niet meer gesproken of gezien.
Véronique
4/10/2018
Het wordt helemaal ingewikkeld als jij als stiefmoeder de hoofdopvoeder word. Omdat de kinderen bij jou en je partner wonen. Dan ben je de moeder tot officiële instanties om de hoek kijken.
Simons Ellen
2/10/2018
Wouw prachtig verwoord!
Er staat zoveel waarheid in.