Vorige week deelden we de brief ‘Dat kind dat …’. Een bijzondere en duidelijke brief geschreven door een basisschoollerares waarmee begrip gevraagd wordt voor kinderen die anders zijn.
Kinderen die gedragsproblemen hebben, te dealen hebben met een moeilijke thuissituatie — geweld, scheiding of ziekte van een ouder. We oordelen over ‘Dat kind’ en het gedrag maar er is vaak een verklaring voor die meestal alleen de leerkracht kent. In de brief wordt omschreven wat voor problemen dat kind kan hebben en welke conflicten en situaties er op scholen kunnen ontstaan. De brief is veel gelezen. Dat is fijn, dit creëert bewustzijn en begrip.
Het kind naast ‘Dat kind’
Er is ook een andere kant aan dit verhaal. Dat kind zit in een klas met meerdere kinderen en ook al is het gedrag vaak goed te verklaren, het wil niet zeggen dat dit geen invloed heeft op de rest van de klas. Veel kinderen kunnen hiermee omgaan en zijn weerbaar. Maar er zijn ook kinderen die gevoeliger zijn voor dat kind. Die — ondanks dat het kind het niet zo gewild zal hebben — gebukt gaan onder de aanwezigheid van dat kind. Die daardoor onderpresteren, zich onveilig voelen en soms zelfs depressief worden. Met uitval tot gevolg.
Belangrijk is dat leerkrachten niet alleen aandacht hebben voor dat kind maar ook voor de overige kinderen. En speciaal voor kinderen die extra aandacht vragen om met dat kind om te kunnen gaan. Zeker wanneer er signalen zijn vanuit de ouders dat hun kind zich niet prettig voelt in de klas bij dat kind dan moet daar aandacht voor zijn.
Naar aanleiding van bovenstaande brief kregen wij de vraag van een moeder of we haar verhaal willen delen. Het verhaal over haar zoon en dat kind. Normaal plaatsen wij nooit verhalen anoniem maar in dit geval maken we een uitzondering. Gezien de gevoelige situatie heeft zijn moeder liever niet dat we eigen beeldmateriaal plaatsen of zijn naam, daar hebben we uiteraard begrip voor. De boodschap zal in deze vorm niet minder duidelijk zijn.
Lees ook: Hetzelfde zoals jij maar toch heel anders
Ingezonden brief
Ik lees net het stuk van Amy over ‘dat kind’ en wilde toch graag even reageren, privé … want bijna niemand weet het. Mijn kind is de dupe geworden van ‘dat kind’. Dat kind heeft inderdaad problemen thuis, ouders die eigenlijk niet naar hem omkijken, en wellicht speelt er nog veel meer. Dat is triest, absoluut. Jarenlang ben ik bij de leerkracht geweest, met verhalen over ‘hem’. Elke keer ging hij een stapje verder. Elke keer was mijn kind verdrietiger, en ik bozer. Maar goed … ‘dat kind’ kan er niets aan doen, toch? Er wordt gewerkt aan ‘dat kind’.
Mijn kind is nu ‘dat kind’. Dat kind met zware PTSS en depressie. Elke week gaan we naar de psycholoog, al ruim een half jaar. En daar is hij voorlopig nog niet klaar mee. Mijn kind is nu ‘dat kind’, het kind wat niemand meer durft te vertrouwen, bij wie al het plezier is weggenomen. De dingen in zijn leven waar hij het meest van hield, kunnen hem niet meer blij maken. Élke dag is voor hem overleven. En soms wil hij dat niet eens meer, leven. Mijn kind is 10 jaar en nu al gebroken. Gesloopt. Er is niets meer over van het lieve jongetje dat álles voor iedereen overhad, zelfs voor ‘dat kind’.
Ik ben het eens dat er meer gekeken moet worden naar omstandigheden van bepaalde kinderen, maar ik vind óók dat andere kinderen veilig moeten zijn op school. Mijn kind was dat niet. Inmiddels zit hij op een andere school, waar pesten niet getolereerd word. Mijn zoon heeft nog een héle lange weg te gaan, en zal nooit meer dezelfde worden. De onschuld is er nu al vanaf, vertrouwen zal lastig blijven. Hopelijk kan hij over een tijd weer zien dat er ook mooie dingen in de wereld zijn. En ik hoop met heel mijn hart, dat hij zal zien dat er ook goede mensen zijn.
We wensen moeder en zoon veel geluk en hopen dat er aandacht zal zijn voor ieder kind, ook het gevoelige kind naast dat kind.
Comments
'Dat kind dat…', brief van een lerares – Mama is thuis!
12/02/2019
[…] Lees ook: Haar zoon ging gebukt onder de aanwezigheid van dat kind […]
marjolein
28/01/2018
Jeetje wat een verhaal. Kinderen meoten zich ten alle tijden veilig voelen. Een veilige plek is zo belangrijk om te kunnen floreren.
Esther
28/01/2018
Ik werk in het speciaal onderwijs en heb ook te maken met dat kind maar ook met kinderen als jouw zoon die leerproblemen hebben. Natuurlijk moet je begrip hebben voor een situatie, maar je moet deze kinderen ook leren hoe ze met elkaar om moeten gaan, hoe je met emoties omgaat. Zij hebben dat van huis uit niet geleerd dus zal een ander (jeugdzorg, therapeut, leerkracht) dat moeten doen. Eventueel therapie want alleen begrip help je dat kind maar ook de andere kinderen niet mee.
Jij heel veel sterkte met je zoontje,hij heeft gelukkig wel een moeder die altijd achter hem staat.
Manon
27/01/2018
Kinderen horen gewoon veilig te zijn waar dan ook. Het is erg dat dit zo gebeurd
Chantal
27/01/2018
Wauw wat heftig zeg! Hier heb ik nog nooit eerder bij stil gestaan. Moedig om dit verhaal zo met ons te delen.
Marguerita
27/01/2018
Ik ben blij dat mijn kind dit jaar niet bij ‘dat kind’ in de klas zit. Dieptriest, dat klopt, maar mijn kind had er duidelijk veel last van ondanks dat zij zelf niet direct het slachtoffer was (wel van de onrust in de klas). Bijzonder naar ook dat de ouders weigeren om mee te werken aan hulpverlening, want het is inmiddels heel duidelijk dat ‘dat kind’ niet op een gewone school kan functioneren. Dan kunnen er nog zoveel instanties met een kind aan de slag zijn, als de ouders dwarsliggen zijn alle andere kinderen er wel de dupe van.
Wendy
27/01/2018
Ja, heftig 🙁 en ook niet nodig. Alle kinderen horen toch veilig te zijn op school, wat vreselijk dat het soms dus zo gaat.
Fleur
27/01/2018
Heel heftig als je kind zo onder door gaat aan ‘dat kind’ in de klas. Het is zeker belangrijk dat de leerkracht en de school daar ook naar om kijkt. Nu zijn er alleen maar slachtoffers
Daisy
27/01/2018
Wat triest! Kinderen kunnen zo hard zijn voor elkaar. Ze zeggen gewoon wat er in hun opkomt.
Toch wel aangrijpend.
karin
26/01/2018
wat triest, maar ik kan mij er wel iets bij voorstellen. Wij zouden een manier moeten vinden om alle kinderen te beschermen tegen zo’n domino-effect. Waar begint het? Waarschijnlijk niet bij dat kind, misschien zelfs niet bij zijn ouders of grootouders…..
Ingrid
26/01/2018
Als ik het zo lees is het triest dat het gebeurt.. maar dat kind die een ander de vernieling in helpt heeft hulp nodig waardoor het niet gebeurt.. het kind is niet schuldig als het zover komt maar de juf em hulpverle ing eromheen moeten voorkomen dat dit gebeurt het is namelijk geen excuus.. gedrag wat niet kan moet aangepakt worden ook als je weet waardoor het komt.. ken beide kanten mijn kind is een zorgleerling kan extra aandacht vragen en aardig wat extra aandacht maar kan ook al in pa lek raken als iemand niet meteen naar juf luistert en zo gevoelig daarop reageren dat ze met zichzelf in de knoop komt.. ja er mag wat begrip komen voor “Dat kind” maar goede hulp en veilige omgeving voor elk kind zijn het belangrijkst
Els
26/01/2018
slik….
meer kan momenteel niet meer uitbrengen
ik ben psychiatrisch verpleegkundige
wij hebben veel te maken met “dat kind” en het ene kind dat “dat kind” werd….
en dan zijn ze “die cliënt”
slik, grijpt me even aan
Shannah Clatworthy
26/01/2018
Wij hadden zo’n kind op de opvang van onze zoon zitten. Na meerdere keren fysiek geweld(ook tegen leiding) een officiele klacht ingediend bij het hoofdkantoor. Een coordinator die zich ermee ging bemoeien. Heeft geresulteerd dat het momenteel neit meer bij mijn kind gebeurd. Maar merk wel dat hij nog steeds niet makkelijk te handhaven is. Kreeg de opmerking ” we hebben liever dat hij hier is dan ergens anders. ” Dat is verveld voor die jongen dat iedereen door heeft dat hij beter ergens anders dan thuis kan zijn. Maar wat heeft die jongen eraan als mijn zoon met fysieke verwondingen thuis komt omdat hij issues heeft die niemand echt durft aan te pakken. Problemen zijn er op opgelost te worden. En als dat maanden duurt dat moet er voor die jongen een tussen oplossing gezocht worden. Om zich zelf en anderen te beschermen.
Herken het verhaal zeer
Madelon
26/01/2018
Wat vervelend zeg. Sneu… Je kinderen horen inderdaad veilig te zijn! Maakt niet uit wie of welk kind. Wat ontzettend sneu voor dit jochie zeg.
nicole orriens
26/01/2018
Wat naar zeg! Ik ben het met deze moeder eens dat haar kind ook veilig had moeten zijn op school! Soms gaat de aandacht inderdaad wat eenzijdig naar ‘dat kind’.