Vorige week deelden we de brief ‘Dat kind dat …’. Een bijzondere en duidelijke brief geschreven door een basisschoollerares waarmee begrip gevraagd wordt voor kinderen die anders zijn.

Kinderen die gedragsproblemen hebben, te dealen hebben met een moeilijke thuissituatie — geweld, scheiding of ziekte van een ouder. We oordelen over ‘Dat kind’ en het gedrag maar er is vaak een verklaring voor die meestal alleen de leerkracht kent. In de brief wordt omschreven wat voor problemen dat kind kan hebben en welke conflicten en situaties er op scholen kunnen ontstaan. De brief is veel gelezen. Dat is fijn, dit creëert bewustzijn en begrip.

Het kind naast ‘Dat kind’

Er is ook een andere kant aan dit verhaal. Dat kind zit in een klas met meerdere kinderen en ook al is het gedrag vaak goed te verklaren, het wil niet zeggen dat dit geen invloed heeft op de rest van de klas. Veel kinderen kunnen hiermee omgaan en zijn weerbaar. Maar er zijn ook kinderen die gevoeliger zijn voor dat kind. Die — ondanks dat het kind het niet zo gewild zal hebben — gebukt gaan onder de aanwezigheid van dat kind. Die daardoor onderpresteren, zich onveilig voelen en soms zelfs depressief worden. Met uitval tot gevolg.

Belangrijk is dat leerkrachten niet alleen aandacht hebben voor dat kind maar ook voor de overige kinderen. En speciaal voor kinderen die extra aandacht vragen om met dat kind om te kunnen gaan. Zeker wanneer er signalen zijn vanuit de ouders dat hun kind zich niet prettig voelt in de klas bij dat kind dan moet daar aandacht voor zijn.

Naar aanleiding van bovenstaande brief kregen wij de vraag van een moeder of we haar verhaal willen delen. Het verhaal over haar zoon en dat kind. Normaal plaatsen wij nooit verhalen anoniem maar in dit geval maken we een uitzondering. Gezien de gevoelige situatie heeft zijn moeder liever niet dat we eigen beeldmateriaal plaatsen of zijn naam, daar hebben we uiteraard begrip voor. De boodschap zal in deze vorm niet minder duidelijk zijn.

Lees ook: Hetzelfde zoals jij maar toch heel anders

pesten kanjertraining adhd autisme gedragsproblematiek ptts

Ingezonden brief

Ik lees net het stuk van Amy over ‘dat kind’ en wilde toch graag even reageren, privé … want bijna niemand weet het. Mijn kind is de dupe geworden van ‘dat kind’. Dat kind heeft inderdaad problemen thuis, ouders die eigenlijk niet naar hem omkijken, en wellicht speelt er nog veel meer. Dat is triest, absoluut. Jarenlang ben ik bij de leerkracht geweest, met verhalen over ‘hem’. Elke keer ging hij een stapje verder. Elke keer was mijn kind verdrietiger, en ik bozer. Maar goed … ‘dat kind’ kan er niets aan doen, toch? Er wordt gewerkt aan ‘dat kind’.

Mijn kind is nu ‘dat kind’. Dat kind met zware PTSS en depressie. Elke week gaan we naar de psycholoog, al ruim een half jaar. En daar is hij voorlopig nog niet klaar mee. Mijn kind is nu ‘dat kind’, het kind wat niemand meer durft te vertrouwen, bij wie al het plezier is weggenomen. De dingen in zijn leven waar hij het meest van hield, kunnen hem niet meer blij maken. Élke dag is voor hem overleven. En soms wil hij dat niet eens meer, leven. Mijn kind is 10 jaar en nu al gebroken. Gesloopt. Er is niets meer over van het lieve jongetje dat álles voor iedereen overhad, zelfs voor ‘dat kind’.

Ik ben het eens dat er meer gekeken moet worden naar omstandigheden van bepaalde kinderen, maar ik vind óók dat andere kinderen veilig moeten zijn op school. Mijn kind was dat niet. Inmiddels zit hij op een andere school, waar pesten niet getolereerd word. Mijn zoon heeft nog een héle lange weg te gaan, en zal nooit meer dezelfde worden. De onschuld is er nu al vanaf, vertrouwen zal lastig blijven. Hopelijk kan hij over een tijd weer zien dat er ook mooie dingen in de wereld zijn. En ik hoop met heel mijn hart, dat hij zal zien dat er ook goede mensen zijn.

We wensen moeder en zoon veel geluk en hopen dat er aandacht zal zijn voor ieder kind, ook het gevoelige kind naast dat kind.