Als moeder kun je het je waarschijnlijk niet voorstellen maar er zijn ook vrouwen die geen kinderen willen. Die nooit een allesoverheersend verlangen naar een kind hebben gehad, die nooit hun eierstokken hebben horen rammelen en er van overtuigd zijn dat dat ook nooit gaat gebeuren.
De reden van kinderloosheid
De laatste tijd zie je in onze samenleving steeds meer kinderloze relaties. Als je deze mensen niet kent weet je niet of de kinderloosheid bewust of ongewenst is. Er zijn een hoop relaties waarbij het krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend is en ook allerlei medische behandelingen niet het gewenste resultaat oplevert: een zwangerschap. Deze stellen zijn kinderloos maar willen vaak ontzettend graag één of meerdere kinderen op de wereld zetten.
Eigen keuze moeten verdedigen
Maar er zijn ook stellen waarbij deze wens, het stichten van een gezin helemaal niet speelt. Deze stellen hebben hun eigen redenen om niet aan kinderen te beginnen. Vaak wordt er van deze stellen gedacht dat ze geen kinderen kunnen krijgen of al in een medisch traject zitten. Dat er bewust niet voor het krijgen van kinderen wordt gekozen kan men zich bijna niet voorstellen. En dus wordt deze groep, de bewust kinderlozen, vaak verkeerd begrepen!
Ze krijgen te maken met vragen als “Hoe bedoel je geen kinderen, lukt het niet op de natuurlijke manier of zijn jullie al bezig met behandelingen?”. Soms voelen bewust kinderloze stellen zich ook schuldig omdat ouders niet opa en oma zullen worden. Ze voelen zich nog wel eens een buitenbeentje omdat de meeste stellen vroeg of laat aan kinderen beginnen. Ze worden niet zelden voor egoïstisch uitgemaakt en moeten zichzelf en hun keuze om kinderloos te blijven verdedigen.
Gelukkig samen zonder kinderwens
Romy is 32 jaar en al 13 jaar samen met haar man. Ze zijn gelukkig getrouwd en hebben geen kinderen en geen kinderwens. Romy werkt fulltime als vertegenwoordigster bij een kappersgroothandel en is gek op mode en uiterlijke verzorging. Zij heeft nooit een kinderwens gehad en ze denkt ook niet dat ze ooit de behoefte gaat krijgen om moeder te worden. Kinderen vindt ze heel leuk en van kindjes uit de buurt, neefjes en nichtjes kan ze enorm genieten. Als ze op bezoek komen dan maken ze er een feestje van en eten patatjes of iets anders lekkers. Maar als ze eenmaal weg zijn dan genieten Romy en haar man enorm van de rust en de overtuiging dat het gezinsleven niet aan hen besteed is.
Wanneer vriendinnetjes vroeger in het vriendinnetje boekje schreven dat ze ‘mama’ wilden worden schreef Romy altijd steevast op dat ze kapster wilde worden. Nooit is er enige twijfel geweest en ondanks dat ze nu een leeftijd heeft bereikt waarop veel vrouwen gaan nadenken, hun carrière opzij schuiven en een kinderwens proberen te verwezenlijken is dat bij Romy niet het geval. Juist nu geniet zij samen met haar partner enorm van alle tijd en vrijheid die zij samen hebben en het leven wat zij zich kunnen veroorloven. Ze gaan vaak op vakantie, genieten van varen met hun eigen boot en houden van uit eten gaan.
Liefde met dezelfde verwachtingen
Toen Romy 13 jaar geleden haar man tegenkwam heeft ze al na twee maanden aangegeven dat ze geen kinderen wil. Ze had het idee dat ze maar beter meteen eerlijk kon zijn zodat de wensen en verwachtingen niet scheef zouden groeien. Gelukkig deelt haar man precies hetzelfde gevoel en heeft dit in hun relatie nooit voor problemen gezorgd. Sterker nog, ze hebben samen de afspraak gemaakt dat als 1 van beiden toch een kinderwens voelt opkomen ze niet een kind krijgen ‘omdat de ander het zo graag wil’.
Veel mensen krijgen kinderen vanuit een behoefte om voor iemand te kunnen zorgen en liefde te kunnen geven aan een ander. Romy en haar man voelen heel veel liefde voor hun familie, vrienden en naasten. Ook hebben ze twee katten en een hond die voor hun een soort van kindjes zijn waar ze eindeloos mee knuffelen en die ze met heel veel liefde verzorgen. (Al vindt ze het soms lastig dat ze ergens niet heen kunnen omdat ze geen oppas hebben voor de hond, dus ook een huisdier zorgt voor een kleine vrijheidsbeperking).
Een gevoelskwestie én bewuste keuze
Voor Romy is de keuze om geen moeder te worden in eerste plaats een gevoelskwestie. Ze heeft dat moedergevoel niet en ze herkent het ook niet. Daar komt bij dat het tegenwoordig ook steeds meer een verstandelijke keuze is: de wereld met al zijn gevaren (drugs, criminaliteit), ziekten en oorlogen lijkt in de ogen van Romy een steeds minder geschikte plek te worden om kinderen in op te laten groeien.
Gelukkig reageert de directe omgeving heel goed op hun besluit om kinderloos te blijven. Haar ouders accepteren het en laten de keuze aan Romy en haar lief. Ook in de vriendenkring wordt over het algemeen goed gereageerd op hun besluit en zijn ze geen vrienden kwijtgeraakt. Wel wordt er nog wel eens gezegd dat ze nog zo jong is dat die wens, die behoefte om moeder te worden echt nog wel komt.
Vervelende reacties en onbegrip
Toch krijgt ze ook wel eens vervelende reacties; dat mensen die geen kinderen willen een stofje in de hersenen missen en dat ze egoïstisch en veel te materialistisch zijn ingesteld. Heel kwetsend natuurlijk en het gevoel dat je je constant moet verdedigen over een keuze die je maakt over je eigen lijf en leven is vervelend maar Romy ademt in en ademt uit omdat ze geen zin heeft in escalaties.
Lees ook: ‘Dat kind dat…’, brief van een lerares
Verhaal op mamaisthuis
De reden waarom Romy haar verhaal hier wilde doen is om de keuze om kinderloos te blijven uit de taboesfeer te halen. Het is een keuze over de invulling van het eigen leven en die van een partner en dat je je daarover moet verantwoorden, omdat de samenleving vindt dat iedereen zich dient voor te planten, is belachelijk. Het krijgen van kinderen is niet vanzelfsprekend, de natuur beslist. Maar het WILLEN krijgen van kinderen is net zo niet vanzelfsprekend. En juist voor dat laatste mag volgens Romy ook wel wat meer begrip komen.
Comments
Sofie
22/12/2018
Jij bent ziekelijk !
A
3/06/2023
En jij bent volledig gestoord met je opmerking!
nicole orriens
14/07/2018
Mijn jongste zusje heeft ook bewust voor een leven zonder kinderen gekozen. Ze houdt enorm van haar werk.
Melany
2/07/2018
Mooi verhaal, volledig herkenbaar. Ik ben benieuwd of ik dat gevoel ooit gaat krijgen.
Bedankt voor het delen. Love it.
Deborah
2/07/2018
Haar verhaal is heel herkenbaar.
In dit leven ook geen (biologische) kinderen voor mij. Ik ben tevreden met mijn man en huisdieren 🙂
homeofdaisies
2/07/2018
Héél herkenbaar allemaal! En mensen en hun onwetende reacties.. Omdat jouw keuze niet hun straatje past, mankeert er maar iets aan je. Onvoorstelbaar! Ik heb die wens ook nooit gehad, dacht altijd ‘misschien na mijn 30e’. Inmiddels ben ik dat, maar kan ik me écht niet voorstellen dat er een kind in mijn leven komt. Mijn hond en kat zijn mijn kinderen, geniet van de kindjes in mijn familie en plof ’s avonds tevreden op de bank met mijn harige kids 🙂
Henk en annie
10/09/2017
Behandel je hond dan aub niet als kind
Merel
9/11/2016
Mooi dat je hierover vertelt. Deze kant wordt weinig belicht terwijl er niets mis mee is bewust te kiezen om kinderloos te blijven. Je kunt je geluk ook uit andere dingen halen en ik vind het krachtig als je voor jezelf kunt beslissen dat je geen moeder wil worden – ongeacht de maatschappelijke opinie.
Goed stuk!
REH
22/03/2016
Hoi hoi, mooi streven om de bewuste kinderloosheid uit de taboe sfeer te halen. Dit had al jaren eerder moeten gebeuren, maar helaas is de maatschappelijke druk om kids op de wereld te zetten zo groot dat sommige mensen zich laten overhalen om met die stroom mee te zwemmen. Ik ben 37 en 8 jaar samen met mijn man waarvan 2,5 jaar getrouwd. Mijn man heeft een zoon van bijna 12 die we door omstandigheden (ziekelijke (h)ex) niet mogen zien.
Wij hebben besloten dat het zo goed is. Ik heb geen rammelende eierstokken en nog nooit gehad ook. Over het algemeen genomen heb ik geen hekel aan kinderen, wel aan ouders die hun kids niet in de hand kunnen houden. Mijn nichtje van inmiddels 12 is heel veel bij ons (2 tot 3 dagen per week) vanaf dat ze baby was, was ze al heel veel bij me en daar kan ik ook wel van genieten, ik zie mezelf alleen niet in een fulltime moeder rol. er zijn zoveel dingen in je leven die je moet aanpassen en ik ben nog niet zo ver dat ik dat kan, en ik denk ook niet dat het ooit gaat komen. Waar ik dus helemaal gestoord van wordt is het feit dat je als kinderloze altijd maar “moet” uitleggen waarom je geen kinderen hebt. je vraagt toch ook niet aan mensen met kinderen waarom zij ze WEL hebben? en waarom krijg ik iedere keer de vraag of ik niet bang ben dat ik er spijt van ga krijgen… vraag zoiets ook eens aan een zwangere vrouw….dit soort debiele opmerkingen raken mijn inziens kant noch wal en ik ben er echt HE-LE-MAAL zat van. Mijn voordeel is dat ik nu 37 ben en verwacht dat wanneer ik 40 ben ik de vraag niet meer zal krijgen.. dus nog 3 jaar vragen ontwijken en dan kan ik hopelijk ook dat afsluiten. en zoals andere lezeressen eigenlijk ook al hebben gezegd: Leven en laten leven !!
Esther
20/03/2016
Ik ben al 11 jaar samen met mijn vaste vriend. Of we kinderen wilden hebben we altijd uitgesteld. Het kwam wel ter sprake, maar ik was er zelf ook nog niet uit of ik ze wel wilde. Mijn vriend wist het zeker, hij wil het niet. Ik had nooit geen rammelende eierstokken, nog steeds voel ik behoefte niet. Ik dacht net als veel mensen dat komt vanzelf, maar tot nu toe nog steeds niet. Ik ben net 33jr geworden. En weet sindskort dat ik zwanger ben. We wilden het proberen of het zou lukken, bijna meteen is het raak. Nu ben ik ontzettend aan het twijfelen. Veelal denk ik als ik het doe doe ik het geloof ik meer voor anderen dan voor mezelf. Ik vind de vrijheid die we hebben, heerlijk. We zijn al zolang met z’n twee. Ik bang voor wat je ervoor zult terugkrijgen, want dat weet je nooit. Het is een zo grote beslissing. Ik ervaar geen leegte in mijn leven nu. Die zou ik ook prima kunnen opvullen met een kat(ten). Ook heb ik momenteel geen vast werk. Misschien moet ik het uitstellen of het helemaal niet doen. Zo lastig………………………..
Squelette
1/07/2018
Jouw lichaam, jouw keuze. Sterkte.
J.S.
9/11/2016
Je wilt eerst even ‘proberen’ of je zwanger kan worden en zodra het gelukt is wil je het kindje weghalen? Sorry…maar dat begrijp ik echt niet….Misschien was het beter geweest om hierover na te denken voordat je zwanger zou zijn? Jullie hebben even besloten om nieuw leven te laten beginnen en nu weer af te breken? Ik kan daar niet bij met mijn verstand…Ik hoop van harte dat je voor je kindje kiest…
K.
9/11/2016
Begrijp ik uit je reactie goed dat je een abortus overweegt? Terwijl jullie zelf hebben besloten om het te proberen? Als dat inderdaad zo is, dan ben ik van mening dat je heel erg verkeerd bezig bent. Je hebt er zelf voor gekozen om te proberen om zwanger te worden, dus dan moet je er ook voor gaan. Twijfelen had je voor de tijd moeten doen. Het gaat hier om het leven van een kindje dat volledig afhankelijk van jou is, dat stop je toch niet omdat je nu toch wel wat twijfelt???
Marijke
12/11/2015
Mooi stukje en heel herkenbaar ondanks dat wij wel kinderwens hadden en uiteindelijk na 10 jaar ons meisje echt een cadeautje was, snap ik het ook heel goed als je geen kinderen zou willen. Ik heb 2 nichten die ook bewust geen kinderen willen ook dezelfde reacties krijgen, 1 van hun heeft wel eens tegen mij gezegd dat ze zich wel schuldig voelde na mij toe: zij kan misschien gewoon kinderen krijgen maar wil ze niet en ik wil ze graag en het lukt/kan niet. Maar ik heb dat nooit zo gezien. Een kind neem je namelijk niet zomaar even, en als je het doet omdat iedereen het van je verwacht kan dat nooit goed zijn, niet voor het kind en ook zeker niet voor jezelf. Je moet uiteindelijk voor jezelf leven, als jij niet gelukkig bent, dan voelt je kind dat ook. Dus geniet van je eigen leven want dat kun je maar 1 keer!
Irene
10/11/2015
Mooi stukje, waar ik me als bewust kinderloze helemaal in kan vinden
Rianda
10/11/2015
Ik las net over dat stukje met dat stofje en egoïstisch. Vraag maar aan een gemiddelde moeder waarom wilde jij kinderen het begint vaak bijna altijd met ik wil dus ook egoïstisch. Je bent je eigen baas dus niemand beslist voor jou of je kinderen wil. Gr Rianda (ook bewust kinderloos)
Brig
10/11/2015
Lieve Romi, waarom kunnen mensen je niet met rust laten als je een bepaalde keuze in het leven hebt gemaakt? Waarom zou het een verplichting moeten zijn om kinderen te nemen?
Je leeft jou leven zoals jij dat wilt en dat moet gerespecteerd worden.
Ik heb respect voor jou keuze en je verhaal.
Fill your life with love the way you want it.
Liefs Brig