Ik ben niet iemand met een grote of uitgebreide vriendenkring. Een paar ‘echte vrienden’ en veel kennissen. Dit was en is nog steeds zoals ik het fijn vind. Normaal ben ik dan ook niet zo bezig met dit onderwerp.
Maar nu ik druk ben met de voorbereidingen voor Floris zijn eerste verjaardag en ons huwelijk, viel mij iets op. Een verandering. Ik denk het soort verandering die wij als moeders allemaal wel — in meer of mindere mate — zullen herkennen. Je vriendenkring verandert wanneer je kinderen krijgt. Sommigen zie je niet meer zo vaak, anderen juist vaker. Soms moet je een teleurstelling verwerken van een vriendschap die voorbijging terwijl je dacht dat deze niet kapot kon gaan. Ergens ervaar ik die verandering van mijn sociale netwerk ook wel als positief. Soms zelfs een klein beetje bevrijdend. En daarom besloot ik een ode te schrijven aan mijn dierbare vrienden en vriendinnen. Degene die er nog steeds zijn … ook nu ik mama ben geworden.
Mijn oudste en meest dierbare vriendschap
Het valt mij op dat er binnen ons vriendengroepje kleinere groepjes zijn ontstaan sinds de komst van onze Floris. Met de een bespreek en doe je nu eenmaal andere dingen, dan met de ander. Zo is er de vriendin met ‘het andere leven’. Ik ken haar al vanaf de basisschool. Ze is lief, knap, slim en een echte doorzetter. Ze studeert nog steeds. Een master. Wauw. Ze is nog van alles van plan. Daar ben ik super trots op! Bij ieder te behalen cijfer duim ik mij een ongeluk en vind ik het ongeveer net zo spannend als zij. Tijdens de zwangerschap spraken we beiden onze wens uit de vriendschap te behouden zoals die altijd is geweest. En volgens mij is dat gelukt. Ik heb gemerkt dat — misschien juist wel doordat we zo verschillend in het leven staan — ik bij haar echt een vriendin kan zijn. Niet alleen maar mama of echtgenote. Het (wilde) studentenleven ligt al weer een poosje achter mij. Mijn gezin staat op nummer één en de enige titel die ik voorlopig zal behalen is die van mama. En toch luistert en leeft ze met mij en ons gezin mee. Iedere mijlpaal weer. En daar ben ik dankbaar voor. Want ik weet heus wel dat mijn appje over een zelf-etende-bijna-dreumes niet het hoogtepunt van haar dag gaat vormen. Maar ze is wel trots. Voor mij. Op mij. En omdat ze mijn vriendin is en wil zijn. En dat vind ik echt fantastisch!
De mede-mama’s
De vriendin die je vaker ziet en spreekt, juist omdat je iets gemeen hebt. Namelijk; het moederschap. Nu is dit ook de kleinste groep vriendinnen. Ik ken slechts een aantal leeftijdsgenoten die ook ouders zijn. Sommigen waren eerst alleen een collega en juist door het krijgen van onze kindjes, spraken of zagen we elkaar vaker. Stiekem is het namelijk best wel fijn als iemand al kindjes heeft. Zo konden we ervaringen uitwisselen over de eerste dagen zonder kraamhulp, eerste prikjes, doorkomende tandjes en meer van die dingen waar je tijdens een eerste jaar als moeder mee te maken krijgt. Ik vind het daarnaast onwijs leuk om te zien hoe onze kindjes met elkaar spelen. Maar ook hoe je samen de mijlpalen van elkaars kindjes beleeft. Hoewel ik het moederschap heel leuk vind, ben ik ook blij en dankbaar als ze er zijn op momenten dat het allemaal wat minder rooskleurig is. Fijn om dit allemaal te kunnen delen met vriendinnen die precies begrijpen wat je doormaakt!
De drukke vrienden
Zonder je drukke vrienden kun je eigenlijk ook niet. Althans, ik zou ze niet willen missen. We zijn allemaal grote mensen geworden. Met een grote-mensen-leven. Grote-mensen-baan, grote-mensen-huis en grote-mensen-verantwoordelijkheden. En in dat grote-mensen-bestaan is het soms behoorlijk druk. Vroeger deden we af en toe samen het licht uit op een feestje, nu is een terrasje al heel wat. Voor iedereen is het goed zo. Niemand doet er moeilijk over. We weten allemaal waar we aan toe zijn. Zo spreken we elkaar niet of nauwelijks en zo pakken we de draad weer op waar we waren gebleven. Alsof de tijd heeft stil gestaan. Een tijd niet gezien of gesproken heeft vaak een goede reden en maakt de vriendschap niet minder goed.
Moeder zijn heeft me veel geleerd en gegeven. Zeker, er is het een en ander veranderd als het om vrienden gaat. Maar ik heb in het afgelopen jaar juist geleerd dat vrienden, naast familie, heel belangrijk zijn voor mij. Ik ben blij dat ik met deze mensen straks de verjaardag van onze zoon en ons aanstaande huwelijk ga vieren. Ik kijk er enorm naar uit dat zij en onze familie er bij zullen zijn. Making memories met iedereen die ik lief heb!
Tot de volgende keer.
Liefs, Isa
Geef een reactie