Begeef je meer ‘Buiten de Pixels’ voor happy eyes!

Soms denk ik wel eens: ‘Hoe deden mijn ouders dat vroeger?’ Ik ben namelijk opgegroeid in de tijd dat een telefoon nog vastzat aan de muur. Wanneer je echt hip was, had je in plaats van een draaischijf een telefoon met toetsen, maar dat was het dan ook wel. 

Een telefoon was noodzakelijk kwaad en zeker geen gadget. Ik groeide op buiten de pixels. Je was enkel bereikbaar wanneer je thuis was. De eerste vraag aan de telefoon was dan ook meestal “Is … … thuis?” Haha stel je voor dat we dat nu nog zouden vragen. : )

Betalen per tik

Wanneer er een computer in huis kwam dan wist je dat het financieel goed ging. En dat er voldoende plek voor was; want beeldschermen hadden een ‘dikke kont’. Het was de tijd van inbellen en betalen per tik voor het gebruik van internet. Jeetje wat voel ik mij oud als ik bedenk dat het mijn jeugd was, waarin ik geregeld hoorde: “Stop je even met computeren, ik wil even bellen”. Voor de kinderen van nu een enorme generatieshock denk ik.

Zoveel meer dan alleen bellen

Tegenwoordig bellen we overal en wordt de telefoon eigenlijk gebruikt voor een hoop andere zaken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen ‘beller’ ben. Ik houd van face to face contact en voor alle contactmomenten tussendoor stuur ik appjes. Dat doe ik best vaak, wat resulteert in veelvuldig gebruik van mijn smartphone. Tevens lees ik er het nieuws op; een krant? Zo’n ding van papier, bestaat dat nog? En ik neem deel aan het verkeer op social media — privé minder dan voor mamaisthuis — maar al met al ben ik er toch geregeld te vinden.

Met de komst van de mobiele telefoon leven we in een andere wereld. We hoeven niet meer thuis te zijn wanneer we willen bellen en geregeld dwalen we via onze smartphone rond in de digitale wereld. Niet te doen toch, als je de vergelijking maakt naar je eigen jeugd? Het biedt zoveel voordelen maar ook zeker nadelen en dat stukje bewustwording is o zo belangrijk.

De wereld waarin onze kinderen opgroeien

Want dit is de wereld waarin onze kinderen opgroeien. Zij zien niet een ouder die op een stoel naast het dressoir zit te bellen of een ouder die op teletekst de weerverwachting leest. Néé, onze kinderen groeien op in een wereld waarin contact met mensen op zoveel meer manieren mogelijk is. Een wereld die enorm snel gaat juist vanwege de komst van de virtuele wereld en smartphones. Ze worden groot gebracht in een wereld waarin zij óns dingen leren en vertellen omdat zij sneller over kennis beschikken dan wij soms zouden willen.

Als kind altijd buiten

Beeldschermen zijn niet meer weg te denken uit ons leven en dat hoeft ook niet. Alles is op te zoeken en we kunnen veel sneller schakelen. Zelfs spreekbeurten gaan tegenwoordig over de meest exotische onderwerpen; onze kennis wordt breder en dat is natuurlijk leuk. Maar we moeten ons er ook van bewust zijn dat het gebruik van smartphones en tablets meestal betekent dat we op die momenten er niet voor kiezen de buitenlucht in te gaan. Chillen gebeurt vaak op de bank en de houding is inactief.

Toegegeven: ik zit er ook geregeld zo bij, heerlijk na een drukke dag. Alleen is het verschil wel dat ik een andere jeugd heb gehad. Als kind speelde ik altijd buiten. In weer en wind en ik genoot daar ook echt van. Er waren geen tablets en kinderen in de basisschoolleeftijd hadden geen telefoon. Verveling leidde tot creativiteit en samen spelen.

Buiten de pixels in het Panbos

Juist in de herfst is er zoveel moois te zien en ontdekken in de natuur. De kleuren en het licht van dit seizoen zijn prettig voor het oog. Kinderen zullen hier niet alleen heel veel positiviteit uithalen, hun ogen worden er ook blij van. Afgelopen zondag gingen wij op ontdekking naar het Panbos, wat ons betreft een van de mooiste plekken op de Utrechtse Heuvelrug!

Met het kinderboek van Pearle in de aanslag — geschreven door Marco Kunst en geïllustreerd door Anne Roos Kleiss — kropen de kids door holletjes, luisterden ze met hun ogen dicht naar geluiden in de natuur en verwonderden ze zich over alle bijzondere kleuren en herfstvondsten die er voor het oprapen lagen. Het boek staat vol leuke opdrachten waardoor kinderen leren anders en beter naar de wereld om zich heen te kijken. Het is geschreven om ouders en kinderen te stimuleren meer naar buiten te gaan en op die manier ‘vierkante ogen’ te voorkomen. Met een tas vol schatten en happy eyes door een middag ‘Buiten de Pixels’, gingen we huiswaarts!

Twee uur zonlicht per dag

Onze kinderen mogen iedere dag even op de tablet. Juist ook omdat ze meestal kiezen voor leerzame spelletjes, het zingen van liedjes of het maken van leuke video’s die ze zelf editen. Ik heb daar geen moeite mee en het geeft mij ruimte om op die momenten wat voor mijzelf of in de huishouding te doen. Win-win situatie dus! Maar ik ben mij wel bewust van het gemak en het ‘gevaar’ van het gebruik. Het zorgt niet alleen voor lichamelijke inactiviteit, ook is langdurig gebruik ongezond voor de ogen.

Kinderen hebben dagelijks zonlicht nodig, niet alleen voor de aanmaak van vitamine D, ook de ogen worden hier blij van. Het advies is om kinderen dagelijks twee uur op daglicht te trakteren. Nu spelen de meeste kinderen op school een half uur tot een uur buiten, maar je doet er als ouder goed aan er zelf ook nog op uit te gaan met je kind. Het kan bijziendheid of zelfs blindheid op latere leeftijd afremmen.

Mocht je ook op ontdekking willen in de natuur met dit leuke boekje, loop dan zeker even langs een vestiging van Pearle, je kunt het daar gratis afhalen.

-Artikel tot stand gekomen in samenwerking met Pearle-