Zojuist vanuit school een persbericht gekregen “de openbare basisscholen in Utrecht vieren vanaf dit jaar Sinterklaas zonder Zwarte Piet” Wat?? Geen Zwarte Piet meer op de school van mijn meisje? Sinterklaas zonder al die vrolijke, kleurrijke en gezellige grapjassen er om heen?

Ik heb mij altijd afzijdig gehouden van de hele discussie maar blijkbaar zijn we er in Nederland steeds meer aan toe om afscheid te nemen van het feest zoals wij dat vroeger kenden en waar wij groot mee geworden zijn. De Zwarte Piet blijft een punt van discussie waar het gaat over racisme en ook de groen, gele of alle kleuren van de regenboog Pieten hebben dit niet kunnen voorkomen. Het is jammer, heel jammer want wat is nou Sinterklaas zonder Piet? Dat is als Bassie zonder Adriaan, Suske zonder Wiske of Jip zonder Janneke. Maar ok, het is blijkbaar de enige manier om bepaalde groepen tevreden te stellen en de discussie een halt toe te roepen.

Wie zoet is krijgt lekkers

Wat ik zelf wel heel lastig lastig vind aan de hele Sinterklaas traditie is het liegen. Ik voed mijn kinderen op met normen en waarden en 1 van de belangrijke peilers in onze opvoeding is dat er niet gelogen mag worden. Ik heb geen idee hoe mijn ouders dat vroeger deden maar ik vind het elk jaar weer lastig. Niet zolang ze nog baby of peuter zijn en vol verwondering naar de hele poppenkast kijken maar met de kleuter leeftijd komen de vragen die duidelijk aangegeven dat het geloof van mijn meisje in de Sint en Piet ook af en toe wankelt. En wat hebben wij vroeger niet geleerd en wat leren wij nu als ouders wel: liegen, volharden in liegen totdat ze de leeftijd hebben om niet meer te geloven. En dat is in de meeste gezinnen pas met 7 of 8 jaar. Begrijp mij niet verkeerd hoor, ik heb ontzettend veel lol in het kopen en verstoppen van cadeaus, maken van gedichten en het mee dansen en gek doen met de Pieten die onze woonkamer bestormen maar mijn kindjes voor de gek houden dat blijf ik lastig vinden. Het feit dat er nu op school ook nog een nieuwe vorm van de Sinterklaas viering gaat komen maakt het allemaal niet makkelijker. Wat moet ik aan mijn meisje vertellen: dat de boot met Pieten vastgelopen is op een rots, gezonken, de Pieten een winterslaap houden in het altijd warme Spanje, de Pieten huisarrest hebben, de Pieten plots zeeziek zijn geworden of de nieuwe lichting Pieten hun Pietendiploma niet hebben gehaald. Tuurlijk, ik kan van alles verzinnen om het aan mijn meisje uit te leggen en ik weet bijna zeker dat ze er ook nu weer met open ogen intrapt. Dat komt natuurlijk omdat kinderen het in de serieuze grote mensen wereld ook af en toe nodig hebben om in een sprookje te geloven en dus staan ze er voor open. Maar wat mij betreft komt Sinterklaas dit jaar met een hele grote Olifant het schoolplein op en blaast hij het sprookje uit!

Sinterklaas, hoe ervaren jullie het om jullie kindjes erin te laten geloven en tot welke leeftijd geloofden jullie kindjes?