Het leven van een brugklasser

Inmiddels zit onze oudste alweer een paar maanden op het voortgezet onderwijs. Er is een heel nieuw tijdperk aangebroken: het leven van een brugklasser. En ik moet zeggen dat we dat in alle opzichten goed kunnen merken. 

Vond ik de overgang van groep 6 naar groep 7 en later groep 8 al groot, als brugklasser verandert de wereld in een nog hoger tempo.

Jongere versie van mij

En probeer dat maar eens bij te benen als moeder. Zo hebben we het aanschaffen van een mobiele telefoon – ze wilde een Apple Iphone – heel bewust gedaan. We hebben zorgvuldig afgewogen of ze er al aan toe was en zijn niet over een nacht ijs gegaan. Met name ook omdat we wisten dat als je eenmaal een telefoon hebt er nooit meer een tijd zonder zal zijn. De dag dat onze 11 jarige haar eerste smartphone kreeg voelt eeuwen geleden en toch is ze nu nog maar twaalf en een half jaar.

Hysterisch herkenbaar vind ik het hoe onze dochter zich ontwikkelt. Ze lijkt in alles op de jongere versie van haar moeder. Ik genoot als brugklasser ook enorm van alle sociale contacten. Wilde ook overal bij zijn en ook ik was ijverig met mijn schoolwerk. Ik vond het allemaal reuze interessant en was benieuwd naar wat de wereld mij te bieden had. Er kwamen nieuwe mensen, prikkels en ervaringen op mijn pad. Precies zo als ik dat eerste jaar van de middelbare school heb beleefd, zo staat onze lieve dochter er nu ook in. Wat dat betreft hoeven we alleen maar te hopen dat ze een sociaal, gelukkig en een onbezorgd meisje blijft. Daar zijn we echt mee gezegend, dat beseffen we ons in deze tijd nog meer.

Een tikkeltje too much

Echter wat ik soms wennen vind aan het puberleven, zijn de nieuwe wensen die kinderen krijgen. Zo is geregeld iets – wat eerst uit de mode of kinderachtig was – ineens weer hartstikke hip. En ook moet er mascara komen, staat de dame ’s ochtends een half uur voor de spiegel en is de eigen agenda leidend. Ze probeert zich vooral te schikken in die van ons lijkt het soms. Heel begrijpelijk natuurlijk. Echt, ik ben ook jong geweest en ik geniet enorm van hoe ze het allemaal doet. De meeste dingen kan ik goed begrijpen, maar waar we elkaar niet in gaan vinden is de terugkerende vraag naar een nieuwe telefoon. Het liefst wil ze de iPhone 13 maar gelukkig snapt ze dat dat net een tikkeltje too much is voor een dame van 12 jaar. ; )

Meer tijd dan voorheen

Geregeld moeten we horen dat haar toestel – een iPhone 6S – niet meer zulke scherpe foto’s maakt, dat het geluid slechter wordt en dat de accu binnen no-time leeg is. ‘Ja duh; ik denk dat we jouw schermtijd niet meer hoeven te checken toch?’ We kunnen beter instellen dat je telefoon aangeeft hoeveel uur je van de dag er niet op zit. Telefoons voor pubers: ze zijn van levensbelang.

Waren we in groep 8 nog heel strikt met schermtijd, bewust omgaan met TikTok en social media, tegenwoordig is haar smartphone echt een deel van haar wereld. Dat deel dat ze zelf aan het ontdekken is. We vertrouwen haar en weten dat ze goed met het gebruik ervan en social media kan omgaan maar we vinden het soms wennen dat ze er nu meer tijd op doorbrengt dan voorheen. Tijdens het huiswerk maken gaat Spotify of klassieke muziek op, worden er appjes en Snapchats verstuurd om het schoolwerk te overleggen – right ; ) – en ’s avonds is het ‘nog even lekker ontspannen’ met het scherm.

Het leven gaat gewoon door

Omdat ze er nu meer gebruik van maakt snap ik haar wens voor een nieuwere versie wel. Ze heeft haar oog laten vallen op de iPhone 11. Wat dat betreft heeft ze geen geluk met haar ouders. Ik hecht zelf weinig waarde aan een telefoon. Zolang er een goede camera op zit en hij goed functioneert, ben ik al snel tevreden. Ik heb dan ook voor Sim Only gekozen omdat ik niet steeds een nieuwe telefoon hoef. En tevens ben ik Android fan dus een nieuwe Apple iPhone valt er via mij niet te winnen.

Haar vader heeft twee jaar geleden zijn smartphone de deur uitgedaan omdat hij wilde ervaren hoe een social-detox zou uitpakken. Jammer genoeg voor ons meisje bevalt hem dit zo goed dat hij het nog altijd met een oude Nokia belt. De nieuwere iPhone moet dus maar als refurbished op haar verjaardagslijstje of ze heeft een mooi nieuw doel om voor te sparen. Daarnaast vind ik – gezien wij volwassenen de verslavende werking van een smartphone kennen – het ook prettig dat ze het voorbeeld heeft van haar vader. Dat ze ziet dat het leven toch echt gewoon doorgaat zonder smartphone.  ; )  Wie had dat gedacht!

Benieuwd welke smartphone jullie kind heeft en hoe jullie omgaan met wensen voor een nieuwere versie? Laat het weten in de comments …

 

-Artikel tot stand gekomen via een samenwerking-