Vorig jaar keek ik raar op toen ik constateerde dat mijn meisje iets aparts deed met haar ogen. Het viel mij op dat ze geregeld met haar ogen rolde van links naar rechts.
De eerste keer dacht ik nog: ‘Hé wat apart, ze zal wel last hebben van droge ogen’. Maar al snel bleek dat ze dit met enige regelmaat deed. Ik maakte me een beetje zorgen. Ik was bang dat er lichamelijk iets met haar aan de hand was, iets wat erger zou kunnen worden zonder dat we er controle over hadden. Ook dacht ik soms dat ze het met opzet deed, om aandacht te trekken op momenten dat ze deze te weinig kreeg. De eerste keer dat deze oogbewegingen mij opvielen was vorig jaar direct na de start van het nieuwe schooljaar. Na een tijdje verdween het ook weer zo snel als dat het gekomen was maar eind van datzelfde jaar — de periode met sinterklaasspanning — was het er weer even.
Onze dame lijkt een zelfverzekerd meisje maar dat is ze niet altijd. Ze durft wel veel en gaat dingen ook niet uit de weg, maar dealt naderhand dan met de spanning die het haar soms geeft wanneer ze nieuwe dingen ontdekt en aangaat. Zo is het ook rond de sinterklaastijd. Hoe leuk het allemaal ook is, al die maanden wachten tot die beste man zijn sloep het land binnenvaart vraagt veel van een kind.
Een nieuwe school
Dit jaar is ze begonnen op een nieuwe school. Dit was de keuze van ons ouders en had niets met haar prestaties of niveau te maken. Wij hebben zelf vooraf best wat spanning gehad want het is nogal wat om na vier jaar onderwijs naar een andere school te gaan en je vriendinnetjes te moeten missen. Weg uit die vertrouwde omgeving waar je het de meeste tijd naar je zin had. Gelukkig begreep ze onze keuze en keek ze ook uit naar de nieuwe school. Vanaf dag één zit ze goed in haar vel, maakt nieuwe vriendinnen en gaat met plezier naar haar nieuwe school.
Maar uiteraard zijn er ook struggles, dat kan bijna niet anders op een school waar met een andere lesmethodiek onderwijs wordt gegeven. Dat ze het nog niet allemaal begrijpt maakt haar soms onzeker en geeft haar spanning. Dit merken we niet direct aan haar humeur of gedrag maar indirect wel: ze heeft de eerste twee weken weer een kleine tic gehad. Daaruit konden we opmaken dat ze ergens mee zit en in gesprek bleek dat onzekerheid over haar prestaties te zijn. We helpen haar, motiveren haar en geven haar complimentjes waardoor ze hopelijk wat meer zelfvertrouwen krijgt en leert dat goed goed genoeg is. Voor ons is het allerbelangrijkst dat ze lekker in haar vel zit en op sociaal-emotioneel gebied meekomt op school. De rest komt ook zeker goed, ze is pienter genoeg om de nieuwe methodiek onder de knie te krijgen.
Wat is een tic precies
Wat betreft de mogelijke tic die ze had, zijn we inmiddels beter geïnformeerd dan vorig jaar. Toen zei ik vaak nog: “Hou daar eens mee op!” Nu weet ik dat zo’n opmerking averechts werkt. Een tic wordt gestuurd vanuit de hersenen en niet vanuit de wil. Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij vorig jaar in die weken wel eens irriteerde aan die bewegingen maar inmiddels weet ik beter en probeer ik het te negeren of praat ik er naderhand rustig over met haar en vraag of ze het zelf gewaar is. Tics ontstaan in de hersenen en daardoor kan iemand er niets aan doen. Bij spanning en of vermoeidheid kunnen deze tics zich voordoen of sterker worden. Voldoende rust en de spanning zoveel mogelijk wegnemen — indien dat mogelijk is — kan de tic verhelpen. De tic van onze dame is inmiddels na drie weken alweer vertrokken, blijkbaar heeft ze het af en toe nodig om dingen te kunnen verwerken.
Lees ook: Hetzelfde zoals jij maar toch heel anders
Een tic komt heel vaak voor; tussen de 12% en 15% van alle kinderen in de leeftijd van 4 tot 15 heeft last van een tic. Deze is dan meestal maximaal een paar maanden tot een jaar aanwezig en kan variëren in soort. Zo zijn er bewegingstics zoals knipperen met de ogen, trekken met de mond, hoofdschudden maar ook bijvoorbeeld sprongetjes maken. Ten tweede kennen we de vocale tics zoals het kuchen of keel schrapen. De derde soort zijn de cognitieve tics waarbij ideeën of beelden steeds terugkeren. De laatste soort tic komt minder vaak voor dan de eerste twee genoemde.
Wanneer spreken we van een tic-stoornis
We spreken van een stoornis als de tic langer dan een jaar aanhoudt. Het kunnen zowel vocale als motorische tics zijn en ook kunnen er van beiden varianten meerdere tics tegelijk voorkomen. Wanneer je kind twee of meer motorische tics heeft en minimaal 1 vocale tic die langer dan een jaar duren, dan spreekt men van Gilles de la Tourette. Een diagnose waar veel ouders van zullen schrikken vanwege de associatie met schelden. Onterecht, want deze vorm komt maar heel zelden voor.
Wanneer de omgeving een beetje begrip toont dan gaat de tic vanzelf over en is er dus geen ingrijpen nodig. Tics ontstaan in de hersenen, je kind kan er niets aan doen en heeft er dus ook geen controle over. Het uitoefenen van druk om de tic onder controle te krijgen zal in de meeste gevallen het probleem verergeren.
Heeft jouw kind wel eens een tic gehad? We zijn benieuwd naar wat jouw eerste reactie was? Laat het weten in de comments …
Comments
Diana
16/03/2023
Mijn dochter van 7 heeft het nu weer. In groep 1 had ze het ook. En nu weer in groep 3 omdat de druk wat hoger ligt. De juf ziet de tics niet. Maar roept mij vaak op het matje dat haar concentratie zo laag is, en dat het maar niet opschiet. Ik moet met haar huiswerk doen. Meer lezen. Want ze leest zo langzaam. En maakt haar werkjes langzaam. Maar thuis komen juist die tics het meeste voor ja een schooldag. Lezen lukt dan niet meer. Ik krijg het idee dat de juf geen geduld heeft. En dit geeft weer spanning aan mijn dochter. De tics heeft ze niet altijd. Ik merk als ze spanning heeft, of onder druk moet presteren dat de tics weer komen. Haar ogen draaien naar rechts. Haar mondhoek trekt naar rechts. Soms een schok in haar borstkas. Knipperen met haar ogen. Neusje omhoog trekken. Dit wisselt zich soms af. En bij meer spanning kan ze dit alles tegelijk doen. Toen ze vier was gingen we naar een neuroloog. En toen plots waren ze weg en bleven ze een tijdje weg. Nu zijn enkels tics of nieuwe tics sinds groep 3 weer terug of er bij gekomen. Weet iemand hier iets over? Of is er bekend mee? dianarademakers@hotmail.com
M.Kasap
15/11/2022
Mijn dochter van 6 jaar heeft diverse ticjes. Ogen knipperen en af en toe geluiden maken heeft ze al een jaar. Maand of 1-2 weggeweest, maar daarna weer begonnen met knipperen van haar ogen. Sinds een week heeft ze ook motorische tics zoals met zijn heupen rare bewegingen maken. Motorische ticjes heeft ze sinds een week of 2. Ik ben erg bang. Ik kan niet meer slapen.
Het gaat zo slecht met mij ik ga mij ziekmelden op werk denk ik.
Zij is mijn enige kind.
Heleen Swart
5/07/2019
mijn zoon heeft nog steeds hoofdschudden
Merel
11/09/2017
Ik had het ooit. Uiteindelijk zette ik de knop om en kwam ik er vanaf, maar weet dat het heel apart was om te hebben. Je hebt ook geen controle over wat je doet, het ‘moet’ zeg maar.
Ellen de Wit
9/09/2017
Jeetje, gek hè, het menselijk lichaam! Gelukkig kunnen tics weer verdwijnen 🙂
Judith
9/09/2017
Als mijn meisje nerveus is krijgt ze een soort van kleine bloeduitstortingkjes boven haar mond, alsof ze is geslagen. Ze doet dan zonder dat ze weet dat er weer uitslag is al automatisch haar hand voor haar mond. Zo hebben ze allemaal wel iets
Sofie
9/09/2017
Oh wat vervelend! Ik heb zelf een tic gehad en dat was ook toen ik veel stress had met school enzo. Ik had dit best een lange tijd en voor mijn ouders en zus begon dit erg vervelend te worden. Eerst zeiden zij ook dat ik moest stoppen, maar daarna moesten ze het maar negeren. Volgens mij is het na dat schooljaar pas over gegaan.
Lien
9/09/2017
Ik had vroeger als kind zelf ook een tic. Heel vervelend maar ik kwam er zelf weer van af uiteindelijk 🙂
nicole orriens
9/09/2017
Ja, mijn middelste zoon heeft het een tijdje gehad. Inderdaad ook in een periode van veel spanning. Het is een goed signaal dat er wat aan de hand kan zijn vind ik.
Maargy
9/09/2017
Gelukkig is dit ticje weer net zo gauw verdwenen als dat hij is verschenen!
Lonneke
8/09/2017
Leuk artikel, lijkt wel op de mijnus van vorige week..
Lonneke
8/09/2017
James heeft het nu ongeveer een maand gedaan en is nu gestopt. Ik merk dat het terug komt als hij vermoeid is. Wij hebben het allemaal compleet genegeerd en moesten er pas wat van zeggen als hij hetgeen wat hij aanraakt (zijn oren) kapot zou ‘ticcen’.
Cat
7/09/2017
Opvallend! Onze zoon had in de vakantie ineens ’n tic, dat ie ’n schudbeweging met z’n hoofd moest maken. Ik reageerde ook met “hou ’s op!”, tot grote ergernis van mijn vriend (want ohjee, wist ik wel wat ’t was e.d.). Hij zat in die tijd best heel veel op z’n ipad / iphone of DS. Heb ‘m gezegd dat hij meer buiten moest gaan spelen. Want hoezeer ik het nut en de lol écht wel van die apparaten inzie, hij moet van mij, en ook op advies van de oogarts, als ’t gewoon lekker weer is, naar buiten! En volgens mij heeft hém dat wel geholpen. Ik heb ’t ‘m al ’n tijd niet meer zien doen.
Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat dit de enige oplossing is hoor, het zal wellicht bij ieder kind verschillend zijn.
Arzu
7/09/2017
Mijn zoontje(4) heeft sinds we terug zijn valantie de tic om zijn ogen dicht te knijpen. Dit was de eerste keer dat we (met de auto) op vakantie zijn gegaan. Best lang weg geweest. Ik heb her en der gevraagd wat ik moet doen. Eerst dacht ik hij krijgt niet genoeg rust. Niet goed slapen en dergelijke. Daarbij is ook nog gekomen dat hij niet meer zo ineens alleen durft te slapen. Ook niet alleen beneden zijn of alleen boven zijn in huis ook overdag. Hij zag erg op tegen zijn school want ik jas gezegd dat hij een andere juf kreeg. Die wou hij niet. Al met al hoop en denk ik dat het de vakantie,spanning school is. Ik moest het negeren zeiden ze idd. We gaan het zien.
M.Kasap
15/11/2022
Hoi Arzu, hoe gaat het nu met uw kind?
Groeten Muhammed.
Meggie
6/09/2017
Mijn zoon heeft al enkele jaren last van allerlei tics. Dit begon met keelschrapen, daarna klakken met de tong en ondertussen knippert hij met zn ogen, opent en sluit zijn mond vaak, trekt zijn neus op, knikt met zn hoofd,… zelf lijkt hij het vaak niet te merken en voor ons is dat al een deel van hem geworden. Onze zoon is hooggevoelig en kan alle prikkels moeilijk filteren. Ik vind het vooral jammer voor hem maar anderzijds heeft het mij als mama zijnde ook rustiger gemaakt. Dat heeft mijn zoon ook echt deugd gedaan en sindsdien zijn de geluidstics al verdwenen.
Anne
6/09/2017
Mijn zoontje heeft er ook een paar gehad. Snuifjes en lip optrekken en soort van schrapen met zijn keel. Hij had het alleen als hij ontspannen tv keek. Op internet inderdaad gelezen dat negeren het beste was. Maar het werd steeds erger en ik werd er op den duur beetje gek van;) Toen heb ik besloten om het wel elke keer te zeggen, gewoon zijn naam zeggen en dan wist hij wat ik bedoelde. Want hij had het in het begin niet eens door dat hij het deed. Langzaam is er verbetering in gekomen en heeft er nu bijna geen last meer van. Wel denk ik, dat hij het ook uit in tics in spannendere periodes, pas dus op met wat ik zeg en laat het niet spannender klinken dan het is…
Selina
6/09/2017
Onze oudste heeft de tic om aan haar handen te ruiken! Heel irritant en in het begin zei ik er ook wat van. Maar ik las dat je het beter kon negeren wat ik dus ook doe. Mijn vriend “corrigeert” haar nog wel eens maar dit gebeurt volgens mij automatisch. ( dat is zijn tic dan weer hahahaha )
Ze heeft het al zeker een jaar maar niet iedere dag. Dus ik laat het voor wat het is.