Zoals jullie hebben kunnen lezen maakt mamaisthuis een mooie groei door waardoor ruimte is ontstaan om uit te breiden met nieuwe gastbloggers. Bloggers die op hun eigen en unieke manier schrijven en lezers weten te boeien.
De nieuwe gastbloggers zullen twee keer per maand een blogpost plaatsen op mamaisthuis over uiteenlopende onderwerpen. Hiermee hopen we een zo breed mogelijk publiek aan te trekken, te inspireren en natuurlijk blijvend enthousiasmeren voor ons mooie blog. Tevens zullen gastbloggers in de toekomst ook mooie producten reviewen en verslag doen van events. Vandaag stelt de tweede nieuwe gastblogger zich aan jullie voor en kun je alvast een eerste blog lezen!
Vrouw, partner, mama en werknemer
Even voorstellen:
Ik ben Isa, mama van Floris van bijna 6 maanden oud. Een nieuwsgierige ontdekker, gek op aandacht.,lief, stoer en ontzettend ondernemend. Elke dag met hem is een feestje! Bijna getrouwd met mijn grote liefde Erwin. Samen met onze heerlijke zoon wonen we in Vlissingen, aan die mooie Zeeuwse kust! Mijn achtergrond ligt eigenlijk in de Communicatie-wereld, maar momenteel werk ik als ouderenhulp. Hoe kom je er op hè?! Ik werk parttime omdat ik voor het grootste deel van de tijd mama wil kunnen zijn. Verder geniet ik van de kleine dingen, daar haal ik mijn geluk uit. Het moederschap is voor mij het grootste cadeau uit mijn leven. Op mamaisthuis neem ik jullie mee door mijn leven: als moeder, vrouw, vriendin, maar ook ‘gewoon’ als mezelf.
Tot snel, liefs Isa
Mijlpaal: Een half jaar mama!
Op 18 november is onze zoon een half jaar (!) oud. Maar hoe dan?! Ik heb geen idee. De kraamweek leek maar een dag te duren, de eerste maand voelde meer als een week en zo is het tegenwoordig eigenlijk met alles. Het lijkt wel alsof alles in de vijfde versnelling staat sinds hij er is … Gelukkig geldt dat ook voor het genieten!
Op 18 mei van dit jaar werd ik na een zwangerschap, welke bij vlagen op een olympische sport leek, rijkelijk beloond met een gezonde zoon. Het mooiste wat ik ooit had gezien! Na een prachtige bevalling door middel van een keizersnede – Ja, ook dat is bevallen, en kan heel mooi zijn, maar daar zal ik later nog weleens op ingaan 😉 – mocht ik hem in mijn armen sluiten. Nou had ik mij er toch echt op ingesteld dat ik als eerste heel hard zou gaan huilen. Want dat schijnt zo te ‘horen’, had ‘vriendin met kind’ mij verteld. Maar ik voelde alleen maar verbazing, want jeetje, wat was (en is!) hij mooi. Pas na een minuut of tien gingen de sluizen open, en gelijk ook maar niet meer dicht.
Hij doet het: verbazing alom
De eerste paar dagen verbleven wij in het Moeder & Kindcentrum, waar ik mij maar bleef verbazen over dat minimensje van ons. Natuurlijk hadden we tijdens de twintigwekenecho al mogen zien dat alles erop en eraan zit, maar toch bleef ik hem elke keer verwonderd bekijken. De eerste weken, welke al veel te snel maanden werden, bleef die verbazing bij mij. Nu blaak ik van nature niet van het zelfvertrouwen, maar hè: dit had ik toch maar mooi even gedaan. Natuurlijk niet alleen. En met dat besef, maakte mijn verbazing plaats voor trots en waardering. Trots op mijn man, dit was immers ook zijn meesterwerk. En wat doet hij dat goed, papa zijn!
Het afgelopen half jaar vond ik zo nu en dan behoorlijk overweldigend, bij vlagen heel vermoeiend, onzeker, maar vooral helemaal prachtig. Zoonlief is rond en gezond en dat geeft mij een enorme boost: het gaat allemaal goed! Had ik dit ooit verwacht: nee. Ik vind het daarom ook een prachtig cadeau, om mama te mogen zijn. En dat al een half jaar lang, wat een mijlpaal!
Ik hoop dat het volgende half jaar natuurlijk net zo positief en bijzonder mag zijn als deze eerste maanden. Van mij mag het allemaal wel wat minder snel, want wat blijken al die clichés ineens allemaal waar … Over een half jaar is mijn baby een dreumes. Oeps. Maar aangezien er geen pauze-knopjes bestaan, zit er niks anders op dan volle bak te genieten van alles wat nog komen gaat. En nee, dat is zeker geen straf!
Tot de volgende keer, liefs Isa
Geef een reactie