Lauren overleed acht weken na haar geboorte aan kinkhoest

Twee jaar geleden werd ze geboren na een zwangerschap van ruim 39 weken, Lauren, volmaakt en kerngezond. Na een zware bevalling was het geluk compleet. Naast een mooie zoon bestond het gezin van Willemien en haar man nu ook uit een prachtige dochter.

Opname in het ziekenhuis

Ze genoten enorm van Lauren en maakten zich in eerste instantie niet te veel zorgen toen ze verkouden werd. Het was tenslotte winter en er heersten een aantal virussen in het land. Omdat Lauren nog maar heel klein en kwetsbaar was hielden zij en de huisarts het goed in de gaten. “Toen ons meisje slechter ging drinken — ze had op dat moment nog steeds geen koorts — hebben wij onze huisarts nogmaals geraadpleegd voor advies. Die wilde haar meteen nakijken en besloot toen dat het beter was om direct door te gaan naar het ziekenhuis. Daar werd het vermoeden uitgesproken dat Lauren het RS virus had en werd er meteen een bed voor haar klaargemaakt op de kinderafdeling.”

“We konden niet bevatten wat ons overkwam. Zo zaten we het ene moment nog midden in het feestgebeuren rondom haar komst en het kraambezoek en nu begaven we ons te midden van allerlei medisch personeel in witte jassen. Een slechte film onttrok zich aan ons waarvan we op dat moment nog niet wisten hoeveel slechter het zou aflopen.”

Kinkhoest, een kwestie van leven of dood

Lauren kreeg het op een gegeven moment dusdanig benauwd dat ze met spoed geopereerd werd. Een klein meisje van nog maar vier weekjes oud, overgebracht naar de kinder intensive care waar haar ouders nog meer vreselijk nieuws te wachten stond. “De arts in het UMCG vertelde ons dat ons meisje geen RS virus had maar kinkhoest. Tijdens het gesprek dat we hadden met de arts werd ons meteen duidelijk dat deze diagnose heel ernstig was. De arts maakte het niet mooier dan het was. Lauren was heel erg ziek, het was een kwestie van leven of dood.”

Willemien en haar gezin waren in een nachtmerrie beland. Negen maanden lang genoot ze van de kleine meid in haar buik en ook de korte periode na de bevalling leek er niet veel aan de hand. Ineens was alles anders; hun kleine meisje vocht voor haar leven. Vier weken lang leverde ze een oneerlijke strijd tegen kinkhoest, die met zo’n klein en kwetsbaar lijfje bijna niet te winnen viel. De kans op overleven was slechts 2%.

Verblijf in het Ronald McDonald Huis

“Gelukkig konden we tijdens Laurens opname in een van de Ronald McDonald Huizen terecht. Het verblijf in het RMC huis heeft ons ontzettend veel rust gegeven tijdens deze enorme achtbaan van emoties. We hadden een fijne kamer, konden er met andere ouders praten, onze vrienden en familie ontmoeten en het alledaagse leven enigszins door laten gaan. Zoals de was draaien, samen eten, een spelletje spelen en proberen tussen de ziekenhuisbezoeken door rust te pakken. Ook voor onze zoon — toen 3 jaar — was dit een fijne plek om te zijn. Hij kon er met andere kindjes spelen en ons bezoeken wanneer we niet in het ziekenhuis hoefden te zijn. De periode in het Ronald McDonald Huis is voor ons van onschatbare waarde geweest.”

Het geloof en de liefde voor het gezin

Vanaf het telefoontje met het nieuws dat het bloedonderzoek uitwees dat Laurens witte bloedcellen extreem verhoogd waren, volgde slecht nieuws elkaar op. Lauren moest acuut aan een bloedtransfusie aangezien deze waardes ernstige complicaties konden geven. Ondanks dat de situatie levensbedreigend was, bleven Willemien en haar man hoop houden. “We zijn gelovig en geloven dat we haar hebben gekregen om voor te zorgen. Dat was onze taak en dat zouden we zo goed mogelijk doen. Wat de uitkomst ook zou zijn. Ook al beleefden wij deze periode allebei anders, we voelden ons erg betrokken bij haar en elkaar.”

“Alle emoties kwamen voorbij: boosheid, verslagenheid, hoop, verdriet. Dat ons meisje moest strijden tegen kinkhoest was zo moeilijk te bevatten. Maar wanneer onze kleine jongen bij ons was, zorgden we er altijd voor dat we de tijd voor hem namen. We aten met elkaar, knuffelden veel en speelden samen. Ook gingen we samen bij Lauren op bezoek. Het was verdrietig voor ons zoontje om haar zo te zien maar ergens ook oké. Doordat hij deze periode er ook bij is geweest, heeft hij herinneringen aan haar en praat hij vaak over zijn zusje.”

Voetafdrukjes op haar grafmonumentje

Op 2 maart 2016 is Lauren overleden aan de gevolgen van kinkhoest in de armen van haar ouders. Ze werd slechts 8 weken oud. “Na haar operatie — ze lang aan de hart-longmachine waardoor haar borstkas open was — hebben we haar samen als ouders gewassen en aangekleed. Ook zijn er hand- en voetafdrukjes gemaakt. De voetjes hebben een plekje gekregen in de deksel van het kistje en op haar grafmonumentje. Lauren is thuis opgebaard en een kleine week later hebben we haar begraven. Mijn zwager heeft haar kistje gemaakt en alle familieleden hadden een kleine of grote rol tijdens de dienst en begrafenis. Zo deden we het met elkaar en dat was goed. Door het samen te doen konden we het verdriet delen.”

Een broertje thuis en een zusje in de hemel

Lauren hoort er helemaal bij. Binnen het gezin en de familie wordt er nog vaak over haar gepraat. Ze gaan regelmatig naar haar grafje en toen haar broertje geboren werd, stond ook Laurens naam op de geboortekaart. “Onze oudste zoon vertelt altijd heel trots dat hij een broertje én een zusje heeft. Een zusje in de hemel en een broertje gewoon bij hem thuis. Kinderen zijn een voorbeeld van hoe we met verdriet kunnen omgaan. De werkelijkheid is hard maar omlijst met liefde en trots. Het verdriet mag er zijn, daar praten we over. De kracht zit in het samen doen en aangaan. Dat troost enorm.”

Webshop ter nagedachtenis aan Lauren

“Lauren is onze dochter en we zijn zo ontzettend trots op haar. Wat een vechtertje was het. Een heerlijk meisje, vol temperament. Hoe klein ook! Lauren heeft onze wereld mooier gemaakt … liever. Iets van deze liefde willen we doorgeven aan anderen. Liefs van Lauren — een webshop in natuurlijk en duurzaam speelgoed en woonaccessoires — is ontstaan vanuit deze drive. Daarnaast wilden wij ook wat terug doen voor Stichting Liva die ons zowel praktisch, financieel maar ook mentaal gesteund heeft tijdens deze periode. Dit is voor ons van onschatbare waarde geweest.”

Lauren heeft het leven mooier gemaakt

Willemien gelooft in de kracht van delen. “Liefde vermenigvuldigd zich als je het deelt. Hoe verdrietig dit verhaal ook eindigt, Lauren heeft ons leven oprecht mooier gemaakt. We zijn als stel dichter naar elkaar toegegroeid en er zijn mooie nieuwe vriendschappen ontstaan. Tevens heb ik een kracht en drive in mijzelf ontdekt die ik niet kende en ons geloof heeft zich verdiept. Helaas is het niet alleen maar positief met ons gegaan daarna. Tijdens de zwangerschap van onze jongste zoon kwam ik in een depressie terecht. Het was te heftig en te confronterend. Een moeilijke periode. Gelukkig ben ik hier met goede hulp en medicatie uitgekomen. Maar deze hele periode heb ik veel zwaarder gevonden dan de hele periode met Lauren.