Wanneer is het tijd om afscheid te nemen van de fopspeen?

Al  een tijdje ben ik bezig met de vraag; wanneer is het tijd voor onze dreumes om afscheid te nemen van zijn speen? Onze meid was 2,5 jaar en het afscheid nemen viel achteraf reuze mee, met welke leeftijd gaan we Jip ontkoppelen?

Jip heeft vlak na zijn geboorte zijn 1e speentje gekregen. Ik ben absoluut niet tegen de speen, ook bij Bloem was ik dat niet. Hoewel Bloem vreselijk moeite had met de borstvoeding heb ik nooit het idee gehad dat dat kwam door tepel-speen verwarring.  Ze was klein, te vroeg geboren en tja mama’s speentjes waren toen gewoon te groot voor zo’n klein mondje. Ik heb haar na de geboorte al snel een speen gegeven omdat ik zag dat ze wel zuigbehoefte had en er heerlijk mee in slaap kon vallen. Ze was een makkelijke baby, sliep snel door en was ook overdag tevreden. Wel kreeg zij overdag vaker haar speen dan Jip nu. Eigenlijk moet ik bekennen dat ik bij Jip iets minder makkelijk de speen gaf toen hij heel klein was, ik wilde niet dat hij er heel erg van afhankelijk werd want hoewel Bloem goed afscheid kon nemen weet ik niet of Jip dat ook zo makkelijk kan.

Als we het hebben over hechting dan is er eigenlijk maar 1 ding in het leven van Jip waar hij vreselijk aan gehecht is en dat is zijn ‘Nijn’, het Happy Horse konijn waar hij al vanaf de geboorte mee slaapt. Bloem heeft deze ook altijd gehad in een roze variant en Jip heeft de bruine. Mijn god wat gaat zo’n knuffel naar je kind ruiken; snot, kwijl, eten, alles wordt gedeeld met Nijn! Heel vaak krijg ik van Jip een uitnodiging om ook even lekker te knuffelen met zijn konijn of krijg ik een pootje aangereikt die ik even onder mijn neus moet vegen en dan maakt hij een gebaar dat mama even diep moet inhaleren. “Die geur moet vooral over de longen genomen worden”, lijkt Jip te zeggen. De liefde voor zijn knuffel is velen malen intenser en sterker dan de liefde voor zijn speen. Dus ik vraag mij de laatste tijd vaak af wanneer het geschikte moment is om te stoppen? Wat betekent de speen nog voor onze kleine vent en kunnen we op dit moment al consequent zijn tijdens een poging om te stoppen?

Jip heeft eigenlijk vanaf dat hij een paar maanden was de speen alleen tijdens momenten dat hij heel moe is, pijn heeft  of als hij gaat slapen. Gelukkig heeft hij vanaf dat hij heel klein was een vast ritme en vaart hij daar wel bij. De 3 r’en zijn bij ons best heilig en mede daardoor zijn dingen voor ons maar ook zeker voor de kinderen wat beter te voorspellen. Zodoende weet ik ook wanneer het tijd voor Jip is om even te tutten. Als Jip uit bed komt eet hij een boterhammetje en wordt de speen opgeborgen. Dat is ook geen probleem, als hij even wat eet is hij het daarna ook echt vergeten en gaat hij verder in het ritme. Vlak voordat het middagslaapje aanbreekt zet ik hem altijd even in zijn wipper met Nijn en speen en daarna gaat hij heerlijk slapen. Wat ook een voordeel is is dat Jip niet wakker wordt als zijn speen tijdens het slapen uitvalt. Dat geeft voor ons maar zeker voor hem ook veel rust want zijn slaap wordt daardoor niet onderbroken. Bij Bloem was dit wel anders, als haar speen uitviel kon ze er zelfs in de nacht nog wel eens wakker door worden. Na het middagslaapje wordt speen weer opgeborgen en pas ’s avonds als hij gaat slapen dan krijgt hij hem weer.Er zitten voordelen aan het gebruik van de speen maar er zijn ook zeker nadelen. Bij Jip is het grootste voordeel misschien wel het rustig inslapen, ik zeg misschien omdat we eigenlijk nooit zonder proberen. En juist dat maakt dat ik vaak ook twijfel of ik niet meer naar de nadelen moet kijken. Als hij er toch niet echt aan gehecht is kan ik dan niet beter nu al stoppen? Maar aan de andere kant vind ik het ook weer zo lief als hij zo lekker rustig in slaap valt en hij ook echt even tot rust komt in zijn wipper voor de televisie. Hij is nog zo klein en hij moet al zoveel, zijn ontwikkeling gaat als een speer. En natuurlijk heeft hij met zijn 1,5 nog wel zuigbehoefte. Juist vanwege die behoefte heb ik ook nooit de overtuiging gehad om de fopspeen niet aan te bieden. Hij heeft 16 maanden bij mij gedronken dus het heeft ook niks in de weg gestaan maar ik besef mij wel dat hoe ouder hij wordt hoe moeilijker het stoppen zal gaan.

De belangrijkste nadelen van de speen vind ik dat het zorgt voor een slechte mondsluiting wat later kan zorgen voor spraakproblemen, nasaal praten. En je kindje heeft drie maal meer kans op een acute middenoor ontsteking.

Gisteren waren we de hele dag op pad naar familie, veel in de auto gezeten, geen ruimte om een middagslaapje te doen maar onze kleine vent is tot 8 uur ’s avonds alleen maar super lief geweest. Zelfs de hele terugreis in het donker heeft hij geen moment gehad dat hij onrustig was of om zijn speen leek te vragen. We hebben het tot het naar bed gaan kunnen uitstellen. En vandaag was er dus ook weer zo’n moment; ‘zullen we anders vanavond stoppen?’,  ‘zullen we het gewoon eens proberen? ‘ Uiteindelijk hebben we hem toch zijn speentje gegeven omdat wij zelf heel moe waren en we wel ook meteen heel consequent willen zijn. Stoppen met het speentje betekent ook alle speentjes de deur uit en met zijn allen vol goede moed de strijd aangaan. Het mislukken van het afleren ligt vaak aan het niet consequent zijn, het toch nog ergens een speentje hebben liggen die bij aanhoudend gehuil gegeven wordt.

Zoals ik al eerder zei was Bloem 2,5 jaar toen ze haar speentjes gedag zei. Op die leeftijd konden we samen met haar een idee verzinnen om dat zo goed mogelijk te doen. Bloem was toen al groot fan van K3 en we hadden verzonnen dat het wel heel stoer zou zijn als ze na het concert  ‘Eyo’  de speentjes aan Josje, Karen en Kristel zou geven. Ze was er vol van en super trots dat ze dit zou gaan doen. We hebben het er in aanloop naar het concert vaak over gehad en we gingen samen door het hele huis op zoek naar rondslingerende speentjes. Wat Bloem niet doorhad was dat ze zo ook meewerkte aan het ‘consequent zijn’ van haar ouders. Alle speentjes waren verzameld en na het concert werden deze aan de beveiliging gegeven die we opdracht gaven om ze later die avond even bij de kleedkamers van de dames te brengen. Omdat Bloem natuurlijk niet helemaal overtuigd was dat dat ook goed zou komen hebben we toen een brief uitgeprint en via de post bij onszelf laten bezorgen met daarin een dikke dankjewel van Josje en hoe stoer ze Bloem wel niet vond! De missie was geslaagd! Zonder al te veel gezeur hebben we de klus, mede door deze actie en geen speen meer aan te bieden, binnen een week met zijn allen geklaard. Omdat het bij Bloem eigenlijk heel makkelijk ging wil ik met Jip eigenlijk vóór zijn 2e jaar afscheid nemen van de speen. Alleen omdat hij nog te klein is voor een gesprek of uitleg over de speen is het voor hem denk ik de beste manier om Cold Turkey te doen.

Ik kan mij in elk geval niet voorstellen dat ik afnemer word van de fopspeen spray. Een tijdje geleden las ik het  artikel over de ‘Tuttistop’ ! De belgische uitvinder René Goldstein heeft een spray ontwikkeld waarmee zelfs de echte Diehard fan binnen 3 dagen van zijn speenbehoefte af is. De ‘Tuttistop’ is een spray waarin natuurlijke hopextracten zitten, die verantwoordelijk zijn voor de slechte, zeer bittere smaak.  Wat je eigenlijk doet is je kind pesten, hij vraagt om zijn speen, deze geef je,  alleen voorzien van een vreselijk vieze smaak. Hierdoor zal hij de speen gaan assocciëren met een vieze smaak in de mond en zal de behoefte afnemen.

Ik heb als kind altijd heel erg op mijn duim gezogen, ik kreeg toen van mijn moeder Byte-x op. Een middel met een vreselijke bittere smaak. Ik zoog gewoon rustig door de smaak heen, tuurlijk was het wel even heel vies maar de behoefte won het van de bittere smaak. Ik ben dus al lang blij dat mijn kindjes geen duim of vingertjes zuigen, want dan is het toch een stuk moeilijker het voorwerp/ het middel weghalen of verstoppen. Het tutten afleren met zo’n spray vind ik wel erg hard en een milde vorm van mishandeling. Ik denk dat het echt gewoon gaat om consequent zijn en in gedachten houden dat je vooral het beste voor je kind wilt hoe hard hij of zij ook krijst.  Uiteindelijk zal ieder kind zonder speen kunnen, de één iets sneller dan de ander.

Ik ben benieuwd hoe oud jullie kindjes waren toen ze afscheid namen van de speen en hadden jullie daar een speciale manier voor?