Op Facebook hebben we een besloten groep ‘Ouders van transgenders’. Daar zijn we er voor elkaar om elkaar te helpen, te ondersteunen, te begrijpen en daar heb je veelal aan een half woord genoeg.

De illusie wekken

Zo was er laatst een oproep van een moeder van een transdochter (eerst een zoon dus) die moeite had met het kiezen van de juiste zwemkleding. Een normale bikini of badpak was geen optie. Niet alleen vanwege een ‘bobbel daar beneden’, maar ook vanwege een te mannelijke uitziende borstkas waardoor twee van die driehoekjes — wat tegenwoordig doorgaat voor een bikinitop — simpelweg geen optie is. Het kind voelt zich daar niet happy in.

Gelukkig voor deze moeder stroomden de helpende reacties al snel binnen. Zoals een badpak met een rokje of een speciaal onderbroekje dat de bobbel verbergt. Of tips over padding die je kunt gebruiken om de illusie van borsten te wekken. Hoe je die het beste vast kan maken, zodat deze tijdens het zwemmen ook blijft zitten. Ik vind het mooi dat het er is. Dat je dit soort dingen ‘in de groep’ kunt gooien zonder daarna te moeten dealen met onnozele vragen of veroordelingen. Dat je er ook waardevolle antwoorden op krijgt waar je wat aan hebt.

transgender transitie zwemkleding

Het probleem van groeiende borstjes

Maar als ik er wat dieper over nadenk en de situatie écht laat landen van binnen, dan maakt het me ook verdrietig. Dat je dit überhaupt nodig hebt. Dat je hier daadwerkelijk over na moet denken. Dat jouw (soms nog maar nét) tiener zich over dergelijke dingen druk moet maken.

Bij ons gaat het dan net andersom qua geslacht. In de begintijd van de genderdysforie kon Nouri gewoon in een short en ontblootte borst zwemmen. Niemand die zag dat het een meisje was. Helaas was hij vroeg met de borstvorming en al snel moest er toch een bikinitop bij omdat de borstjes zichtbaar werden. In het begin accepteerde hij dat nog wel, maar naarmate het lichaam meer en meer veranderde, verergerde het onvermogen ermee te dealen. Het wakkerde het gevoel van een jongen te willen zijn alleen maar aan. Bovendien waren die groeiende borsten niet alleen een probleem voor hemzelf, maar ook voor derden. Iets waar ik eigenlijk nooit bij stil had gestaan … totdat er iets voorviel.

Om tijdens het verhaal niet verstrikt te raken in de verschillende namen en persoonlijke voornaamwoorden, gebruik ik de vrouwelijke vorm voor het komende stukje.

Noëlle, Lynn en ik waren bij een survivalrun in de buurt om mijn zus en haar zoon (12) aan te moedigen die daaraan meededen. Na afloop haalden we met zijn allen een ijsje bij het lokale recreatiewatertje en omdat het erg mooi weer was, ging het pootjebaden van de kids al snel een stap verder. Eerst kwam neef Kayden aangerend: “Mam, mag ik zwemmen?” En nog voor mijn zus bevestigend kon antwoorden, had hij zijn shirt al uit en dook met louter een short aan het water in.

Een stap voorbij mijn comfortzone

Kleutertje wilde ook, dus die trok haar jurkje uit en plonsde in alleen een onderbroekje het water in. Geen haan die er naar kraait. Onbestendig bleef Noëlle achter. Wat moest ze? Geen topje of badpak bij de hand. Ik keek eens om me heen. Er waren meer jongens. En sommigen daarvan hadden ook borstjes. Die hadden een stevige bouw weliswaar, maar dat heeft Noëlle ook en wie let daar nou eigenlijk op? “Trek je shirt maar gewoon uit hoor, niemand hier die weet dat jij een meisje bent en niemand hier die dat gaat zien”, besliste ik. Voor iedere vreemdeling zag ze er toch al uit als een jongen dus dat zou vast niet opvallen. En voor mij was het weer een stap voorbij mijn eigen comfortzone wat schroom betrof.

Een awkward situatie

Voor Noëlle blijkbaar ook, want ze was er niet zo zeker van. Toch schraapte ze na lang aarzelen de moed bijeen en trok haar shirt uit. Inmiddels was neef Kayden weer uit het water gekomen om te kijken waarom het zo lang duurde. Bij het zien van een half ontblootte Noëlle, bleef hij ineens stijf aan de grond genageld en wendde zijn blik af. Oh lieve help! Blote tieten! Een behoorlijk taboe voor deze leeftijdscategorie. Tot een bepaalde leeftijd maakt het niet uit dat je elkaar in je blootje ziet, maar nu was de situatie hoogst ongemakkelijk. Mede ook omdat de transitie van Noëlle toen net aan het begin stond en neef Kayden nog niet volledig op de hoogte was. Maar ook al was hij dat wél, dan is dit alsnog behoorlijk awkward.

Keerpunt in het leven van onze pubers

Mijn zus en ik keken elkaar verschrikt aan. We zagen de situatie voor onze ogen ontvouwen en realiseerden ons direct dat dit een keerpunt was in het leven van onze pubers. Zij bedacht zich dat het hoog tijd werd om Kayden het een en ander uit te leggen over Noëlle en ik werd me acuut bewust dat transgender zijn niet alleen voor ons ongemakkelijk kan zijn. Toch loste de situatie zichzelf weer op. Neef Kayden bood Noëlle heel liefdevol zijn zojuist met bloed, zweet en modder verdiende survival shirt aan. “Trek die maar aan, die mag wel nat worden.” Ik vond het zo’n lief gebaar! Met een tikkeltje eigenbelang weliswaar, maar toch. Het probleem was opgelost: Noëlle had haar top zodat ze kon zwemmen en Kayden werd niet geconfronteerd met blote borsten. Soms onderschatten we als ouders het oplossend vermogen van ons kroost!

Maar al ver voor dit akkevietje zich voordeed, zaten de zwemkleding perikelen me erg dwars. Noëlle verandert qua uiterlijk ontzettend en wordt steeds meer Nouri. Sterker nog: hij ís al Nouri. Zwemmen in een topje of badpak is gewoonweg niet meer convenabel! Daar moet toch een alternatief voor zijn? Iets waarmee Noëlle deze zomer volledig voor Nouri aangezien kan worden, no questions asked. Iets wat het geslacht niet verraadt en toch precies dát bedekt wat bedekt moet worden. Zonder voor paal te staan.

Zwemkleding voor No

En dus maakte ik het mijn missie om een goed alternatief te vinden. Net als de moeder aan het begin van mijn verhaal, gooide ik mijn vraag in de besloten Facebookgroep. En net als bij haar, kwamen er nu ook vele tips binnen en adressen over speciale transsites waar je aangepaste zwemkleding kunt kopen. Echter, ik vond de zwemkleding die daar aangeboden werd niet erg mooi. Meer gericht op volwassen: compleet fantasieloos en totáál niet modern! Begrijp me niet verkeerd: ik vind het geweldig dat het er is, maar als je zulke conservatieve badkleding moet gaan dragen als puber, dan weet je zeker dat je aangestaard zult worden. Dus dat was geen optie.

Maar het bracht me wél op een idee: zwemmen met een shirt aan, is dat niet iets wat surfers doen? En zo bleek de oplossing simpeler dan gedacht: ik zocht het in de surfscene en al gauw vond ik uv-bestendige shirts voor kinderen. Zo’n uv-shirt is van hetzelfde materiaal als zwemkleding. Dus sneldrogend en het voelt niet zwaar aan het lijf als het nat wordt. En laat deze shirts nou gemaakt worden in allerlei soorten, kleuren en maten. Stoer, vrouwelijk, kleintje, puber, effen of met een leuke print, voor ieder wat wils. En eindelijk iets waar No zich helemaal lekker in kan voelen. (Slimme afkorting hè, No? Kan voor beide!)

De zorgen uit de kop kunnen zetten

Kortom: de perfecte oplossing! Met een binder eronder (een soort top dat de borsten platdrukt) zie je niets meer van de vrouwelijke vormen en eveneens is de binder zelf ook mooi verstopt. Eindelijk geen strijd meer over het moeten dragen van een bikini, badpak of andere kleding die niet passend voelt bij het geslacht. Nu kan Nouri gewoon zichzelf zijn in de vakantie. Nou ja, gewoon? Hoe je het ook went of keert en welke oplossing je ook bedenkt als ouder, de situatie blijft gewoonweg fucking complicated!

Ik ben blij dat mijn kind op dit moment helemaal happy is met zichzelf en een heerlijke, onbekommerde zomer heeft gehad, maar ik wilde dat ik dat ook van mezelf kon zeggen. Dat ik de ‘zorgen knop’ uit kon zetten. Want voor dit moment heb ik dan de oplossing gevonden, maar hoe lang is deze nog toereikend? Wat als de borsten volgend jaar geen A-cup meer zijn maar een C-cup? Hoe verberg je dat dan? En zo zijn er nog wel honderd vragen die me bezig houden. En die zorg zal altijd blijven vrees ik. Al betekent dat niet dat er geen ruimte is voor genieten. Leven in het nu en koesteren wat op dit moment wél goed gaat. Deze zomer was zeer geslaagd!

*** TER BESCHERMING VAN MIJN KINDEREN EN HUN RECHT OP PRIVACY ZIJN HUN NAMEN AANGEPAST. ***

Genderdysforie transgender geslachtsverandering Daphne Kramp-Mulder

Over Daphne:

Daphne schrijft op mamaisthuis over haar zoon Nouri (12), die een jaar geleden de sociale transitie maakte van Noëlle naar Nouri. Nouri is naast genderdysfoor ook gediagnosticeerd met Cerebrale Parese. Dat is een ontwikkelingsstoornis, veroorzaakt door een hersenbeschadiging. Nouri battlet met automatiseringsproblemen, ADD, autisme en absences (= een vorm van epilepsie).  In deze serie columns neemt ze je vooral mee in de zoektocht naar de genderidentiteit van haar kind en alles wat daarbij komt kijken.

Nouri heeft ook nog een zusje: Lynn (5). Een olijke kleuter met een zeer hoog diva-gehalte en een behoorlijke gebruiksaanwijzing.
Op DaphnesWereld.com houdt ze eveneens een eigen blog bij over het reilen en zeilen van haar gezin en over de soms bijzondere belevenissen als treinmachinist.