Jouw hele leven zijn we bezig je te leren wat wel en niet mag. We geven je normen en waarden mee, leren je respect te hebben voor anderen, en laten je zien wat mogelijk gevaar is.

opvoeden loslaten

Eerst nog ‘in het klein’ onder toeziend oog van ons. We leren je praten, lopen, fietsen en op te staan wanneer je bent gevallen. En als je viel waren wij er iedere keer om je te troosten. We houden je hand vast wanneer je iets spannend vindt. Staan naast je wanneer alle ogen op jouw gericht zijn. We geven je steeds meer ruimte om te ontdekken hoe de wereld in elkaar steekt. De wereld waar we zo van houden, die vele mooie kansen biedt maar waar ook gevaar in schuilt. We lopen naast je op je weg naar volwassenheid. Leren je niet te naïef te zijn, te geloven in je eigen kracht en vertrouwen te hebben in jezelf en anderen!

Gaandeweg deze lange reis samen, maakt de wetenschap dat de wereld niet altijd lief noch een veilige plek is, ons kwetsbaar. We accepteren dat omdat we niet anders kunnen en proberen je te beschermen. Zolang je onder ons toeziend oog bent.

Maar dan komt de dag waar we al die jaren naar toegegroeid zijn. Het moment waar we samen trots op kunnen zijn; het grote loslaten. Jouw ultieme stap naar volwassenheid, een never-ending leerproces, de weg naar zelfstandigheid, grote ontdekkingen en verwondering. De stap die niet alleen spannend maar ook heel mooi en waardevol zal zijn.

De dag waar iedere ouder een beetje tegen opkijkt. Heb ik haar wel voldoende geleerd over het leven? Over mogelijke gevaren? Weet ze wel dat ze mij altijd, 24 uur per dag kan bellen? Dat ik haar loslaat maar in mijn hart haar nog net zo stevig vasthoud. Misschien zelfs nog steviger dan toen haar bed nog hier stond.

Die dag komt voor ons allemaal. Ouder en kind, moeder en dochter, oma en kleinkind. We weten het uit ervaring en we voelen het in ons hart. We leven er naartoe en voelen de kleine steekjes pijn van het grote loslaten. Bewondering, zorgen en gemis wisselen elkaar af maar bovenal ben je trots. Omdat ze niet in zeven sloten tegelijk loopt, verstandige keuzes maakt om haar weg naar volwassenheid zo prettig mogelijk te maken.

 

Je laat haar los omdat je zo ontzettend veel van haar houdt. Omdat je haar de wereld gunt en haar wilt zien uitbloeien tot de persoon die ze in haar kern al is. Jouw taak zit er op en je weet dat zij het kan, daar heb je alle vertrouwen in. Maar kun je wel vertrouwen hebben in de wereld om haar heen? Is het niet de angst van iedere ouder dat de wetenschap dat de wereld geen veilige plek is op een dag jouw verhaal en jouw waarheid wordt …

Wie beschermt jou als ik je loslaat ♥