Jouw hele leven zijn we bezig je te leren wat wel en niet mag. We geven je normen en waarden mee, leren je respect te hebben voor anderen, en laten je zien wat mogelijk gevaar is.
Eerst nog ‘in het klein’ onder toeziend oog van ons. We leren je praten, lopen, fietsen en op te staan wanneer je bent gevallen. En als je viel waren wij er iedere keer om je te troosten. We houden je hand vast wanneer je iets spannend vindt. Staan naast je wanneer alle ogen op jouw gericht zijn. We geven je steeds meer ruimte om te ontdekken hoe de wereld in elkaar steekt. De wereld waar we zo van houden, die vele mooie kansen biedt maar waar ook gevaar in schuilt. We lopen naast je op je weg naar volwassenheid. Leren je niet te naïef te zijn, te geloven in je eigen kracht en vertrouwen te hebben in jezelf en anderen!
Gaandeweg deze lange reis samen, maakt de wetenschap dat de wereld niet altijd lief noch een veilige plek is, ons kwetsbaar. We accepteren dat omdat we niet anders kunnen en proberen je te beschermen. Zolang je onder ons toeziend oog bent.
Maar dan komt de dag waar we al die jaren naar toegegroeid zijn. Het moment waar we samen trots op kunnen zijn; het grote loslaten. Jouw ultieme stap naar volwassenheid, een never-ending leerproces, de weg naar zelfstandigheid, grote ontdekkingen en verwondering. De stap die niet alleen spannend maar ook heel mooi en waardevol zal zijn.
De dag waar iedere ouder een beetje tegen opkijkt. Heb ik haar wel voldoende geleerd over het leven? Over mogelijke gevaren? Weet ze wel dat ze mij altijd, 24 uur per dag kan bellen? Dat ik haar loslaat maar in mijn hart haar nog net zo stevig vasthoud. Misschien zelfs nog steviger dan toen haar bed nog hier stond.
Die dag komt voor ons allemaal. Ouder en kind, moeder en dochter, oma en kleinkind. We weten het uit ervaring en we voelen het in ons hart. We leven er naartoe en voelen de kleine steekjes pijn van het grote loslaten. Bewondering, zorgen en gemis wisselen elkaar af maar bovenal ben je trots. Omdat ze niet in zeven sloten tegelijk loopt, verstandige keuzes maakt om haar weg naar volwassenheid zo prettig mogelijk te maken.
Je laat haar los omdat je zo ontzettend veel van haar houdt. Omdat je haar de wereld gunt en haar wilt zien uitbloeien tot de persoon die ze in haar kern al is. Jouw taak zit er op en je weet dat zij het kan, daar heb je alle vertrouwen in. Maar kun je wel vertrouwen hebben in de wereld om haar heen? Is het niet de angst van iedere ouder dat de wetenschap dat de wereld geen veilige plek is op een dag jouw verhaal en jouw waarheid wordt …
Wie beschermt jou als ik je loslaat ♥
Comments
Frederique
14/05/2019
Het is zo zo moeilijk. Mijn jongste is net 12 geworden dus dat betekent naar de middelbare na de zomer. Weer zo’n stap. Het is mijn derde maar ik vind het net zo moeilijk als toen mijn oudste naar de middelbare ging. Elke keer weer.
kiki hasselton
13/05/2019
ik heb geen kinderen, maar wat kan ik mij het goed voorstellen dat het moeilijk is zeg
Juliette – Strongbody.nl
13/05/2019
Ik snap je helemaal! Mijn jongste wordt 18 over enkele maanden en ik voel dat ik de laatste kan loslaten. Eng maar aan de ene kant breekt er ook weer een nieuwe periode voor mijzelf aan. Ook iets waar ik naar uit kijk!
Danielle
11/05/2019
Loslaten lijkt me inderdaad ook heel moeilijk als ouder.
skincarebynaomi
10/05/2019
1 van de moeilijkste dingen van het ouderschap. Ik ben nu 21 jaar, en mijn ouders hebben nog steeds moeite met loslaten en overbezorgd zijn! De wereld wordt er ook niet echt fijner op..
Mandy
10/05/2019
Lastig he.. er gebeuren momenteel de vreselijkste dingen. Hoeft maar 1 gek in de buurt te lopen..
Lipstickencupcakes
9/05/2019
We leven maar in een enge wereld. Dat loslaten lijkt me erg lastig, maar je kunt ze ook niet eeuwig thuis houden vrees ik.
ingrid
9/05/2019
loslaten blijft lastig zeker met de wereld die zo verandert en niet in positieve zin
Lodi
9/05/2019
Ik wil mijn kinderen niet bang maken, maar deze wereld maakt me wel heel bang. Ik moet ze loslaten maar merk dat me dit een stuk lastiger af gaat dan mijn ouders met mij hadden.