Twee weken geleden was het herfstvakantie en besloot ik het rustiger aan te doen. Ik heb een tijd geleden met mijzelf de afspraak gemaakt dat ik mij niet meer zou laten leiden door cijfers en bezoekers.

Hoewel ik enorm geniet van schrijven en het ook echt een uitlaatklep is, merkte ik een tijd geleden dat het soms voelde als een ‘moetje’ op momenten dat ik de energie er eigenlijk niet voor had. Want als er een paar dagen geen blog online verschijnt, zie je dat deels terug in de cijfers en dat doet best een beetje pijn.

schrijven writersblock mamablogger

Ambitieus met mijn pen

Het is niet zo dat ik alleen voor mijzelf schrijf, ik hoop er ook echt een publiek mee te bereiken. Iedere post opnieuw en het liefst bij een zo breed mogelijke doelgroep. Gelezen worden door een groot en enthousiast publiek is nu eenmaal strelend en erg leuk. Daar doe je het als schrijver toch een beetje voor.

Maar wat als het even niet zo lukt, als je te veel aan je hoofd hebt en de energie ontbreekt? ‘Vroeger’ zou ik dat lastig gevonden hebben, zo ambitieus als ik ben met mijn pen. Tegenwoordig kies ik op die momenten voor wie ik ben áchter dit platform en gaat hoe dan ook het gezin altijd voor. En dat ik moet doseren en iedere keer weer goed moet afstemmen waar ik mijn energie insteek, zal niet veranderen dus acceptatie blijft key!

Lees ook: Mijn ‘moederschapsplan’ lag al klaar

Niet de juiste drive

Hoewel het dichtklappen van de laptop heel goed voelde, duurde de pauze onbedoeld langer dan gewild. Privé vielen er een aantal dingen samen wat maakte dat ik mij niet zo fijn gevoeld heb. Ik voelde niet de juiste drive om te schrijven en het lukte niet om de juiste woorden op papier te krijgen.

Daarnaast liet het leven zich van een oneerlijke en intens verdrietige kant zien, onderwerpen waarover ik wilde schrijven voelden zinloos en ongepast. Gehoopt, gewenst en uiteindelijk het onvermijdelijke. Het afscheid deed me veel, ik blijf in gedachten bij mijn lieve familie.

Een nieuwe plek

Daarnaast zijn we op zoek naar een ander huis en hoe leuk ook, dat kost in deze ‘gekke’ markt echt onwijs veel energie. Het uitzetten van lijntjes, afspraken met financieel adviseurs, het bezichtigen van woningen en het doen van een bod is toch iedere keer weer spannend. En … enorm frustrerend want in de huidige markt dient de vraagprijs meer als ‘bied-maar-vanaf-prijs’ en dat is behoorlijk irritant.

Ook zorgt dat ervoor dat je iedere keer weer opnieuw moet bedenken wat het huis je waard is, wat andere bieders voor bod zullen neerleggen, hoeveel zullen ze dit keer boven de vraagprijs bieden en hoe je je kunt onderscheiden wat betreft het stukje gunnen. Vooral ook een markt van je hoofd koel houden want je emotioneel laten meeslepen en vanuit dat gevoel bieden, is een groot risico. Mocht het lukken ons nieuwe fijne stekkie te vinden dan zal ik er zeker over schrijven. Fingers crossed!

Vandaag begint een nieuwe week, nieuwe plannen, kansen, nieuwe energie en mooie nieuwe blogs. Ik kijk er naar uit. Carpe Diem!