“Mama, jouw buikje heeft mij niet goed gemaakt”, zo begon het een paar jaar geleden. Toen Collin nog maar heel klein was, hadden Sharon en Paul al in de gaten dat er ‘iets anders’ was aan hun kindje en toen hij deze bevestiging zelf uitsprak, was voor hen de cirkel rond.

Maaike werd in mei 2010 geboren als Collin, het broertje van tweelingzusje Senna, maar al heel jong werd duidelijk dat hij niet gelukkig was met het lichaam waarin hij werd geboren. “Mijn hart brak toen hij aangaf dat zijn lijfje niet eigen voelde, toen ik keer op keer weer getuige was van de strijd met zijn gevoelens en emoties. We hebben vanaf het allereerste moment goed kunnen praten over de gevoelens die Collin had maar de echte ‘oplossing’ kwam pas in het voorjaar van 2015, toen we aangaven dat het prima was als hij als meisje verder zou gaan. Dat hij zich niet alleen meisje zou voelen maar dat hij zich ook als meisje mocht gaan kleden. Zolang hij wil, zolang het goed voelt en zolang hij dit fijn vindt.”

13324014_1327802110574935_248649358_o

Lady in red

Een nieuwe naam en een gelukkig meisje

Met poppen spelen, verkleden, nageltjes lakken, staartjes maken, haarclipjes in doen en natuurlijk echte meidenkleding dragen; vanaf die dag was het Maaike. Een stralend, prachtig en lief meisje waarbij verdriet plaatsmaakte voor vrolijkheid, nachtmerries voor mooie dromen en strijd met gevoelens voor meer rust in haar hoofdje. “Maaike bloeide zichtbaar op, we zagen ons kindje zoals wij haar eigenlijk nooit gezien hadden, het plaatje klopte helemaal. Gevoelens, gedachten, emoties en gedrag waren meer in evenwicht dan ooit tevoren, ons meisje was geboren!”

De ouders van Maaike besloten om met haar in het gevoel en de emotie mee te gaan om zo op zoek te gaan naar de begeleiding die het beste bij haar zou passen. Toen bleek dat Maaike heel erg overtuigd bleef van het feit dat zij een meisje wilde zijn, hebben Sharon en haar man Paul contact gezocht met het VUmc. Hier krijgen zij ondersteuning en begeleiding in het huidige proces en het eventuele proces in de toekomst. Mocht Maaike rond haar pubertijd de behoefte krijgen om ook lichamelijk een meisje te worden dan zullen ze hier ook in begeleid worden.

“Natuurlijk hebben we verdriet gehad, ons afgevraagd of wij het anders hadden moeten doen maar we zien ook dat het plaatje nu wél klopt. Dat ons kindje opbloeit, gelukkig is en er van geniet een meisje te zijn. Dat is waar wij het voor doen, dat is waarom we haar onvoorwaardelijk steunen. Is zij gelukkig dan zijn wij dat ook, als jongen óf als meisje, dat maakt ons niet uit.”

Ons verhaal op mamaisthuis

“Omdat we inmiddels weten hoe moeilijk het kan zijn om een transgender kindje te hebben en hoeveel daarbij komt kijken, delen we ons verhaal op mamaisthuis. Ook Maaike wil graag dat we ons verhaal vertellen, zodat papa’s en mama’s misschien inzien dat ze geen nee hoeven te zeggen tegen het geluk van hun kindje. Het erkennen en steunen van je transgender kindje is de eerste stap maar daarna zijn er nog vele stappen te nemen, onder andere op het gebied van lichamelijke en geestelijke ondersteuning. Dit traject is bij ons inmiddels begonnen. Na ruim 5 maanden wachtlijst zijn we nu gestart met een reeks van onderzoeken en gesprekken. Maaike is slechts één van de vele kindjes in Nederland die in het verkeerde lichaam geboren is. Juist omdat er zoveel gezinnen in dezelfde situatie zitten delen wij ons verhaal én dit traject om zo inzicht te kunnen geven en mee te strijden voor meer begrip en erkenning.”

13499798_1342336425788170_28216462_o

Inmiddels bekend terrein

De eerste gesprekken zijn achter de rug

Het traject in het VUmc is inmiddels in gang gezet. Maaike en haar ouders zijn de afgelopen maanden een aantal keer naar Amsterdam afgereisd. Ze hebben onder andere gesprekken gevoerd met een psycholoog, een psychiater en Maaike heeft een uitvoerig psychologisch onderzoek gehad. Gelukkig vindt Maaike het vooral leuk en interessant en is ze opgelucht dat ze serieus genomen wordt. Het traject is behoorlijk intensief maar zowel Maaike als haar ouders hebben een positief gevoel bij de beslissing om hiermee te starten.

“De eerste afspraak was een intakegesprek met een psycholoog. Zowel wij als Maaike waren hierbij aanwezig en het doel hiervan was om zoveel mogelijk informatie te geven over Maaike en over hoe wij met de situatie omgaan. Ook Maaike kreeg de ruimte om te vertellen hoe zij zich voelde als Collin en hoe zij zich nu voelt als Maaike. Gelukkig praat zij makkelijk en is ze net zo’n kletskous als ik. Hierdoor gaf ze op een hele speelse en natuurlijke manier informatie waar de artsen verder mee kunnen. We hadden Maaike van te voren goed uitgelegd dat ze alles mocht vragen en vertellen en dat er geen goed of fout is. De psycholoog was gelukkig een hele vriendelijke mevrouw waarbij Maaike zich zichtbaar op haar gemak voelde.”

De tweede afspraak was wederom met de psycholoog maar dit keer een gesprek zonder ouders. Maaike had erg veel zin in het gesprek en liep vrolijk mee de kamer in. “Toen ik na afloop van het gesprek vroeg waar ze het allemaal over hadden gehad, antwoordde ze op haar manier; ‘oh gewoon, wel honderd vragen over zoals bijvoorbeeld welk dier ik zou willen zijn en wat ik wel en wat ik niet mooi vind aan mijzelf en nog véél meer, maar dat weet ik niet allemaal meer hoor!’ Toen ik vroeg wat voor antwoord ze had gegeven op de vraag welk dier ze graag zou willen zijn, zei ze een giraffe want die heeft van die mooie lange wimpers. Ze zei dat ze haar haren en gezicht heel mooi vindt en dat ze daar blij mee is maar dat ze haar piemel niet mooi vindt. Ik schrok wel een beetje want ze benoemt dit niet vaak zo specifiek maar het gaf voor ons wel aan dat het gevoel een meisje te willen zijn heel diep zit.”

Na dit gesprek hadden Maaike en haar ouders een korte kennismaking met de psychiater, de eindverantwoordelijke van het gehele traject. Je herinnert je misschien nog wel het telefoongesprek waar we eerder op mamaisthuis over schreven, het gesprek dat Sharon had met een arts die alles behalve begripvol en empathisch was. Laat dit nou nét de psychiater zijn! Het gevoel dat Sharon toen aan de telefoon had, werd tijdens deze afspraak bevestigd. Zowel zij als Maaike sloegen volledig dicht bij deze dame. Ze keek amper op vanachter haar bureau en op antwoorden die Maaike en haar ouders gaven, reageerde ze weinig of niet. In elk geval kregen zij niet het gevoel dat zij goed bezig waren als ouders wat betreft de begeleiding van Maaike. “In tegenstelling tot de open houding van de psycholoog had deze dame een hele afkeurende houding waardoor we allemaal in onszelf keerden. We hebben haar zo goed en duidelijk mogelijk geprobeerd uit te leggen waarom Collin al als Maaike door het leven gaat en waarom ze jurkjes draagt in plaats van broeken. Ook gaven we aan dat we heel vaak zeggen dat Collin nog steeds net zo welkom is. Dat we willen dat ons kind gelukkig is en dat het voor ons niet uitmaakt of dat als meisje of als jongen is. Maar het leek geen indruk te maken wat we zeiden, we gingen met een onbegrepen en onbehaaglijk gevoel weg!”

13016721_1301448169876996_1370525846_o

Wachten op de psycholoog…

“Toen Maaike en ik na het douchen de kleding voor de volgende ochtend gingen uitzoeken, gaf ze aan dat ze wel weer eens ‘Collin kleertjes’ wilde dragen. Toen ik zei dat dat prima was, zei ze dat ze maar een grapje maakte. Toch wilde ik haar de ruimte geven om er over na te denken en dus legde ik zowel een stapeltje ‘Maaike’ als een stapeltje ‘Collin’ kleertjes klaar voor de volgende dag. Deze keuze bleek totaal overbodig want de volgende ochtend sprong mijn meisje uit bed en hees zich als vanzelfsprekend weer in een mooi jurkje, compleet met glimlach van oor tot oor.”

Het psychologisch onderzoek

Een maand geleden heeft Maaike een drie uur durend psychologisch onderzoek gehad. Dit onderzoek was nodig om te bepalen welk denkniveau Maaike heeft, om hier de vervolggesprekken op aan te kunnen passen. Ook wordt middels dit onderzoek bekeken hoe Maaike momenteel in het leven staat. Een pittig onderzoek maar voor Maaike ook heel leuk want de testen gebeurde allemaal spelenderwijs. “Dit onderzoek is waarschijnlijk het allerleukste van het hele traject geweest voor Maaike. Het bestond uit veel ‘spelletjes’ doen, zoals verhaaltjes verzinnen bij tekeningen en mooie tekeningen maken van zichzelf en haar gezin. Maaike is een creatief meisje wat graag dingen beeldend maakt dus hier kon ze volledig haar ei in kwijt. Daarnaast mocht ze zich ook nog twee keer verkleden in echte prinsessenjurken. Voor Maaike was dit een heus feestje want ze is dol op verkleden en mooie jurkjes.”

Voor het eerst zonder Maaike naar het VUmc

Na het onderzoek van Maaike stond een afspraak met alleen de ouders gepland. Niet alleen Eran en Senna blijven bij Omi, ook Maaike mag dit keer thuis blijven. Dit gesprek was bedoeld om een duidelijk beeld te krijgen over de mama en papa van Maaike en hoe zij zelf vroeger zijn opgevoed. Op basis van dit gesprek wordt een beeld geschetst over de zwangerschap en bevalling van Maaike en de levenslijn van beide ouders.

13262301_1322507534437726_1282103520_o

Maaike en tweelingzus Senna

“Onze kinderen doen het alle drie onwijs goed, ze hebben respect voor elkaar en begrip voor het feit dat het nu vaak om Maaike draait. Maar soms kan mij dat ook een vervelend gevoel geven, een gevoel dat ik te kort schiet als moeder, dat ik mijn twee andere kinderen te weinig aandacht geef. Ze zijn beiden ontzettend lief en begaan met Maaike en als ik ze vraag hoe het met hun gaat dan zeggen ze eigenlijk altijd goed. Ergens komt dat ook wel goed uit; we zijn zo druk met het hele traject en Maaike dat het fijn is te horen dat de andere twee het allemaal prima vinden. Maar natuurlijk weten wij ook wel dat het niet ‘normaal’ is wanneer je broertje ineens een zusje is. Het is niet fijn om vragen over Maaike te krijgen van kindjes uit de klas, waar zelfs je papa en mama geen antwoord op hebben. We hebben geleerd dat we vooral in gesprek moeten blijven, hoe goed het ook met Eran en Senna lijkt te gaan. Ook zij zitten in een eigen traject van gevoelens en emoties en verdienen daarin net zoveel aandacht en ruimte als Maaike.”

Binnenkort vertelt Sharon over het vervolg op dit laatste gesprek en het eindgesprek dat op 29 juni zal plaatsvinden.

Er is weer een hoop gebeurd, wat precies dat lees je hier.