Het is alweer begin april. Mijn lief is net jarig geweest. Normaal schiet het dan even kort door mijn gedachten: ik ben ook weer bijna jarig. Maar dit jaar is het anders. Dit jaar word ik 25. Behalve dat dit betekent dat ik al een kwart eeuw op deze aarde rondloop en ik ineens richting de ‘gevreesde 30’ ga, is er iets heel erg ‘anders dan anders’.

Ik ben voor het eerst jarig als moeder. Al bijna een jaar ben ik mama van een fantastische zoon. Oh ja en er is nog iets: een bruiloft en iets met een jurk. : )

Vandaag overdenk ik mijn bijna 25 jaar en kijk naar de toekomst. Hoe zou het zijn over 10 jaar … wie ben ik dan? Wat doe ik op dat moment en wat heb ik allemaal bereikt in mijn leven? Hoe gaat het met mijn man en mij en met onze heerlijke zoon? Normaal kijken mensen terug maar in deze open brief aan mijzelf neem ik je graag mee op reis in mijn toekomst:

dreamcatcher-1030769_960_720

Lieve Isa,

Je bent nu bijna 35. Aangezien ik geen glazen bol heb, kan ik niet zien hoe je leven er nu uitziet. Ben je gelukkig? Heb je hier en daar een lachrimpel? Mooi zo, want dat betekent dat je er plezier in hebt. Ik hoop dat je volop geniet en voluit leeft. Hopelijk geniet je van je gezin en je familie. Ik denk dat er veel werk verzet is. Jullie huisje is verkocht en jullie droomhuis gevonden. Wie weet zelfs wel gebouwd. Samen ontdekken jullie de wereld. Floris is inmiddels ook al bijna 10 jaar en lijkt vast nog meer op Erwin. Al een hele kerel. Wie weet is jullie gezin gegroeid.

Je lief is al bijna 10 jaar jouw man. Super bijzonder, lekker burgerlijk en zo volwassen. Hopelijk is hij ook nog steeds je beste vriend. Ik denk dat jullie allebei nog steeds vinden dat zo’n relatie hard werken is, maar dat jullie dit met veel liefde en heel goed doen. Elkaar accepteren en respecteren. Elkaar nooit verliezen en overal over blijven praten samen. En samen de veilige basis vormen, die je zelf zo hebt gemist. Kind zijn van gescheiden ouders was en is nog altijd niet even gemakkelijk. Daarom weet ik zeker dat jouw motto nog steeds hetzelfde is: Alleen het beste voor Floris. En wie weet wel voor nog een gezond kindje, of twee. Ik gun je alles waar je op hoopt. Dat je dromen zijn uitgekomen en dat er nog veel voor je in het verschiet ligt.

Ik gun je dezelfde fijne mensen om je heen als nu. Familie, vrienden en kennissen. Ik hoop dat ze allemaal nog steeds een onderdeel zijn van jou en jullie leven. Dat je nog maar veel taart mag eten en wijn mag drinken met lieve vriendinnen. Om vervolgens tegen je moeder te klagen dat je dus echt te ongezond bezig bent. Dat zij je dan kan vertellen hoe trots ze op je is en hoe mooi ze jou vindt, als je dit zelf misschien even niet ziet. En als je moeder — wiens titel voor altijd lijkt te zijn veranderd in ‘oma’ — geen tijd heeft omdat ze te druk is met de kleinkinderen, dan is die man van je vast wel bereid zijn immer positieve mening te geven. Hij begrijpt natuurlijk wat een vrouw op haar 35e wil horen.

Over die man gesproken: Geef je hem een dikke kus van mij? Want wat was jij blij met hem. Toen er vlak voor jullie trouwdag een enorme ‘jurken-crisis’ uitbrak. Tranen met tuiten. Gelukkig wist hij het hoofd wel koel te houden en je tranen te drogen. Natuurlijk kijk je hier nu lachend op terug. Met die jurk kwam het allemaal goed, al was je daar op dat moment nog niet zo zeker van. Je kijkt vast nog vaak naar jullie mooie trouwfoto’s. Wat heb je genoten van die ene mooie dag in mei. En wat waren jullie een plaatje zo samen. Dat dat voor altijd zo mag blijven. Hetzij met hier en daar een grijze haar of een rimpeltje erbij. Samen met al jullie dierbaren. 

Zou je meer uren zijn gaan werken? Of ben je juist thuis? Of ben je iets voor jezelf begonnen? Ik hoop vooral dat je de dagen vult met dingen die je kracht en energie geven. Beloof mij ook dat je iets minder streng bent voor jezelf? Een beetje minder ‘moeten’ en wat meer ‘mogen’. Dat gun ik je.

Heb je dat boek al geschreven, waar je al over fantaseerde sinds de middelbare school? Schrijven is denk ik nog steeds iets wat je graag doet. Mamaisthuis heeft waarschijnlijk nog steeds een rol in je leven. Wat gaaf!

Wat ik je vooral gun is een soort van balans. Dat klinkt zo lekker hip en tegelijk is het iets wat je moeder zou kunnen zeggen. Maar ik gun het je echt. Ik hoop dat je ‘m hebt gevonden, die balans, en dat ‘vroeger’ geen rol meer speelt in de toekomst. Oftewel: ik hoop dat je hebt geleerd de dingen op je af te laten komen. Je hebt nu eenmaal niet over alles de regie.

Toen je op je vierentwintigste voor de eerste keer moeder werd, ben je ook gelijk een ‘echt grote mensen-mens’ geworden — zoals je dat zelf altijd noemt. Wat ik je daarom ook zo gun, is dat je alle onzekerheid van je jongere zelf hebt weten te ontgroeien. Als moeder, als partner, als vriendin, maar vooral als jezelf. Ik gun jou dat je in het leven nog veel mag groeien en leren.

Liefs,
Ik