Nog een paar maanden en dan is het schooljaar ten einde. Tijd om er eens lekker met zijn allen tussenuit te gaan. Ieder jaar weer zijn wij late beslissers en dus ook late boekers.
We zijn de laatste jaren met veel plezier naar Frankrijk gegaan, het land waar ik als kind ook altijd naar toe ging met mijn ouders en waar ik goede herinneringen aan bewaar. Dit jaar hinkelen we op meer dan twee benen wat betreft onze gedachten want ook andere landen passeren de revue. Het nog niet kunnen kiezen heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik — sinds dat Bloem 1 jaar was en later toen zij 4 jaar was — iets nieuws cadeau heb gekregen: namelijk hoogtevrees en vliegangst.
Hoe onhandig is dat, één woord: va-kan-tie, je vrij willen bewegen over de aarde. Néé, dat gaat dan niet zo makkelijk met deze twee ‘cadeautjes’ onder je arm! Nooit maar dan ook echt nooit was ik bang voor hoogtes of stond ik te wiebelen op mijn benen wanneer ik bovenaan een berg stond. Maar nu is alles anders sinds een paar jaar …
Van parasailen naar wiebelbenen
Ik herinner mij het moment, de kennismaking met hoogtevrees nog als de dag van gisteren. We waren op vakantie in Zuid-Frankrijk toen Bloem net een jaar was. Tijdens de lange heenrit met de twee kleine zusjes achterin de auto, werd ik ineens geconfronteerd met deze voor mij nieuwe angst. Zodra we de echte bergen bereikten ging het mis. Ik zat te shaken achter het stuur en het was zelfs zo erg dat ik halverwege een bergweg de auto aan de kant zette (nee dat is lekker veilig, duh! ) en mijn vent liet verder rijden. Totale paniek en de uitstapjes die vakantie werden een hele beproeving.
Vooral het bezoeken van een weliswaar adembenemend mooie grot zal ik nooit meer vergeten. We hadden Bloem in de draagzak en halverwege de tour mochten we de stalagmieten en stalactieten vanaf een heel stijl en smal trappetje dat recht omhoog liep, bekijken. Wanneer je geen last hebt van hoogtevrees kijk je zeker weten je ogen uit maar ik keek alleen van de puntjes van mijn schoenen naar de volgende tree … en terug.
Lees ook: GeboorteTENS: natuurlijke pijnbestrijding!
Het mooiste is niet meer haalbaar
Ik werd door een aantal toeristen naar beneden begeleid aangezien de andere dochter — toen net 4 jaar — een hand nodig had van papa. Helaas is het hierna niet minder geworden. Dit soort plekken vermijd ik nu omdat ik de angst die ik toen had niet nog een keer wil voelen. Maar wat mij nog het meest frustreert is het onevenwichtige gevoel bij de minst hoge bergen. Vooral wanneer ik het dal achter mij heb, gaat het mis. Super-irritant en lastig te begrijpen dat ik vroeger zonder angst alles durfde en deed. Parasailen, de hoogste bergen bezoeken en genieten van het uitzicht, skiën … hoogtevrees was voor doetjes, niet voor stoere mama’s, dacht ik. Deze ‘handicap’ maakt dat het bergachtige van Frankrijk, juist het gebied dat ik zo mooi vind geen optie meer is.
Van luchtzakken naar vliegangst
Niet alleen hoogtevrees is een cadeautje dat ik kreeg nadat ik moeder ben geworden. Ook vliegangst mag ik nu in mijn ‘dossier’ schrijven. Ik die altijd dol was op vliegen, meerdere landen heeft bezocht en zelfs nog tijdens de zwangerschap van Bloem een aantal Europese stedentrips heeft gemaakt. Vliegen vind ik nog steeds waanzinnig gaaf; het kijken naar de mensen op het vliegveld, het opstijgen (dat heerlijke gevoel in je buik), het zweven in de lucht en de mooie vergezichten bij helder weer. En last but not least je relatief snel binnen Europa kunnen verplaatsen zonder helemaal uitgeput te raken van een helse autorit. Vliegen, ik zou het het liefste weer doen!
Toen Bloem net 4 jaar was gingen we met zijn drietjes naar het prachtige Ibiza. Dit was onze allermooiste vakantie ooit. De vibes, het eten, de bijzondere mensen en de prachtige natuur. Ibiza = vrijheid! Helaas werd ik tijdens de terugvlucht geconfronteerd met een tweede cadeautje: vliegangst. Mama in paniek tijdens de gehele terugvlucht. Turbulentie en luchtzakken … ik moest nog net niet aan het zuurstof! We zaten vooraan en de vriendelijke stewardess die recht tegenover mij zat probeerde mij te kalmeren ondanks dat zij in verband met safety rules ook in haar stoel moest zitten. Benieuwd wat zij op dat moment van mij dacht, in elk geval heeft ze haar psychologische skills goed op mij kunnen oefenen.
Mijn angsten niet overbrengen op mijn kinderen
Anyways, ik baal enorm. We zouden zo graag weer teruggaan en het enige dat ons tegenhoudt is mijn vliegangst. Het aangaan en kijken wat er gebeurt durf ik niet want ik wil absoluut niet dat ik mijn angst op mijn kinderen overbreng. Vliegen is fun en de ideale mogelijkheid om iets van de wereld te zien. Tevens is het de meest veilige manier van vervoer dus ik wil ze dat vertrouwen niet ontnemen. Ergens weet ik dit ook wel maar ik denk dat het bij mij te maken heeft met controle … lastig, heel lastig. En ik heb het gevoel dat het ook deels te maken heeft met moeder worden, misschien zelfs iets met hormonen. Zou dat kunnen? In elk geval gaan we ons nog maar eens beramen op onze volgende vakantie. Ach en uiteindelijk heeft zelfs ons vlakke Nederland nog voldoende mooie plekjes om te ontdekken. Nederland fietsland, off we go! : )
Ik ben heel benieuwd of jullie ook van die leuke ‘cadeautjes’ hebben gekregen na de bevalling? Laat het gerust weten in de comments, misschien kunnen we een steungroep oprichten. : )
Comments
Eke
18/04/2018
Gelukkig geen ervaring mee, maar ik kan me zo voorstellen dat de kwetsbaarheid die je voelt sinds je moeder bent, hier mee te maken heeft. Is een cursus geen optie om er van af te raken?
nicole orriens
18/04/2018
Ik voel me ook een stuk kwetsbaarder…. Je krijgt er inderdaad gratis een pakket zorg en angst bij als je moeder wordt.
Mieke | mieksmind
4/06/2017
Geen ervaringen.. ik heb nog geen kinderen 😉 maar wellicht voor anderen herkenbaar
layla Celik
3/06/2017
Ik heb eigenlijk niets overgehouden na de zwangerschap. Alleen die extra kilo’s
Judith
3/06/2017
Ah die vliegangst zo herkenbaar nu. Nooit last van tot ik moeder werd
Tessa
1/06/2017
Wat naar om te lezen… Zeker als vroeger zoveel van vliegen hield. Misschien toch maar eens opnieuw proberen, niet elke vlucht is naar! Ik had ook eens een helse vlucht, maar “gelukkig” was dit in het gaan naar de bestemming dus moest ik sowieso nog terug, dus kon ik me erover zetten. Ik hoop het nooit te krijgen!
Anne-Wil Kraan
1/06/2017
Wat vervelend, ik heb zelf al hoogtevrees, maar probeer sommige dingen wel, soms wordt ik gewoon meegesleurd door me ouders vooral me moeder met stel je niet zo aan maar leuk is het vaak zeker niet
Bianca
1/06/2017
De bevalling van mijn dochter is al 9 jaar geleden en heb er behalve een mega hangbuik (sexy…) niet veel van die cadeautjes er aan over gehouden x
Manon
1/06/2017
Ik ben geen moeder maar ik hoop niet dat ik vliegangst ga krijgen. Ik hou namelijk heel erg van reizen!
Sabine
1/06/2017
Ik had na de geboorte van onze dochter ook wel moeite met vliegen, maar dat is na een jaartje wel weggegaan. Ik heb nu ik zwanger ben last van hoogtevrees (ook op de roltrap bij de metro haha hilarisch).
Cindy
1/06/2017
Raar ik had altijd vliegangst en sinds de geboorte van mijn zoontje ben ik er juist vanaf maar zo’n grot bezoeken is inderdaad eng hoor. Ik heb mijn man laten dragen sinds ik mama ben geworden heb ik precies geen geduld meer
Anniek
27/05/2017
Toen ik de titel las, verwachtte ik nog zoiets als een flubberbuik ofzo, maar dit is echt vervelend! En blijkbaar iets wat vaker voorkomt (op zich een geruststelling natuurlijk). Gek eigenlijk toch, zou dat dan toch een hormonen ding zijn of meer de oerinstinct wat ‘gevaar’ wil mijden? Ik merk zelf ook dat ik hoogte spannender vindt dan vroeger, en ook met snowboarden was ik veeel voorzichtiger. Maar gelukkig nog geen echte angst.
Lieke van Veen
23/05/2017
Lijkt me echt super vervelend.
Ro
23/05/2017
O zo herkenbaar!
Al vanaf de zwangerschap van onze eerste. Kreeg ik hoogtevrees. Zelfs als ik op een steiger bij het water sta word ik al helemaal raar. Ook heb ik voor bepaalde insecten ineens een fobie gekregen haha. Nooit eerder gehad! Heel vervelend allemaal.. Ook maak ik me regelmatig druk of ik het gasfornuis wel dicht heb gedraaid. Tuurlijk check je dat af en toe. Maar nu bijna iedere avond denk ik eraan en ga ik even kijken voor de zekerheid :’)
Claudia
23/05/2017
Ik heb ook last van enorme vliegangst gekregen nadat ik mijn kinderen heb gekregen. Daarvoor had ik er nooit last van. Maar mijn allergrootste angst is dat ik toe ga geven aan de vliegangst en de wereld niet kan gaan ontdekken en mezelf ga beperken. Kom net terug uit New York en wat heb ik genoten hiervan!!
Oukje
23/05/2017
Zo herkenbaar. Na de geboorte van ons manneke, nu alweer 8 jaar geleden is bij mij de vliegangst alleen maar toegenomen. Maar nederland heeft hele mooie plekjes, waar ik volop van kan genieten. De autobaan op, ik doe het al 2 jaar niet meer. Dan maar met de trein denk ik vaak genoeg en als we dan met zijn allen in de trein zitten, bekruipt me toch weer dat gevoel van ohjee wat gaat dit hard, zo niet fijn.
Marlies
23/05/2017
Ik ben geboren met hoogtevrees en vliegangst. Haha. Maar sinds de geboorte van Sophia ben ik al bang op een balkon. Echt dramatisch. Iets wat nieuw is: wagenziekte. Nooit last van gehad, maar sinds ik mama ben, word ik zo ziek in een auto. Heel gek.