Een beetje moe van alle lange schooldagen dacht ik. Gewoon niets meer dan toe aan vakantie. Een klein kuchje, dat wel en oh nu je het zegt; hij voelt een klein beetje warm. Misschien toch iets van verhoging. 

pseudokroep

 

Nog twee weken uitzingen

Ik was wel even klaar met artsen en ziekenhuizen, na het goede nieuws keken we nog meer uit naar de vakantie. Heerlijk genieten van elkaar, geen wekker vroeg in de ochtend en doen waar we zin in hebben. Dat die vakantie nog twee weken op zich zou laten wachten was prima. Dat zingen we wel uit. Die laatste weken school zijn altijd gezellig en er staan hier en daar nog wat leuke activiteiten op het programma.

Geen bellen rinkelen

Wat een fijne dag was het maandag. ‘s Ochtends kregen we goed nieuws en in de middag mochten we bij het dansoptreden van onze enthousiaste kleuter kijken. Hij had energie voor tien en danste de sterren van het gymlokaaldak. Toen hij tegen etenstijd wat hangerig werd en nergens zin in had, gingen er geen bellen rinkelen. Ik vond eerlijk gezegd dat ik gezegend was met mijn kind. Als ik zo lees hoe andere kleuters zich soms kunnen gedragen aan het einde van het schooljaar. Een beetje moe, logisch; dat dansen had hij gewoon heel serieus genomen evenals de dagen school waar hij met plezier naartoe gaat.

Zeehondenhoest

De volgende ochtend werd hij niet fit wakker. Een beetje hoesten en verhoging. Dat laatste vond ik vooral reden om hem een dagje thuis te houden. Eén dag, dat moest genoeg zijn om bij te tanken en er straks nog anderhalve week tegenaan te kunnen. Aan het einde van de dag — die eigenlijk prima verlopen was — veranderde dat kuchje in een enorme zeehondenhoest. Ook dit was hoe ik hem wel vaker had meegemaakt. Hij is weinig ziek maar als hij iets heeft, zijn het zijn luchtwegen. Ik keek er dan ook niet van op, hij had verder ook enkel wat verhoging. Dat we die nacht bij de huisartsenpost met een zwaar benauwde kleuter zouden zitten, was echt het allerlaatste wat ik had kunnen bedenken.

Pseudokroep

Deze week hebben we iets geleerd, een voor ons nieuw ziektebeeld: pseudokroep! Een infectie aan de bovenste luchtwegen, ook wel valse kroep genoemd. Nou vals is het zeker! Man man man, wat was de kleine man er af en eerlijk is eerlijk; wij maakten ons ook echt even zorgen. Vooral om dat hij het erg benauwd had en in paniek met zijn kleine vuistjes op zijn borst sloeg omdat ademhalen nauwelijks ging. Wanneer je kind zo moeizaam kan ademen is het lastig om het te kalmeren wanneer je niet weet of het kwaad kan. Na een paar pogingen om hem rustig te krijgen — wat mislukte — besloten we naar het ziekenhuis te gaan. Vooral ook omdat we zeker wilden weten wat er aan de hand was en we de angst die hij had niet konden wegnemen.

Breath in, breath out

Na een bezoek aan de huisartsenpost — waar onze kleine man verlichting kreeg via medicatie — mocht hij weer naar zijn eigen bedje. Wij waren inmiddels gerustgesteld dat deze nare kroep, valse kroep … donderse kroep enorm vervelend is voor een kind maar dat het verder niet ernstig is. Dat de benauwdheid en paniek er helaas bij horen. Het enige wat je kunt doen is, met een kind een frisse neus halen voor een prettigere ademhaling of stomen onder een warme douche.

Als ouder doe je er goed aan om vooral rustig te blijven en door te gaan met ademhalen. Breath in, breath out … soort van bevallingsmindfulness. Terwijl je kind het lastig heeft tot 10 tellen, heel veel liefde geven, troosten en steeds maar denken: deze kroep gaat ook weer weg! En komt hopelijk nooit meer terug want ervaren in dit soort dingen hoef ik niet te worden. Poor thing!

Heeft jouw kind wel eens valse kroep/pseudokroep gehad? Hoe heb jij dat ervaren als ouder?