Eigenlijk is het voor mijzelf geen verrassing meer: eens in de zoveel tijd krijg ik de deksel op mijn neus. Kom ik tot het besef dat ik een stapje terug moet doen en moet accepteren dat keuzes maken essentieel is voor de juiste balans. 

Hoewel ik hier nooit aan zal kunnen wennen weet ik wel dat ik niet anders kan. Voordat mijn jongste geboren werd, werkte ik altijd met veel plezier. Sinds ik het stempel ‘chronisch ziek’ heb gekregen, zit ik thuis. Iets wat nog altijd lastig te accepteren is maar waar ik inmiddels beter mijn draai in gevonden heb. Met name door de kinderen die — nu ze ouder worden — steeds vaker de agenda beheren.

blog mamablog

Belangrijk onderdeel

Zo goed en zo kwaad als het kan probeer ik een goede moeder te zijn door er met liefde, aandacht en tijd voor hen te zijn. Daarnaast is mamaisthuis een belangrijk onderdeel geworden van mijn leven. Waar contacten op de werkvloer, waardering van een baas wegvielen, creëerde ik mijn eigen platform. Iets waar ik met veel passie en trots voor schrijf, dit inmiddels deel met mede-bloggers en vanuit diverse hoeken waardering voor krijg. Dat is fijn!

Nadat ik een jaar online was, voelde ik de ambitie opkomen om er een groot succes van te maken. Ik wilde dat mamaisthuis zou groeien en potentie had een mooi bedrijf te worden. In de afgelopen jaren heb ik steeds weer gemerkt hoe lastig het is om een constante lijn aan groei vast te houden. Niet dat het schrijven mij lastig verging, er geen inspiratie was of onvoldoende lees-bereidheid … Nee, het was steeds opnieuw die noodzakelijke balans die roet in het eten gooide.

Serious business

Alles omtrent het bouwen, beheren en interessant houden van een platform kost niet alleen veel tijd maar ook energie. En dat laatste is nu net mijn kwetsbare plek. Naast het schrijven van content is het onderhouden van social media en contacten met bedrijven een hele leuke maar ook tijdrovende klus. Het totaalpakket is serious business en de druk om iedere week een aantal posts online te zetten, voelbaar. Hoewel dat vaak lukt, bleek het de laatste periode niet haalbaar en dat voelt dan toch een beetje als falen. Voor mij is mamaisthuis een derde kindje, iets waar ik trots op ben en waar ik mijn best voor wil doen.

Welke richting

Ik ben op het punt beland waarop ik voel dat het goed is om na te denken welke richting ik met mamaisthuis op wil. Voor mij is mijn gezin het allerbelangrijkste. Altijd. De kinderen worden groter en ik wil er voor hen zijn. De energie die ik wel heb, wil ik in hen steken en hoe moeilijk ook dat er vaak daarna weinig overblijft voor mamaisthuis, het zij zo. Dat is waarschijnlijk het stukje van ‘chronisch ziek’ dat ik moet leren accepteren.

Anders dan de meeste andere bloggers heb ik geen voorraad aan blogs. Energie om vooruit te schrijven is er niet en dat maakt het soms lastig. Accepteren dat je kindje even stil staat wat betreft groei is een lastige. En toch is het vakantie en gaan we offline. Omdat ik zeker weet dat de weg die ik op wil met mamaisthuis dan vanzelf helder zal worden.

Want voor een kindje blijf je altijd zorgen … met liefde!

Fijne vakantie allemaal ♥♥