Naarmate ik ouder word merk ik dat ik ‘onzekerheid’ en ‘slecht nieuws’ berichten minder goed kan handelen. Het lijkt ook wel of het zich steeds vaker opvolgt.
Logisch natuurlijk want niet alleen ik word ouder, de mensen om mij heen staan ook niet stil in leeftijd.
Ik vind het maar lastig … ouder worden. Was vroeger alles nog tamelijk zeker en eenvoudig; er werd voor je gezorgd en je wist nog niet zoveel. Je hoefde je alleen druk te maken of je te eten en drinken kreeg en of er nog wel voldoende speeltijd was. Tegenwoordig is het leven damn serious!
Voor onbepaalde tijd in de inkt
Ik heb geen moeite met mijn leeftijd, met het feit dat ik de veertig gepasseerd ben. Ik vind het wel lastig dat het leven zich steeds vaker van een rauwe, vergankelijke kant laat zien. De laatste tijd omringen berichten en verhalen van zieke mensen mij. Bekenden en minder bekenden. Mensen geliefd en bemind door dierbaren. Mensen met een verhaal, die nog volop bezig waren hun eigen levensboek af te schrijven. En ineens is daar het bericht en wordt de pen voor onbepaalde tijd in de inkt teruggezet.
De berichten van mensen die ziek zijn of ons hebben verlaten voor hun laatste reis grijpen mij aan. Niet alleen omdat het bericht zoveel verder gaat dan dat — het is onlosmakelijk verbonden met heel veel verdriet en onzekerheid — het maakt mij soms wankel omdat ik het leven waardeer en wil koesteren. En omdat ik niet meer alleen voor mijzelf leef maar ook juist met heel veel liefde voor mijn kinderen.
Juist daarom is het zo belangrijk om alles goed te regelen. Het beste voor mijzelf maar zeker ook voor mijn kinderen en alle nabestaanden. Een website waarop je uitvaartverzekeringen kunt vergelijken helpt mee de beste keuze te maken. Zodoende kun je vooraf al veel zorg uit handen nemen van een ieder die straks ruimte nodig heeft voor verdriet en om te rouwen.
Groot worden is lastig en kent vele uitdagingen maar als kind mag je tijdens dit proces nog heerlijk spelen en onbevangen in het leven staan. Eenmaal volwassen moet je constant kiezen tussen welke emotie je toelaat en welke je parkeert omwille van die onbevangenheid van je kind. Je wilt ze de waarheid en het echte leven tonen maar wanneer voor jezelf sommige dingen onverklaarbaar en te pijnlijk zijn dan voel je liever mee in de emoties die zij er bij voelen.
Pas als het leven voltooid
Een indrukwekkend onderwerp waar je niet aan ontkomt het ooit met je kind te bespreken. De onzekerheid van ‘wat er hierna is’ en het ongewild moeten laten vallen van het doek ‘artsen kunnen je beter maken’ maakt het er niet makkelijker op. Wanneer je jong bent lijkt de wereld nog klein en lijken dingen redelijk voorspelbaar. Als ouder wil je hier liever niet te abrupt een einde aan maken, deze onwetendheid maakt het kind juist nog zo mooi puur.
We krijgen er allemaal mee te maken. Die kant van het leven die vaak nog zo ver weg lijkt. Onzichtbaar in de verte, op veilige tijdloze afstand. Onzeker, spannend maar vooral definitief. Vroeg of laat. Als de tijd daar is. Soms onaangekondigd ineens … soms langzaam binnenwandelend.
Maar hopelijk pas als we echt oud en grijs zijn. Het leven voltooid. Het boek geschreven en de inkt opgedroogd.
Lees ook: Wanneer de tijd stilstaat, legt Still de liefde voor eeuwig vast
Comments
Eline
8/01/2019
❤️ mooi geschreven. Herkenbaar gevoel.
Coco
12/06/2018
Ontroerend geschreven, pakkend, maar zo de waarheid!
Ik zou onze kinderen snel groot willen en vanalles willen leren waar ze waakzaam voor moeten zijn, waarden en normen, onze visie meegeven, … Maar aan de andere kant wil ik ze ook klein houden, zonder de grote zorgen van de grote mensen. En toch staan ze nu al stil bij dingen die duur zijn of mensen die ziek zijn…
Het leven… is soms hard en zwaar te dragen…
Nathalie – Volgmama
12/06/2018
Wat heb je dit mooi en eerlijk geschreven Esther.Tijdens een ziekenhuisopname van 12 dagen, een jaar of 4 geleden ben ik echt anders naar het leven gaan kijken.
tamara
12/06/2018
Ik sta er heel erg bij over hoe het leven is, loopt en kan zijn. Niet alleen als je ouder wordt maar ook steeds jongere mensen tegenwoordig van mijn leeftijd die plots overlijden of iemand die eigenlijk altijd kerngezond geweest is en nog veel ondernam nu op een bed gekluisterd zit
Zineb
12/06/2018
Ik betrap mezelf er wel steeds meer op dat ik teveel begin stil te staan bij ouder worden en hoe eng ik dat eigenlijk vind. Dus ik begrijp je helemaal.
Mieke | mieksmind
11/06/2018
Het leven is af en toe niet eerlijk, er gebeurd ook zoveel om ons heen, er is helaas veel leed in de wereld
Kaylee
11/06/2018
Het leven is vaak even lastig.. En zo onvoorspelbaar.. En ik geloof dat het niet uitmaakt hoe oud je bent…
Hippiemeisje
11/06/2018
Tsja, ik heb die les al heel vroeg gekregen, ik zou mijn kindertijd overigens ook niet zonder zorgen en onbezonnen beschrijven. Het is een “gewoonte” geworden om mensen verliezen. Het begon toen in mijn tienerjaren een vriendin door een vrachtwagen werd meegenomen, mijn nichtje stierf, mijn neef ongeneeslijk ziek bleek, een andere vriendin suicide pleegde en een kameraad stomweg zijn nek brak door het zwembad in te duiken…
Allemaal op één jaar tijd,
mijn tante zei, toen mijn nonkel onverwacht kwam te overlijden en zij zelf nog eens geen 50 was: ik besef plots dat het leven zo voorbij kan zijn. ik kon enkel denken: “het moet zalig zijn dat dan pas te ontdekken”, ik heb nu zoveel verlatingsangst omdat ik de ervaring heb dat heel veel mensen sterven, dat het ook niet gezond is. Ik besef soms te veel dat het de laatste keer kan zijn dat ik iemand zie… echt te veel… daar ben ik veel over bezig met mijn psychologe, ook haar valt het gewoon nog maar op omdat ik afscheid nemen zo moeilijk vind… gewoon “dag” zeggen en “tot de volgende keer” op een sessie blijkt onwijs moeilijk voor mij
Och ja, het zou misschien te zwaar worden moest ik al mijn gedachten erover uitspreken…Maar het is zo: het leven kan met een vingerknip gedaan zijn… het doet me ergens wel beseffen dat je er echt wel van moeten genieten zolang het kan, dat is een les die ik daaruit al wel getrokken heb. Ach, ik ga stoppen, er komt even veel naar boven…
esther perfors
11/06/2018
Lastig he, verdrietig ook dat je zoveel hebt moeten meemaken. Veel sterkte met het vinden van jouw weg hierin!
Joanne
11/06/2018
Ik vind het ook allemaal een beetje eng. Iedereen kan een nare ziekte krijgen, op elke leeftijd..
charlotte swart
11/06/2018
Ik begrijp je helemaal. Soms is het leven inderdaad best een beetje lastig maar bovenal veel te mooi om te moeten verlaten door een ziekte
Laura
11/06/2018
Het is ook allemaal niet makkelijk…. vooral gezondheid vind ik een dingetje.. want we worden inderdaad allemaal ouder en dus ook steeds meer gebreken… en het is allemaal niet zo vanzelfsprekend… helaas.
Blog & Beauty
11/06/2018
Ik sta er ook steeds vaker bij stil dat het leven ophoudt. Ook omdat ik ouder wordt en de mensen om mij heen ook. Daardoor krijg je steeds vaker te maken met verlies en verdriet. Soms zou ik willen dat iedereen gewoon gezond 100 jaar wordt, die nacht lekker in slaap valt en daarna is het gewoon vredig voorbij.
esther perfors
11/06/2018
Ja in ieder geval dat; gewoon zonder pijn en vredig inslapen. Helaas gebeurt dat nog weinig, zelfs bij huisdieren…
nicole orriens
11/06/2018
Vaak hoor je dat je naarmate je ouder wordt beter met moeilijke dingen kunt omgaan, maar ik zit ook nog steeds op dat effect te wachten! Het leven is inderdaad best lastig!
Melissa
10/06/2018
Tegenwoordig hoor je steeds meer over ziektes van mensen omdat men ook steeds verder opgeleid zijn om dingen te oktdekken. Maar ik snap je wel