Een beetje rumoer in Nouri’s klas. Want hoe zit het nu eigenlijk? Ben je een jongen, een meisje, of allebei?

credits : Peter Hershey Nouri's coming out genderdysforie

Allerlei fases

Toen Nouri ruim drie jaar geleden als Noëlle naar deze school kwam, werd hij — toen dus nog zij — geïntroduceerd als stoere meid, met jongensachtig uiterlijk en een grote interesse voor jongensdingen. Dat werd prima geaccepteerd door de groep. Daarna hebben vele fases de revue gepasseerd: de fase waarin hij liever een jongen was, de fase waarin hij twijfelde, de fase waarin hij zowaar weer op een meisje begon te lijken en uiteindelijk de fase waarin we nu zitten: honderd procent jongen. De opkomende puberhormonen blijken de doorslaggevende factor en inmiddels hebben wij in ons gezin Noëlle vaarwel gezegd en Nouri volledig verwelkomd.

Een medestrijder in moeilijke tijden

Zowel Nouri als wij hebben behoorlijke stappen gemaakt op psychologisch gebied. Veel daarvan met ondersteuning van de genderpoli. Want zo’n transitie is niet zomaar iets. Dat doet wel wat met het gezin. Gelukkig hebben we kunnen gedijen op de specialismen van deze genderpoli en alles wat ze te bieden hebben. Met name de gesprekken met de psycholoog vonden we erg fijn.

Zo had Nouri zijn ‘eigen’ psycholoog bij wie hij zijn ei kwijt kon (want sommige onderwerpen wil je liever niet met je moeder bespreken). Ook ik als ouder heb de gesprekken als erg prettig ervaren. Het is enorm verlichtend om eens met iemand te praten die je niet alles hoeft uit te leggen, maar die slechts een half woord nodig heeft om te verstaan wat je zegt. En met verstaan bedoel ik écht luisteren. Ook tussen de regels door. En jouw situatie ook écht begrijpen.

Een luisterend oor voor jouw twijfels, zorgen en verdriet. Een medestrijder in moeilijke tijden. Een vraagbaak ten tijde van onzekerheid. Een helpende hand bij praktische en bureaucratische zaken. En een kompaan met wie je de vreugde van de kleine overwinningen kunt delen die niemand anders in jouw omgeving begrijpt. Samen met de poli hebben we onszelf een slag in de rondte geknokt voor ons eigen geluk. Vallen en opstaan. Fouten maken en herstellen. Leren luisteren naar de wensen van je kind en het loslaten van traditionele ideeën en vastgeroeste patronen. Een heel groeiproces.

transgender genderdysforie Nouri's coming out genderdysforie

Coming out

Maar in dat proces, vergeet je soms wel eens dat het voor je omgeving ook een behoorlijke ontwikkelingsgang is. Jij zit er middenin en groeit stap voor stap mee, maar voor een buitenstaander is het soms niet zo makkelijk te volgen. Zoals Nouri’s leerkrachten, die toch de nodige vraagtekens hadden. Het moment dat ik dat besefte, kwam toen ik een mail stuurde naar school om te vragen of zij zich wilden schikken naar Nouri’s nieuwe genderidentiteit. In de klas maar ook in de correspondentie. Of ze hem Hij en Nouri wilden noemen in plaats van zij en Noëlle.

En hoewel ze op school wel op de hoogte waren van het proces (want ik deelde geregeld de nodige informatie), besefte ik door hun vele vragen dat zij duidelijk niet dezelfde stappen gezet hadden als wij. En zij waren niet de enige: Nouri kreeg eveneens van zijn klasgenootjes voortdurend bepaalde vragen. “Hoe zit het nou? Ben je nu Noëlle of Nouri? Zeggen we zij of hij?” Tijd voor verduidelijking dus. En hoe kun je dat op school beter doen dan met een spreekbeurt?

Spreekbeurt

Nouri en ik hebben daarom een Powerpoint presentatie in elkaar gezet. Een ontzettend leuk project om samen aan te werken. Daarna was het aan Nouri om dit voor te dragen aan de klas. Mama moest echter wél mee, want om het helemaal alleen te doen, dat vond hij toch wat te spannend.

En zo stonden we op een dag met zijn tweeën voor de klas. Nouri vertelde zijn verhaal, ik zorgde voor de beelden op het digibord. Alle facetten van de transitie kwamen aan bod. Als eerste een korte – voor alle leeftijden te begrijpen – uitleg over wat genderdysforie is en hoe een diagnose tot stand komt. Daarna een stuk over transgender zijn en wat dat nou precies inhoudt.

Vervolgens over Nouri’s  verleden als Noëlle, inclusief baby- en peuterfoto’s die met de nodige Aaaaahww’s en Oooooh’s werden ontvangen. En uiteindelijk een stukje over de twijfels over zijn geslacht die hij kreeg toen hij nog best wel jong was en de worsteling met zichzelf die daarop volgde. Om af te sluiten met een heerlijke, recente foto van hemzelf; blij met zijn stoere, kortgeknipte coupe waarbij hij toelichtte: “En dit ben ik nu. Nouri. Want als ik Nouri mag zijn, voel ik mij het gelukkigst!”

genderdysforie transgender Nouri's coming out genderdysforie

Applaus, knuffels en schouderklopjes

Ontroerd was ik. Ooit mijn kleine meisje, nu mijn stoere zoon. Mijn stoere zoon die zojuist zijn hele ziel en zaligheid had blootgelegd in het openbaar. Zoals hij daar stond: zo enorm kwetsbaar, maar tegelijk zó krachtig! En naast hem stond ik, trotser dan trots, mijn uiterste best te doen om de tranen die zich prikkend aankondigden niet de vrije loop te laten. Want een jankende moeder voor de klas is uiteraard niet cool! Zeker niet wanneer jij jezelf zo groot hebt kunnen houden!

Er klonk applaus van klasgenoten en er volgden knuffels en schouderklopjes van de leerkrachten. Mijn hart smolt en brak tegelijk bij het zien hoe geweldig dit in ontvangst werd genomen en hoe iedereen ermee omging. De brok in mijn keel weg slikkend, nam ik snel afscheid van de klas en leerkrachten en snelde naar buiten voordat de bom zou barsten. De klas ging weer verder met de orde van de dag, want zo gaat dat. Kinderen gaan gewoon weer verder bij waar ze gebleven zijn, terwijl mama betraand in de auto stapte en snotterend naar huis reed. Mama, die nog  wel een paar dagen nodig had met het verwerken van de emotionele lading van dit alles.

Een dapper verhaal

De volgende dag kwam Nouri thuis met een grote grijns op zijn gezicht en een spiksplinternieuwe voetbal onder zijn arm. Die had hij van zijn klasgenoten gekregen. Omdat ze allemaal vol ontzag waren en het zo dapper vonden dat hij zijn verhaal voor de klas had durven vertellen. Een mooiere reactie hadden we ons niet kunnen voorstellen! Het geeft me hoop. En moed. En kracht. Wij kunnen dit!