In m’n hoofd regel ik het allemaal zo goed. In werkelijkheid loopt het minder gesmeerd. Ik ga met lekker lopende schoenen de deur uit voor een belangrijke klus. Net nieuw dus wat kan me gebeuren.

Nou … de zool kan op wonderbaarlijke wijze ineens losschieten. Lijm. Ik moet lijm hebben. Dat heb ik nog ergens liggen. 40 min drogen? Een zakenvrouw als ik heeft daar natuurlijk geen tijd voor. Niet heul slim want het blijft natuurlijk niet zitten. Maar goed, we moeten door.

Ik moet koffie hebben voor in de auto. Mensen die mij kennen weten dat ik een monster ben zonder koffie. Of misschien maakt alleen mijn man me zo mee. Waar is mijn koffiebeker? Ooit eens gekocht van Rivièra Maison. Niet dat hij heel handig is maar hij is wel mooi. Ook belangrijk! Niet te vinden natuurlijk dus ik pak de Paw Patrol beker van mijn zoontje en drink m’n latte uit een rietje. Het rietje moet je eerst opendrukken, dat is logisch. Maar het knopje gaat lastiger dan je denkt.

Oke, ik ben op weg. Snel nog even stiekem een peukie in de auto. Ja beste mensen, ik rook nog steeds. Ik heb maar één slechte eigenschap en dat is dit. Ik moet wel anders zou ik perfect zijn en dan mogen mensen je niet. Dan word je een soort Wendy van Dijk en daar is er al 1 van. Top vrouw trouwens. Goed, ik dwaal af.

Heerlijk een momentje voor mezelf, even uit de situatie stappen … of zoiets. Ik weet niet hoe een ander dat doet of misschien hebben andere mensen het niet nodig dat kan ook. Ik ben niet altijd zo zen en op de een of andere manier knap ik enorm op van ‘even naar de schuur om de was te doen’. Ik doe overigens heel vaak ‘de was’ op een dag. Helemaal na een driftbui van zoonlief of een belangrijke klus.

Is dit onzin? Tuurlijk, ik fop mezelf. Ik ga ook stoppen, echt! Morgen … of overmorgen … ik ben er mee bezig, in m’n hoofd, maar daar is nog nooit echt iets heel concreets uitgekomen.

Terug naar m’n verhaal. Voordat ik bij een klus ben, spuit ik een halve fles ‘La Vie est Belle’ leeg en verschijn alsof ik het allemaal onder controle heb. Daar word ik immers voor ingehuurd. Gemak, lekkere hapjes, kwaliteit en gezelligheid. Als ik begin is het een chaos maar het komt altijd goed. Creativiteit noem ik het maar. Had Einstein ook trouwens. Die was ook warrig. Of zag er warrig uit. Een van de twee in ieder geval.

Klus geklaard en wat was het geslaagd. Ging er dan niets meer mis? Tuurlijk wel. Ik vergeet altijd iets, laat altijd iets vallen en verknal regelmatig wat. In het laatste geval bluf ik me er doorheen en zeg dat het zo hoort. Als het lekker is dan hè, dat is belangrijk. Anders gooi ik het weg en begin ik opnieuw.

Kerrie in de appeltaart? Ach, het waren gele appels. Hup veel kaneel eroverheen en klaar is kees. Munt in de courgette- in plaats van broccolisoep? Dan heb je courgettesoep met munt, das Marokkaans zeg ik dan. Nog heel lekker ook ; ) Nieuwe ideeën worden zo geboren denk ik dan maar.

Al met al ben ik doodmoe na zo’n dag met mezelf opgescheept zitten dat begrijp je wel. Maar ik heb begrepen dat Einstein ook middagdutjes deed …

Tante Tien