Toen Juup een week oud was viel zijn navelstrengetje eraf. Daarna zagen we opeens een vreemde plek onder zijn navel. Het leek wel een grote blaar. Toen we de verloskundige hiernaar vroegen, gaf ze aan dat het waarschijnlijk door het schuren van het navelstrengklemmetje was gekomen.

Dus ik dacht: prima. Het zal wel overgaan. Maar na een paar dagen zat het er nog, en opeens viel bij mij het kwartje; Het is krentenbaard. En hoe ik dat wist? Omdat Joas en Jens het daarvoor ook hadden gehad.

krentenbaard baby zwangerschap besmettelijke kinderziekte

Wat een gedoe, krentenbaard bij een baby

Krentenbaard is een oppervlakkige infectie van de huid die wordt veroorzaakt door bacteriën. De infectie zit meestal in het gezicht rond de neus of mond, vandaar de naam ‘krentenbaard’. Maar het kan zich ook op andere plaatsen voordoen. Krentenbaard begint meestal met rode bultjes op de huid die samen een groepje vormen. Midden in deze bultjes komen blaasjes. Die blaasjes drogen snel in en worden honinggele korstjes. Al snel ontstaan er steeds meer plekken met blaasjes en korstjes. Ze doen pijn en jeuken. Bij uitgebreide krentenbaard kan je kind een hogere temperatuur hebben en opgezette lymfeklieren in de hals. Krentenbaard is zeer besmettelijk! Heel lastig dus bij een pasgeboren baby!

Steeds meer korstjes

Krentenbaard kan ook starten in een bestaand wondje. In dit geval dus de navel. Toen ik erachter was dat het krentenbaard was ben ik meteen — in overleg met de dokter — met fusidinezuurzalf gaan smeren. De zalf had ik nog thuis staan. Toen het na een paar dagen niet leek te verbeteren en Juup erg veel en hard huilde gedurende de dag, ben ik toch maar naar de dokter gegaan. Inmiddels had Juup ook een paar kleine gele korstjes in zijn gezicht. De dokter gaf aan: Als het niet met de zalf overgaat zal hij een antibioticakuur moeten krijgen. Maar aangezien hij nog zo jong is — twee weken oud — zal hij waarschijnlijk ook worden opgenomen in het ziekenhuis. Ik dacht: Huh … ziekenhuis? Hoezo dat nu weer? Is dat niet een beetje overdreven? De dokter vertelde daarop dat ze bij baby’s onder de zes weken de antibiotica via een infuus gaven. Dit is veel effectiever dan een drankje. En tja, een infuus kan natuurlijk alleen in het ziekenhuis.

krentenbaard baby zwangerschap besmettelijke kinderziekte

Opname ziekenhuis voor Juup

Dus nadat de huisarts telefonisch overleg had gehad met de kinderarts ben ik naar huis gegaan om een tas te pakken, en meteen doorgereden naar het ziekenhuis. Na een korte intake werd hij inderdaad opgenomen en werd er een infuus aangelegd. Drie keer per dag kreeg hij antibiotica toegediend. Daarnaast moesten we ook 3-4 keer per dag de zalf aanbrengen op de plekjes. Op dag twee ontplofte de krentenbaard echt en zat zijn hele gezicht eronder. En aangezien het jeukt, moest hij veel huilen en was hij echt doodop (en wij ook).  Uiteindelijk hebben we negen dagen in het ziekenhuis doorgebracht. We sliepen om de beurt bij Juup, zodat de ander thuis voor Joas en Jens kon zorgen en zelf ook even een goede nacht kon maken. Het was een zware periode!

Hardnekkige bacterie

De kinderarts gaf aan dat krentenbaard echt een hardnekkige bacterie is om uit te roeien. En nu denk ik ook bij elk plekje dat ik bij de jongens zie: ‘Nee hè, toch niet weer!’ Gelukkig hebben zij het naderhand niet weer gehad. Mijn man Wilfred daarentegen wel. Naast zalf heeft ook hij uiteindelijk antibiotica gekregen, omdat het niet overging. Nu hopen we dat we er voorlopig vanaf zijn. Want bij alles moet je nadenken. Iedereen een eigen handdoek voor na het handen wassen, niet de jongens samen in bad doen en ga zo maar door.

Heeft jouw kindje krentenbaard gehad? En zoja, heb je misschien nog tips voor andere ouders? Laat het gerust weten in de comments …

Downsyndroom krentenbaard

Over Jeanine

Jeanine is — naast haar parttime baan als cursuscoördinator en het runnen van haar webshop B-zonder — mama van twee jongens; Joas van 4 en Jens van bijna 3 jaar oud. Momenteel groeit er een babybroertje in haar buik die het gezin binnenkort met liefde aan de twee broers zal kunnen gaan voorstellen. Samen met haar man Wilfred en de kids woont zij op de mooie Veluwe. Geïnspireerd door hun zoon en de bijzondere wereld die hij hen laat zien, zijn Jeanine en haar man B-zonder gestart. Een webshop waarin enkel producten te koop zijn gemaakt door mensen met een verstandelijke, lichamelijke of sociale beperking. Door middel van de verkoop van deze producten willen zij bijdragen aan de werkgelegenheid van deze doelgroep.

Maar Jeanine heeft nog een missie met haar website, ze wil namelijk mensen laten zien wat het leven met downsyndroom inhoudt. Dat het heel anders is dan dat van anderen maar tegelijkertijd ook hetzelfde. Ze deelt openhartig haar gevoel en mening en hoopt mensen hierdoor te informeren en inzicht te geven in wat het syndroom kan betekenen voor het kind maar ook voor de rest van het gezin. Ook op mamaisthuis zal ze af en toe haar gedachten delen via een eerlijke en mooie post.