Ik heb het afgelopen jaar eigenlijk geen van mijn goede voornemens weten vol te houden. Ook maakte ik geen verre reizen, werd ik geen #fitgirl en ‘deed ik ook maar wat’ als het om het moederschap gaat.

Met dat staatslot is het ook weer niks geworden. Geen miljoen op mijn rekening, geen nieuwe Mini voor de deur. Maar dat maakt mij niks uit. want naast mij ligt de mooiste afsluiter van 2017. En het beste begin van 2018. Namelijk, onze tweede zoon. Op 21 december mochten wij hem verwelkomen. Een broertje voor Floris. Koen, is de naam die wij hem hebben gegeven.

Koen blauwe wolk kraamweek

Het puzzelstukje in ons midden

Als iemand mij nu vraagt hoe ik mij voel, kan ik daar kort en bondig op antwoorden. Gelukkig en compleet! Nu is die eerste term makkelijk in te vullen; ik ben immers net weer moeder geworden. Maar bij ‘compleet’ kijken de meesten mij vragend aan. Maar eigenlijk is het heel simpel. Sinds Koen in mijn buik zat, hoorde hij er gevoelsmatig al helemaal bij. Maar nu hij er daadwerkelijk is, voelt het alsof mijn puzzel compleet is. Het mannen-gezin waar ik van droomde is een feit. En man o man, wat past dit puzzelstukje mooi in ons midden. Wie weet wat de toekomst ons nog brengt, maar voor nu ben ik de meest tevreden persoon op deze wereldbol.

Een week vol emoties en ziekenhuisbezoek

De kraamweek ligt inmiddels achter ons. Een week die niet helemaal over rozen ging en waarin ik heel wat (kraam)tranen heb gelaten. Tranen van puur en allesoverstijgend geluk. En soms ook omdat ik enorm baalde. Zo waren we exact een week na mijn bevalling terug in het ziekenhuis. Waar ik overigens ook zo weer buiten stond. Geen problemen veroorzaakt door de keizersnede, maar de griep zorgde ervoor dat ik mij echt tot op het bot beroerd voelde.

Koen blauwe wolk kraamweek

En over die keizersnede gesproken; het was ook de week waarin ik eens te meer besefte dat ik behalve bevallen toch ook gewoon geopereerd ben. Zo vond ik een kerst midden in de kraamweek eigenlijk heel bijzonder. Maar mijn plan om tijdens kerst aangekleed en wel te dineren met mijn mannen bleek toch ook een tikje optimistisch. Maar ik heb het in elk geval geprobeerd, zullen we maar denken. En datzelfde geldt voor hetgeen waar ik misschien wel het meest tegenop zag: borstvoeding. We maakten samen hele belangrijke keuzes op dat gebied. Daarover later meer.

Een enorme babybubbel

Maar afgezien van af en toe een hobbeltje hier en daar, ben ik vooral heel gelukkig. Onder invloed van de nodige hormonen zit ik voorlopig nog op een hele dikke blauwe wolk. Want naast kraamtranen, zorgen die hormonen ook voor een mega groot geluksgevoel. En ze maken me sterk. Ongekende oerkracht, denk ik. Misschien komt het doordat het de tweede keer is, maar deze keer voel en ervaar ik het allemaal veel bewuster. De saaie, grijze januarimaand was nog nooit zo zonnig. En daar ben ik heel, heel, heel dankbaar voor.

Ik kruip weer lekker in mijn babybubbel. Maar voordat ik dat doe, wil jullie allemaal een heel mooi en gelukkig 2018 wensen!

Liefs,

Isa

Lees ook: Na de bevalling spontaan aan de moederkoek