Een kinderverjaardag is de uitgelezen kans om als moeder de bloemetjes buiten te zetten. Je moet wel want anders is het niet te doen. Je kunt me namelijk niet ongelukkiger maken dan met heel veel lawaaimakende, snottebelachtige energievreters op het-lijkt-wel-altijd-te-kleine vierkante meters.

De wetenschap dat er vriendinnen zijn, patat met appelmoes en heel veel wijn, maakt dat ik er naar uit kijk.

Heel armoedig ga ik met een fles slurp Chardonnay, of ietsiepietsie meer in m’n giechel, om 21.15 uur op de fiets in de regen met kindlief achterop naar huis. Wat voel ik me een slechte moeder voor mijn nogal sensitieve kind. Mijn man is echter geen haar beter in dit verhaal en fietst slalommend achter me aan.

Kinderverjaardag slurppraat Gonnie en haar vriendjes

Gonnie, je kent haar wel … of niet

Bij thuiskomst van de kinderverjaardag weet ik dat ik al snel met beide benen op de grond sta. Er moet namelijk voorgelezen worden. Uit het boek van Gonnie en haar vriendjes nota bene. Ik weet dat ik aan de bak moet want Gonnie is altijd op zoek naar iets. Voor de moeders onder ons zonder Gonnie liefhebbers: Gonnie is een klein geel gansje en heeft achterlijk veel vriendjes. Kindlief die stijf staat van de Wicky’s verwacht dat ik precies weet dat Gonnie rode laarsjes aan heeft, Eddie een rode pet op heeft, Jip blauw is en Bo grijs … of was het net andersom ; )

Ik ga op zoek naar kippen, springende varkens en spinnetjes waarvan ik altijd dacht dat het vliegen waren en eigenlijk nu pas zie dat het spinnen zijn.

Goed, ik dwaal af.

Het is de slurp die praat

Ik probeer het goed te maken door bij hem in bed te kruipen. Ik weet echt niet hoe ik op het idee kom want ik pas normaal al niet in het peuterbed — waarvan ik 3 essentiële schroeven mis. Het bed dat vastgeklemd staat met een bezemsteel en een rekje heeft waardoor je er niet uit kan vallen. Ik lig klem en kindlief roept dat ik hem pijn doe omdat ik half op hem lig.

Het is tijd om er een einde aan te breien, dat voel ik aan alles. Ik geef hem een dikke zoen en zeg dat ik van hem hou. Hij zegt dat ie van pappa houdt. Misschien heeft ie niet door dat deze slurpende moeder zich kwetsbaar opstelt dus zeg nogmaals: ‘Mamma houdt van jou’. Kindlief antwoordt dat hij van pappa en Charlie houdt. Charlie is de hond. Ik hoor mezelf vaag vragen of hij ook van mamma houdt. Hij mompelt iets van ja. Ik heb altijd een hekel aan moeders die dat aan hun kind vragen. Maar goed, het is de slurp die praat salwemaarsegge …

Dikke vingers en drollen kleien

Ik ben beneden en stroom over van gedachten die ik blijkbaar de wereld in wil bonjouren. Hoewel ik spellingcorrectie normaal megairritant vind, is het nu m’n beste vriend. Echt, als dat er niet was, was m’n verhaal onleesbaar. Volgens mij krijgt je erg dikke vingers van slurpwijn en de lettertjes worden kleiner lijkt wel.

Afijn, ik ga maar eens m’n uitgelopen smokey eyes van m’n wangen boenen en m’n zonden overdenken. Oftewel; tijd om naar bed te gaan. Morgen trek ik een bloemetjesjurk aan en bak ik een appeltaart. Zet ik kopjes thee en ga ik hamburgers en drollen kleien. Ik ga weer normaal doen, echt waar. Jeugdzorg hoeft niet ingeschakeld te worden, het is incidenteel gedrag geweest. De boog van een moeder kan niet altijd gespannen staan toch?!

Gelukkig heb ik maar 27 kinderverjaardagen per jaar …

De originele kinderverjaardag versie

Voor de mensen die inmiddels nog niet afgehaakt zijn, hieronder een klein stukje van de originele versie zonder spellingcontrole:

Een kinderverjaaad is de uitgelezen kans om als moeder de bloemetjed buiten te zetten. Je moet wel anders is t evht neit te dien. Je kunt met namelijk niet ingelukkider maken met heel veel lawaaimakende snottebelavhtige energievreters op altijd te jleine nietkante maters.

Etc.

Salute,

Tante Tien