Ik ben waarschijnlijk een uitgestorven soort, of een zeldzaam exemplaar, hoe dan ook: ik ben niet zo’n fan van series kijken. Say what?? Hoor ik je denken. Tja, ik heb er gewoon het geduld niet voor en er is altijd wel iets te doen. Maar toen was daar De Luizenmoeder! 

Altijd in business deze mom en guess what: ze werkt niet eens. Maar gelukkig mogen we het tegenwoordig zonder schaamrood op onze veertigers jukbeenderen zeggen: zorgen voor de kinderen is ook a hell of a job.

Mijn nieuwe wereld

Mijn leven is plotsklaps veranderd, ik herken mijzelf niet meer terug. Het totaal ondenkbare is gebeurd en het maakte het leven zelfs onverwacht leuker! Nadat ik eenmaal de juiste zender had gevonden, mij had genesteld op de bank met een fijne Clipper thee en mijn hand de weg vrij baande naar een glimlachend (écht die glimlach is nu eenmaal niet te weerstaan, eten dat kreng! ) tablet Tony Chocolonely, maakte ik kennis met mijn nieuwe wereld. Mijn nieuwe ik.

De Luizenmoeder Ilse Warringa Avro-Tros NPO3

De Luizenmoeder, hilarisch fout

Na 25 minuten televisie kijken, zat ik totaal ontredderd op de bank. Mijn thee was koud, Tony’s was inmiddels rond mijn dijen gaan zitten en ik voelde mij helemaal zen! Ik had zojuist een onwijs toffe serie gekeken, een waarbij ik echt ongegeneerd hard heb zitten lachen. Mij af en toe afvroeg: “Mag ik hier eigenlijk wel om lachen?” Op het randje van ethiek was het soms.

Maar joh, wat maakt het uit. Deze serie is ook niet bedoeld om normen en waarden of fatsoen bij te brengen. Juist niet. De Luizenmoeder is bedoeld voor ouders van schoolgaande kinderen die eens een keer keihard willen lachen om al die schoolellende in plaats van dat ze reallife midden in het drama zitten. Deze serie kijken we omdat het zo lekker ‘flauw’ is, omdat de humor zo kinderachtig fijn het hele schoolse van tegenwoordig raakt. Want toegegeven: in meer of mindere mate, we herkennen ons er allemaal wel in. Ja ook jij, jij en jij, allemaal!

Lees ook: Het mavo-meisje

De juf van zwabberen en dyscalculie

Juf Ank is echt hilarisch. Zij is het gezicht van De Luizenmoeder. Een Gooische verschijning maar dan de deftige way met een glimlach a la Anky van Grunsven maar dan zonder het gehinnik er achteraan. Juf Ank, ik zou er niet aan moeten denken haar ooit op de school van mijn kinderen te treffen maar wat houd ik van haar, nu al. Ze maakt het staartje van mijn week een beetje onbevangen en vooral hilarisch relaxt! Dat haardvuur op het digibord ook : )

Juf Ank met haar ‘Tafeltjesavond’, ‘Ouders die zwabberen’, ‘We vinden dat niet raar, we vinden dat héél bijzonder’ en ‘Minder zwaaien graag’. De juf die mij een moment liet vergeten dat mijn bekkenbodemspieren behoorlijk slap zijn geworden na de laatste bevalling. Ik zeg niet dat ik in mijn broek heb geplast, dat zeg ik dus NIET maar ik citeer: “Ik heb namelijk 3 kinderen met ADHD in de klas, 2 kinderen met ADD, een kindje met PDD-NOS hè Bradley, een kindje met dyslexie en zelf heb ik dyscalculie dus reken jij maar uit hoeveel problemen ik op me bordje krijg.”

Kijk jij zondag ook weer naar De Luizenmoeder of heb je dan met je blind date afgesproken in De Natte Otter?