Het is alweer even geleden dat ik jullie voor het eerst vertelde over mijn zwangerschap. Tijd om even digitaal bij te praten met jullie allemaal. Als jullie dit lezen, ben ik dan ook volop aan het genieten van de laatste maand van het tweede trimester.

Hoe wij de afgelopen weken hebben beleefd, lees je in deze zwangerschapsupdate. Zo stond de 20-wekenecho op de planning, werd ik teruggefloten door mijn eigen lijf, en … vonden dé naam!

De 20-wekenecho

Jullie konden in mijn vorige blog al lezen dat we een hoop plezier hebben beleefd aan de Babywatcher. Maar met twintig weken en drie dagen op de teller werd het tijd voor een serieuze echo. Om maar meteen even tot de kern te komen: we zijn helemaal goedgekeurd tijdens deze echo. Maar o, wat vond ik het spannend! Zo veel spannender dan bij mijn eerste zwangerschap. De dagen voorafgaand aan de echo kon ik aan niets anders denken en de nacht ervoor sliep ik voor geen meter. Toen het eenmaal zover was, besefte ik hoe ontzettend ik die onbevangenheid van de eerste zwangerschap miste. Zo bizar. De eerste keer ging ik een tikje naïef op de tafel liggen. Maar deze keer voelde het heel anders. Niet ‘zomaar’ naar de baby kijken, maar het besef van een echt medisch onderzoek. Er viel dan ook een enorme last van mijn schouders toen alles uitvoerig was nagekeken en goedgekeurd. Ik heb deze echo voor mijn gevoel zoveel bewuster meegemaakt. Herkennen andere mama’s dit ook?

Hormonen, o hormonen

Ze zijn inmiddels iets minder van slag. Mijn hormonen. Maar ze zijn gewoon nog aanwezig hoor! Tijdens de eerste zwangerschap kropte ik alles op. Dat leverde bij tijd en wijle een klapper op waar mening vuurwerkfabriek jaloers op is. Mijn lief had zich daar dan ook op voorbereid. Maar in plaats daarvan hebben we de eerste drie maanden de brul-fase gehad. Ik kon om zo veel dingen huilen! De dozen tissues waren niet aan te slepen. Inmiddels ben ik redelijk uitgehuild, geloof ik. De controlfreak in mij heeft daarentegen enorme baat bij al die hormonen: inmiddels is er dan ook een mooie to-do-lijst en wordt er flink geklust in en om het huis. En dat terwijl de babykamer gewoon klaar is en de wieg zo gepakt kan worden. Tja, je kunt maar haast hebben. En nesteldrang, denk ik.

Stapje terug

Zwangerschapstechnisch gaat het allemaal best. De misselijkheid beperkt zich gelukkig tot ‘vlagen’. Een hele vooruitgang, als ik het vergelijk met mijn eerste zwangerschap waarin de wc tot het einde toe mijn beste vriend was. Tot zover niks aan de hand dus. Maar rond de eenentwintigste week was daar ineens de eerste harde buik. Die kende ik ook wel van de vorige keer, maar hier schrok ik toch wel van. Veel eerder in de zwangerschap, heftiger en zelfs een beetje pijnlijk. Rusten, dat hielp gelukkig heel goed. Ik merk wel dat mijn lijf mij zo af en toe echt terugfluit nu. Ik wil heel veel — ik zei net al iets over to-do-lijstjes — maar ik moet soms gewoon echt even minderen. Tijdens mijn werk loop en sta ik veel en dat vergt meer van mij dan ik zou willen. Daar kan ik flink van balen soms. Floris is er immers ook nog. En ik kan best zeggen over onze eigen zoon: hij is een kleine handenbinder. : )  Hij verdient natuurlijk zijn aandacht en die geef ik hem met plezier. Ik vind ook dat ik absoluut niet mag klagen hoor, ik heb verder een prima zwangerschap en een lieve man die niet te beroerd is om een handje te helpen. Moraal van mijn verhaal: ik ben geloof ik nog steeds op zoek naar de juiste balans in deze zwangerschap.

DE naam!

En dan nog dit: we hebben hem! Een naam voor kleine broer. Ik wil jullie heel erg bedanken voor al jullie reacties op mijn vraag om naamsuggesties in mijn eerdere blog. Wat een boel reacties en wat waren er veel mooie namen bij! We hadden al een tijdje een naam die we beiden heel mooi vinden. Ondanks dat we ook nog andere opties hadden, bleef deze terugkomen als favoriet. Prima, maar we wilden ook graag een tweede naam. En juist dat laatste lukte niet helemaal. Uiteindelijk kwam Erwin met het ei van Columbus en konden we ook deze klus afstrepen van ons lijstje. Inmiddels hebben we zelfs de eerste proefdruk voor het geboortekaartje binnen. En we zijn er blij mee!

Voorlopig geniet ik vooral lekker verder van het getrappel in mijn buik en het zwanger zijn. Er zijn nog wel een paar ‘dilemma’s’ om over na te denken. Een daarvan is borstvoeding. Dat hele proces was de vorige keer erg moeilijk en niet helemaal geslaagd. Daarbij heeft het meer impact op mij gehad dan ik van tevoren kon bedenken. Maar de wens is er ook nu weer. Ondanks alles. Misschien moet ik daar ook maar eens een blogje over schrijven. Ik lees dan heel graag jullie ervaringen en eventuele tips.

Tot de volgende keer!

Liefs,
Isa