Al een week lang twijfel ik of ik er een blog over moet schrijven. Maar ik zit zo vast, ben zoekende en ervaar daarin ook een bepaalde mate van ‘alleen zijn’ dat ik het toch maar ‘gewoon’ doe.
Was ik het jaar met frisse ideeën en enthousiast van start gegaan, inmiddels is mijn ambitie gaan wankelen en mijn gedrevenheid een beetje zoekgeraakt.
Niet meer slechts een hobbyist
Mijn blog bestaat in deze vorm nu ruim twee jaar. Een mooie periode waarin de ene piek de andere opvolgde en de groei een mooie lijn omhoog toonde. Eind vorig jaar voelde ik dan ook ineens heel trots en blij dat het er echt tijd voor was. 2018 zou ik van mamaisthuis een bedrijf maken en vanaf dat moment hoef ik mij niet langer slechts hobbyist te noemen. De waardering, contacten en het plezier in iets hebben van jezelf die wegvielen toen ik door mijn ziekte niet meer kon werken, had ik teruggevonden met het creëren van deze plek.
Met gepaste inspanningen en input kon ik eindelijk iets doen waar ik voldoening uithaalde en gelukkig van werd. Supertrots was ik dat het na twee jaar zo’n succes is gebleken. Hoewel ik heel vaak nog een stap terug moet doen, letterlijk teruggefloten word of mensen moet teleurstellen omdat ik geen strakke deadlines kan waarborgen, was het wel mijn ‘kindje’, mijn passie en mijn weg naar onafhankelijkheid.
Zelfs niet wanneer het moet
De laatste drie weken ben ik alleen harder dan ooit teruggefloten. Nu ik het zo opschrijf, voel ik het weer en dat maakt mij behoorlijk verdrietig. Al mijn energie ging namelijk zitten in mijn gezondheid. Eigenlijk mijn niet-gezondheid want ik was letterlijk uitgeschakeld door extreme hooikoorts en te veel hooi op mijn vork. Niet eerder was het zo’n aanslag op mijn lichaam, mensen die er ook last van hebben kunnen vast een beetje invoelen hoe naar het moet zijn.
In plaats van alles om mij heen los te laten en mij alleen maar bezig te houden met mijn lijf en toegeven aan rust, ging ik door. Weliswaar een tandje minder maar ik bleef schrijven omdat het mij juist zo ontzettend veel brengt. Het maken van mooie posts, uitwerkend van interviews is een stukje van mij waar ik veel in kwijt kan en dat kan ik niet zomaar loslaten. Ook niet wanneer het moet … zelfs niet wanneer er geen energie meer over is. Want naast het ziek zijn, is het privé ook nog eens razend druk zo einde schooljaar. Daar kun je als moeder niet aan ontsnappen, je moet door ongeacht of je nu ziek bent of niet.
Lees ook: Een nieuwe ster voor dezelfde wens
Plezier omzetten in ambitie
Nu de hooikoorts minder is en ik mij lichamelijk iets beter voel, komt pas de klap. Ik heb zoveel gegeven en ben ontzettend moe van alles. Ineens voelt alles onzeker voor mij. En dat gevoel maakt mij aan het zweven qua gedachten. Wil ik dit platform nog wel beheren? Wil ik hier nog wel een groter succes van maken? Wil ik er überhaupt nog wel een bedrijf van maken? Hoe ga ik ooit die balans vinden; die balans die ook niet te maken was in een betaalde baan en deze ziekte? Is het realistisch om plezier om te zetten in ambitie?
Er zijn een aantal mensen die mij de laatste week gevraagd hebben hoe het gaat, alsof ze het aanvoelden. Normaal ben ik niet het type om eerlijk te zeggen dat het niet zo lekker gaat maar hé als we het over valkuilen hebben dan is dat er één van ; ) Alleen zijn heb ik genoeg gevoeld deze weken.
Zou dit de grens zijn?
Hoe het gaat? Alles waar ik zo van overtuigd was begin dit jaar, alles wat zo heerlijk ambitieus voelde, voelt ineens een stuk minder haalbaar. Zou dit de grens zijn waarop voor eens en altijd duidelijk wordt dat deze rotziekte gewoonweg niet te combineren is met welke ambitie dan ook. Mijn ambitie, mijn vrijheid. Vrij van etiketten en stigma’s.
Hoe ik mij voel? Ik voel dat ik het even niet weet …
Comments
Charlotte
6/08/2018
Wat mooi en eerlijk beschreven. Hoe gaat het nu met je?
Ingrid
26/06/2018
Wat open en eerlijk omschreven. En wat ontzettend moeilijk voor je. Ik hoop dat je er toch energie van jan krijgen zodat je het wel jan combineren. En zo niet denk dan aan t mooie wat het je heeft gebracht en ben trors6
Mariëlle | Me-licious
26/06/2018
Hey Babe, knap dat je het in deze blog zo open met je lezers en medebloggers deelt. Ik snap je struggle en denk dan ook dat dit een fase is. stel altijd jezelf en je lichaam voorop. Soms overstijgt ons denken wat we met ons lichaam aankunnen. En dan is het aan ons om die balans weer te vinden. Ambitieus zijn? Niks mis mee! Er een succes van maken? Dat ga je zeker doen! Ik denk dat je daar niet over moet twijfelen, het enige dingetje is, dat het maybe niet haalbaar is in het tijdspad dat jij hebt uitgezet en dat het niet helemaal op het tempo en de manier gaat hoe jij het zou willen. Maar daar zit hem toch juist de uitdaging in? Ben benieuwd of jij jezelf in dit verhaal herkent. En ik wens je heel succes met het hervinden van je balans. Kussss
Laura
25/06/2018
Wat een kwetsbare blog.. Maar ik denk dat als je het zo opschrijft dat het voor jou ook een stukje verwerking is misschien. En het is helemaal niet raar hoor, ik denk dat heel veel van ons met dit soort gevoelens lopen. En het een moment komt het er gewoon wat makkelijker uit.. Ik wens je heel veel sterkte en vooral ook heel veel rust toe, neem vooral geen overhaaste beslissingen!
Fleur
25/06/2018
Veel sterkte. Ik herken het gevoel. Neem je tijd, misschien even wat afstand en vind opnieuw je balans. Het belangrijkste in het leven is je gezondheid en het plezier in de dingen die je doet. Ik hoop dat je beide snel weer terugkrijgt.
Lodi
25/06/2018
Naar dat je je zo voelt, maar luister naar je lichaam dat is zo belangrijk. Ik begrijp dat je zegt dat je het even allemaal niet meer weet en dan ookmaajr even beenbeslissingen nemen, maar misschien een stap terug zetten.
nicole orriens
25/06/2018
Als ik dat zo lees moet je op dit moment geen grote beslissingen nemen! En al helemaal niet dat je zou stoppen met je blog. Want ik lees ook dat dit je heel veel heeft gebracht. Dus verbrand vooral geen bruggen die je nog nodig hebt.
Ik wens je veel rust toe, want dat is denk ik nodig. Hoewel ik weet dat dit lastig te verkrijgen is zo aan het eind van het schooljaar….
Sterkte.
MamaPlaneet
24/06/2018
Vreselijk herkenbaar. Vooral dat van te veel hooi op mijn vork en te ver over mijn grenzen gaan. Ook ik kan de laatste tijd geen structuur bieden door mijn gezondheid. De wil, de ambitie en vooral liefde zorgt ervoor dat ik doe wat ik kan. Mijn blog is wel mijn bedrijf, maar ook mijn hobby waar ik heel graag tijd aan besteed. Ik wens je veel succes. Luister naar je lichaam en je gevoel. Dikke knuffel.
Janet | thatonetime
24/06/2018
Het is niet erg om het even niet meer te weten.. of te kunnen. Dat hebben we allemaal wel eens (nodig)… Sterkte in je herstel!
Priscilla
24/06/2018
Ah wat vervelend zeg. Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Toegeven! Dat is alles wat ik je wil zeggen. Sterkte!
Juliette
24/06/2018
Wat fijn dat je zo eerlijk bent. Ambities hebben is heel goed maar het mag je plezier nooit gaan overheersen. Het kost kracht als blogger om consequent te zijn en daarom is het goed om je alleen bezig te houden met onderwerpen waar je happy van wordt. Groei moet organisch gaan en niet geforceerd. So What als het geen onderneming wordt? Dan maar lekker als hobby totdat je klaar bent voor de volgende stap. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel succes!
Juliette – Strongbody.nl
24/06/2018
Wat fijn dat je zo eerlijk bent. Ambities hebben is heel goed maar het mag je plezier nooit gaan overheersen. Het kost kracht als blogger om consequent te zijn en daarom is het goed om je alleen bezig te houden met onderwerpen waar je happy van wordt. Groei moet organisch gaan en niet geforceerd. So What als het geen onderneming wordt? Dan maar lekker als hobby totdat je klaar bent voor de volgende stap. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel succes!
Deborah
24/06/2018
Jeetje, ik kom hier gewoon “even” binnenvallen en weet dus niets van je historie af. Wat rot dat je deze twee dingen niet kunt combineren. Ik hoop dat je de rust kunt vinden om aan jezelf te denken en toch ook kunt doen wat je heel erg leuk vind. Want uit ervaring weet ik dat je heel vee energie krijgt door juist die dingen te doen die je leuk vind.
Ik weet natuurlijk niet wat je precies mankeert… Misschien werkt het voor je hooikoorts om bij een plaatselijke imker propolis tinctuur te halen. Door dit dagelijks te gebruiken (mits niet allergisch) krijg je steeds wat stuifmeel en pollen binnen waardoor je een natuurlijke weerstand opbouwt. Daardoor bestaat de kans dat je in ieder geval in je thuisomgeving veel minder last hebt van je hooikoorts. In mijn omgeving zijn er al een aantal mensen zo van hun klachten af gekomen.
Ik wens je succes en zal je andere verhalen op je blog ook eens gaan lezen.
Gesuino
24/06/2018
Herkenbaar verhaal! Ik merk dat het mij erg helpt om een tijdje ‘doelloos te ondernemen/leven’. Je voelt ineens meer vrijheid én bent blij met elke stap die je zet. Omdat je het niet afmeet en waardeert aan de hand van een vastgelegd doel, maar aan het feit dat je het hebt gedaan en het plezier dat je had. Klinkt misschien wat vaag maar is het niet.
En ondernemen of een hobby? Who cares. Ook al roepen al die goeroes iets anders, je bent gaan ondernemen omdat je in vrijheid wilde doen wat je leuk vindt. Daar gaat het om. Sterkte in het terugvinden van je pad.
Judith
24/06/2018
Zo herkenbaar joh, het gevoel dat je elk moment uit elkaar kan klappen. Ik zelf heb een stukje terug gedaan. Huilen dat mijn cijfers droppen, heel gelukkig dat het eindelijk voelt dat de druk van de pan is. Nu even laten gaan. Na de zomervakantie een nieuw plan bedenken. Mijn meiden hebben niks aan een moeder die er altijd maar half is. Sterkte lieverd!
Rachelle
23/06/2018
Het is niet erg om het even niet meer te weten hè! Het eerste wat in me opkwam na het lezen van je artikel was een stukje tekst van Acda en de Munnik;
“Maar als dit ’t is, is dit ‘t
en we zullen het wel zien.
Oh-ho-ho, even rustig ademhalen.”
Probeer zo goed en zo kwaad als het kan je rust te pakken. Jezelf voorbij lopen is niemand bij gebaat. Het is niet erg om stil te staan. Ook dat is vooruitgang…
Thea
23/06/2018
En het even niet weten is ook niet erg. Wel vervelend, maar niet erg…misschien even nodig. Komt vast goed!